*****ฝากฝนโปรย*****
ฝนร่วงสาย ปลายฟ้า อุราเหงา
ยินเสียงลม หยอกเย้า เคล้าไม้ไหว
กิ่งเอนโอน โคนอ่อน ว่อนแกว่งไกว
เปรีบยเหมือนใจ รวนเร ถ่ายเทรัก
ไม่แน่นหนัก ปักตรึง เพียงหนึ่งมอบ
สิ่งเคยชอบ ครอบครอง ปองประจักษ์
กลับสลาย หน่ายลง มิคงภักดิ์
รอยสลัก หักลา พาหม่นจินต์
เมื่อฝนพรำ ย้ำผ่าน มานสดับ
โอบกระชับ อกตน ทนถวิล
ฝนหล่นมา น้ำตา พาหลั่งริน
ยังแว่วยิน คำรัก ฝากฝนโปรย
เป็นรอยใจ ให้จำ ยามรินหลั่ง
ในความหลัง ฝังเหน็บ เจ็บล้าโหย
ดวงใจหนึ่ง พึงเศร้า เฝ้าโอดโอย
รักร่วงโรย แรมร้าง ...เส้นทางจร...
"สุนันยา"
ฟ้าฉ่ำฝนคนเหว่ว้าอุราเหงา
อกร้อนเร่าเศร้าจิตพิษสมร
ขาดน้ำใจไร้เมตตาเอื้ออาทร
ไม่อาวรณ์รอนฤทัยตัดไมตรี
ละอองชลฝนพราวให้หนาวเหลือ
เย็นแต่เนื้อเมื่อจิตร้อนอิตถี
ยามนวลจากฝากย้ำช้ำชีวี
แล้งฤดีในฤดูฝนพรูพรม
ไร้ถ้อยคำอำลาเมื่อคราพราก
เจ้าจรจากฝากชื่นความขื่นขม
ฝากพะนอคลอเคล้าความเศร้าตรม
ฝากภิรมย์ชมเสน่ห์ฝนเทโปรย
ฝนฟ้าร้องก้องสนั่นยิ่งหวั่นไหว
เจ้าสุขใจไร้เฉาแต่เราโหย
เคล้าเคียงชู้อยู่เฝ้าแต่เราโรย
เจ้าโบกโบยขโมยสุขเราทุกข์ทน...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
