เบื่อน้ำคำ ของชาย ร้ายยิ่งนัก
ชอบมาปรัก- ปรำหญิง ยิ่งเสียหาย
เจอกิ๊กใหม่ ใสปิ้ง ทิ้งเดียวดาย
ปล่อยฟูมฟาย ทุกข์หนัก รักเศร้าตรม
ตอนจีบฉัน ใหม่ใหม่ ได้ทั้งหมด
ทั้งซื้อรถ ซื้อบ้าน หวานประสม
พอนานวัน พลันเปลี่ยน มิเวียนชม
แม้ขนม ของฝาก ยากจะมี
แรกเริ่มรัก ผักต้ม ขมว่าหวาน
ข้าวแข็งปาน ลำไผ่ บอกได้ที่
กับข้าวเค็ม บอกพี่ชอบ จ๊ะคนดี
บ่นจู้จี้ บอกคลื้นเคลง บรรเลงใจ
พอเจอหญิง ปิ้งกว่า มาว่าฉัน
น้ำอ้อยนั้น หวานหยด ลดกร่อยไหม
แสนขมขื่น กลืนกล้ำ ช้ำฤทัย
เหตุไฉน เป็นเช่นนี้ มิเกื้อกูล
นี่คือชาย จริงแท้ แน่นอนนัก
อันความรัก เริ่มจากร้อย ถอยลงศูนย์
แต่รักของ หญิงนั้น ดันเพิ่มพูน
เริ่มจากศุนย์ ขึ้นถึงร้อย มิถอยลง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
