ยืนกลางแดด แผดเผา ทุกเช้าค่ำ
สุดระกำ ช้ำหม่น ทนสนอง
ให้ชาวนา อ้าแขน แสนลำพอง
นกการ้อง บินหนี ทุกทีไป
กิจวัติ ทุกวัน ของฉันนี้
จะกี่ปี กี่เดือน ยังเคลื่อนไหว
ไม่มีร่ม มากาง อ้างว้างใจ
พูดไม่ได้ ใบ้บื้อ คือความจริง
ยามลมพัด จัดให้ ได้แน่แน่
ฝืนดวงแด แค่รอ ต่อทุกสิ่ง
เหงื่อรินไหล ไคลย้อย พลอยประวิง
ดั่งผีสิง นิ่งงัน มิผันจร
เกิดเป็นหุ่น ไล่กา น่าอนาถ
เสื้อผ้าขาด หุ้มห่อ ทนรอก่อน
แม้จะหนาว ยังห่ม ลมทุกตอน
โฉมบังอร ยืนเดี่ยว ขาดเหลียวแล
หากเป็นคน ทำได้ ไหมเล่าท่าน
คงจาบัลย์ หวั่นจิต คิดแทบแย่
นี่เป็นหุ่น ขุ่นข้อง ไม่ร้องแง
คิดในแง่ ความดี เขามีคุณ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
