.........
เธอจากไป ไกลฉัน หวั่นใจนัก
กลัวความรัก รวนเร เธอเฉไฉ
แอบไปพบ สบตา สุดาใด
แล้วเผลอใจ ไปลับ ไม่กลับมา
..........
..........
ชลนา ทิชากร
ถึงตัวไกลใจสิงมิ่งสมร
เหมือนพี่นอนอ้อนชิดขนิษฐา
ที่ราร้างห่างแม่แค่กายา
เสน่หายาใจมิไกลนวล
วับวับวามยามนี้ที่กลางหาว
ประกายดาวสาวมอบปลอบกำสรวล
ได้กลับคืนชื่นฉ่ำหยุดคร่ำครวญ
ใช่เรรวนชวนช้ำเหมือนคำวอน
อันหญิงอื่นหมื่นแสนอย่าแม้นหมาย
เปลี่ยนอกชายย้ายพรากจากสมร
ระงับจิตนิทราหยุดอาวรณ์
จะกล่อมนอนกลอนกล่าวนะสาวเอย
ลมรำเพยเชยชื่นรื่นรื่นริ้ว
ช่วยพัดพลิ้วปลิวต้องอย่ามองเฉย
ขอหริ่งหรีดกรีดเสียงสำเนียงเคย
ร่วมเขนยเชยฉ่ำสุขสำราญ...
-บูรพาฯ-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
