.jpg)
เพราะว่าเธอใจน้อยจึงถอยห่าง
มาจืดจางร้างหายใจหดหู่
หรือพบอื่นชื่นจิตเฝ้าชิดชู
จึงจู่จู่หนีไปไม่คืนมา
เมื่อแรกเริ่มเดิมทีน้องนี้หวั่น
ด้วยไกลกันเกินอ้อนเว้าวอนหา
แม้หลวมตัวหลงไหลในพี่ยา
เกรงน้ำตาเช็ดเข่าให้เศร้านัก
โอ้ว่าใครหลบหนี..วันนี้เหงา
ช่อรักเราเหี่ยวโหยร่วงโรยหัก
เพียรรดน้ำพรวนดินถวิลรัก
หวั่นเกรงนักกิ่งใบ จะไม่ฟื้น
สัมพันธ์สิ้นจบฝัน..ให้หวั่นไหว
คนของใจหมองหม่นจนขมขื่น
จงรีบกลับ มาหากัน..ก่อนวันมะรืน
จะขอยื่นคำขาด นี่.. “ ป ร ะ ก า ศ น ะ ”
แซมค่ะ
แกล้งหน่วงเหนี่ยวเกี้ยวพาปสาทะ
วิวาทะขอแต้มเจ้าแรมจันทร์
น้องประกาศประหลาดใจในคำซื่อ
แนใจหรือให้พื่กลับมารับขวัญ
ทุกวันนี้มีแต่เพียงเสียงรำพัน
คนไกลกันอย่าแกล้งบ่อยเดี๋ยวน้อยใจ
กลัวเจ้าเห็นเว้นว่างเป็นทางผ่าน
จะรำคาญพี่ยากว่าสิ่งไหน
แม้ทุ่มใจจนหมดตัวกลัวน้อยไป
คงแพ้ใจคนใกล้เกินได้ชม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
