ฉันกลัวทุกอย่างเป็นแค่ภาพลวงตา
กลัวคำขอโทษที่บางคนเอ่ยออกจะย้อนกลับมา . .. ทำร้ายใจดวงนี้
ฉันกลัวเดินทับรอยเท้า . . ที่ก้าวพลาดและบาดเจ็บ . . อีกที
ฉันกลัวคืนวันที่
รวดร้าวอยู่ในซอกหลืบความช้ำท้นทวี . .. เพียงลำพัง
เคยเห็นใจฉันหรือ? . . ก็เปล่า
ไม่อยากเอาหัวใจไปวางไว้ใกล้ความเงียบเหงา . .. อีกครั้ง
กี่หนที่ “ยกโทษให้” . . . กี่ผิดที่เคยอภัยเพราะรักจริงจัง
สิ่งที่เรียนรู้ได้จากความผิดหวัง
นอกจากเธอจะเป็น “ผู้สร้าง” . . . เธอก็พร้อมจะทำทุกอย่าง - - เพื่อทำลาย~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
