[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

เธอก็เจ็บฉันก็เจ็บหนาวเหน็บนัก
สุดที่รักรู้ไหมใครห่วงหา
สิ่งเผชิญเกินเก็บเจ็บทุกครา
เสียน้ำตาทุกครั้งฟังเธอครวญ

ความจำเป็นเข่นฆ่าแทบอาสัญ
ทุกคืนวันตรมเศร้าเราไห้หวน
ฉันพลาดพลั้งมิยั้งใจ..ไปเรรวน
หลงเล่ห์นวลพิศวาสพิฆาตตน

ยังรู้จำคำกล่าวแต่คราวก่อน
เคยอ้อนวอนเธอไว้ให้เหตุผล
จะรักแท้มิแปรผันมั่นกมล
กลับเป็นคนทำเธอปวดรวดร้าวใจ

ขออภัยในชาตินี้ที่สร้างแผล
จะขอแก้ชาติหน้าจะว่าไหม
จะขอรักภักดิ์เธอเสมอไป
ชาตินี้ใช้กรรมเก่า...อย่าเศร้าเลย

ยินถ้อยย้ำ คำที่ พี่กล่าวขาน
สุดจะทานทนได้ โอ้ใจเอ๋ย
คำขอโทษ โอดครวญ ล้วนเปรียบเปรย
ที่เอื้อนเอ่ย ดั่งคมมีด กรีดเฉือนทรวง

เมื่อหมดรัก อาลัย ให้หันจาก
ไม่ต้องฝาก วาจา ว่าเคยหวง
เจ็บมากล้น ทนช้ำ กับคำลวง
อย่ามาทำ เป็นห่วง ดวงกมล

อย่าย้อนย้ำ คำกล่าว เมื่อคราวรัก
เมื่อเธอหัก อาลัยไม่ก่อผล
เถอะจากไปเถิดหนา อย่ากังวล
ฉันสับสน เต็มที แล้วที่รัก

อย่าเพียรบอก ตอกย้ำ คำว่าผิด
เมื่อเธอคิด เปลี่ยนผัน หันเหหัก
จะชาติหน้า ชาติไหน ไม่ขอภักดิ์
ยอมเจ็บหนัก จากพี่ นี้ชาติเดียว....

“สุนันยา”