นอนมองเพดาน . . ปล่อยน้ำตารินไหล
เธอทำให้ฉันทุกข์ร้อนใจ . . . ในค่ำคืนเปลี่ยว
ไร้ข่าวการกลับมา ~ จนไม่อยากเชื่อว่า . . .ยังอยู่ใต้ฟ้าผืนเดียว
รูปใบเก่าสีเหลืองซีดเซียว . .
หล่นจากมือไร้เรี่ยวแรง . . . ของคนคอย
หรือจะเป็นจริงดังคำใครเขาว่า
สายน้ำไม่ไหลย้อนคืนมา . . . วันเวลาไม่เดินถอย
เธอแค่มีตัวตนอยู่ในลมหายใจของคนคอย
ทุกความเจ็บจะฝังอยู่ในน้ำตาหยดน้อย .. . ตลอดไป
ฉันต้องทำอย่างไร . . กับภาพฝันที่มีเธอ
ที่ยังตกค้างในใจเสมอ . .. ไม่ไปไหน
แอบถามตัวเองเบา ~ เบา . . . ในวันเหงา . . ที่ไร้ใคร
เธอกำลังทำให้ฉันเห็น ว่าเธอไม่จำเป็นใช่ไหม?
หรือทำเพื่อความสบายใจ . .. ของใครอีกคน
นอกห้อง . . ท้องฟ้าว่างเปล่า
คืนนี้ฟ้าไร้ดาว . . . มีเพียงแสงไฟพราวริมถนน
หากถามว่าทำไมเธอทำขนาดนี้ . .. ฉันยังทน
“รัก” คำเดียวคือเหตุผล . . . ที่ฉันยอมปล่อยให้น้ำตาเอ่อล้นตลอดกาล~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
