แสงรพี คลี่ผ่าน หว่านโอบทั่ว
ที่สลัว คืนแจ้ง ทุกแห่งหน
ความหมองมัว กลับกลาย หายบัดดล
คอยเปรอปรน เติมแต่ง แห่งโลกงาม
ใบสีเขียว เรียวสม เริ่มบ่มผลิ
เกิดก่อปริ ออกอ่อน อ้อนไหวหวาม
ผลประโยชน์ เกิดแก่ แม้ทุกนาม
คือนิยาม ความแท้ มิแปรปรวน
เปรียบดั่งคน อ่อนแอ พ่ายแพ้จิต
เพียงสักนิด เมตตา พานึกหวน
ปลอบประโลม โอบเอื้อ เกื้อเชื้อชวน
ทุกข์ทั้งมวล เบาบาง เจือจางพลัน
ที่สลัว คืนแจ้ง ทุกแห่งหน
ความหมองมัว กลับกลาย หายบัดดล
คอยเปรอปรน เติมแต่ง แห่งโลกงาม
ใบสีเขียว เรียวสม เริ่มบ่มผลิ
เกิดก่อปริ ออกอ่อน อ้อนไหวหวาม
ผลประโยชน์ เกิดแก่ แม้ทุกนาม
คือนิยาม ความแท้ มิแปรปรวน
เปรียบดั่งคน อ่อนแอ พ่ายแพ้จิต
เพียงสักนิด เมตตา พานึกหวน
ปลอบประโลม โอบเอื้อ เกื้อเชื้อชวน
ทุกข์ทั้งมวล เบาบาง เจือจางพลัน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
