จากวันนั้น วันไหน ไม่รู้จัก
เคยมีรัก ด้วยเหรอ เธอถึงปลื้ม
หรือทึกทัก รักใคร ใคร่หยัดยืน
ตกกลางคืน เพ้อหา อุราร้าว
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ที่จำได้
ไม่มีใคร ใจเรา เล่าแสนหนาว
มืดมัวหม่น เจ็บจัง นั่งมองดาว
น้ำตาพราว คราวสะอื้น กลืนกล้ำทรวง
เหมือนถูกปิด ผิดแผก ช่างแตกต่าง
ความเลือนลาง บางเบา เศร้าสุดหวง
มองนภา ฟ้าเทา เหงาแดดวง
คงถึงช่วง รักร้าง หมดทางไป
ใช่จะแกล้ง แหนงหน่าย คิดบ่ายหน้า
เพียงอุรา ว้าเหว่ จบเห่ไหม
เพียงความจำ ย้ำเตือน เกลื่อนในใจ
ว่ารักไม่ เคยมี ที่กล่าวมา
ในสัญญา ครานี้ ไม่มีแล้ว
ในสัญญา น้องแก้ว แววไร้ค่า
จึงขออยู่ ดายเดียว เปลี่ยววิญญา
แม้อุรา พังยับ ยอมรับมัน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
