ความรู้สึกแปลกแปลกที่แทรกเข้า
จะว่าเหงาหรือเปล่า กล่าวว่าไม่
ปกติทุกส่วนทุกถ้วนใจ
ก็แล้วไยซึมเซาเศร้าทรวงเอย
ดวงใจข้าบอกมาอย่าให้วุ่น
เจ้าเคืองขุ่นเรื่องใดให้เฉลย
อย่าทำข้าทรมานปานนี้เลย
ขอได้เอ่ยออกมาข้าเป็นอะไร
เขียนถ้อยพจน์บทเดียวเปลี่ยวใจนัก
วางมือพักตั้งหลักก่อน ใจคลอนไหว
อ่อนล้าจิตคิดมากลำบากใด
มิรื่นไหลท้อรันทด หมดเรี่ยวแรง
พยายามอยู่พักหักห้ามจิต
เร่งเพ่งพิศต่ออักษร ใช่อ้อนแกล้ง
จ้องอยู่นับนานไปไม่แสดง
จึงขอแจ้งจนจิตติดเนื้อกลอน
สายตาเหม่อมือวางข้างคีย์บอร์ด
พลางค่อนขอดจิตใจฤทัยถอน
เบื่ออะไรมากมายหมายสังวร
เป็นขั้นตอนความคิดผูกติดตน
ไร้อารมณ์จำเพาะเจาะกานท์หวาน
เหมือนรำคาญมานน้อยลอยล่องหน
สติเราไม่อยู่ดั่งคู่ดล
หรือกมลเจ็บร้าวหนาวเหน็บใน
พยายามอยู่นานเรียงกานท์ต่อ
มิย่อท้อความรู้สึก ที่ลึกไหล
ปรับอารมณ์กลอนส่งตรงจากใจ
ปรับอย่างไรเล่าหนาไร้อารมณ์
รินดาวดี
๒๒ มีนาคม ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
