เมื่ออาทิตย์บอกลาท้องฟ้ากว้าง
เมฆหมอกบางบังใจให้สลัว
ฟ้าดับสิ้นกลืนถิ่นรักหากเรากลัว
ทุกถ้วนทั่วจักมีรักไว้คอยใคร
เพราะยังมีหัวใจใสสว่าง
ส่องนำทางไม่มืดดับให้หลับใหล
สู่ทุกหนที่มีทางทั้งกว้างไกล
พร้อมนำรักจากหัวใจไปส่งเธอ
ขอจงคอยคงไม่นานจะไปถึง
หญิงผู้ซึ่งห่วงใยอยู่เสมอ
ใช้ความรักผลักหัวใจได้พบเจอ
พร้อมคำเพ้อ ว่ารักนาง จงวางใจ
ไม่ได้เจอกันนาน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณสุ
Blues+
ยินคำเอื้อนเยือนย้ำด้วยคำหวาน
ว่าแม้นนานห่วงนักมิผลักไส
คารมกานท์ขานขับประทับใน
ดวงฤทัยคนเหงาที่เฝ้าครวญ
อารมณ์ร้าวเศร้ากลายมลายสิ้น
เมื่อเธอรินรักมอบปลอบเสสรวล
ขอบคุณที่พี่ไม่ลืมปลื้มใจนวล
คอยเย้ายวนชวนชื่นให้ขื่นคลาย
แม้นได้รู้ว่าห่วงดวงสมร
คอยอาทร วอนรักมิจากหาย
ความอ่อนล้าคงเลืนมิเยือนกาย
เมื่อเธอหมายเคียงอยู่เป็นคูเคียง..
"สุนันยา"
ขอบคุณมากค่ะพี่ blues
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
