นอนเสียเถิด ลูกรัก หนุนตักแม่
จะดูแล ลูกน้อย คอยเห่กล่อม
คอยพัดวี กลอยใจ ไรไม่ตอม
แม่ดมดอม ลูกยิ้ม พริ้มละไม
คือสายใย ผูกพัน จอมขวัญแม่
รักแน่แท้ ผ่องผุด ดุจแก้วใส
เจ้ามีค่า สูงล้ำ กว่าคำใด
ยามห่างไกล ใจผูกร้อย เจ้ากลอยตา
จะดูแล ลูกน้อย คอยเห่กล่อม
คอยพัดวี กลอยใจ ไรไม่ตอม
แม่ดมดอม ลูกยิ้ม พริ้มละไม
คือสายใย ผูกพัน จอมขวัญแม่
รักแน่แท้ ผ่องผุด ดุจแก้วใส
เจ้ามีค่า สูงล้ำ กว่าคำใด
ยามห่างไกล ใจผูกร้อย เจ้ากลอยตา
ขออนุญาต ไม่ต่อ สัมผัสนะจ๊ะน้องดิน
และขอเขียนกาพย์ยานี๑๑ นะจ๊ะ
และขอเขียนกาพย์ยานี๑๑ นะจ๊ะ
**ลูกเอ๋ยนอนเถิดนะ
แม่นี้จะเฝ้ากล่อมขวัญ
รักเจ้าเท่าชีวัน
ด้วยผูกพันขวัญชีวี
**ชีวิตแม่ยอมให้
เพื่อลูกได้ มีสุขขี
เลี้ยงดูเจ้าอย่างดี
ถึงแม่นี้ จะลำเค็ญ
**เย็นยาก สักปานใด
แม่ทนได้ แม้ทุกข์เข็ญ
สิ่งใดที่จำเป็น
แม่เสาะหามาเพื่อเจ้า
**อย่าได้มีกังวล
ถึงยากจน อย่าหม่นเศร้า
ดิ้นรนสู้ทนเอา
เพื่อตัวเราใช่เพื่อใคร
**ส่งเสียเจ้าศึกษา
เติบโตมา ทำงานได้
ลำบากไม่เป็นไร
เพียงลูกได้สมใจปอง
**คือสุขของแม่แล้ว
หากดวงแก้ว ไม่หม่นหมอง
อนาคตที่เรืองรอง
เหมือนแสงส่อง ผ่องฟากฟ้า
**ลูกจ๋า อย่าท้อแท้
ลูกมีแม่ คอยห่วงหา
จะประคองสองมือพา
ให้ลูกยาเดินระวัง
**หนทางอยู่ข้างหน้า
มีบางคราต้องผิดหวัง
เก็บไว้ เป็นพลัง
อย่าสิ้นหวังกำลังใจ/....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
