๐ จากกันไป ไม่นาน มาบ้านเก่า
หัวใจเรา เศร้าสร้อย ละห้อยหา
เหล่ามิตรรัก นักกวี หลากลีลา
ต่างหายหน้า ลาลับ ไม่กลับคืน
๐ เคยได้อ่าน กานท์กวี วลีฝัน
หลากสีสัน บรรณบท รวยรสรื่น
เคยต่อกลอน อ้อนกัน ทั้งวันคืน
กลับสลาย กลายอื่น ช่างขื่นจินต์
๐ กลอนวันนี้ มีอ่าน ตั้งบานเบอะ
แต่เลอะเทอะ เกรอะกรัง แทบทั้งสิ้น
เขียนไปทั่ว มั่วไป ไม่ยลยิน
ดูราคิน สิ้นค่า ระอาใจ
๐ ฉันทลักษณ์ หลักเกณฑ์ ไม่เน้นฝึก
เอาแค่คึก นึกออก ก็ตอกใส่
เข้าบ้านกลอน ตอนนี้ ไม่มีใคร
บ้านกลอนไทย ไร้มนต์ คนกวีฯ.....
หัวใจเรา เศร้าสร้อย ละห้อยหา
เหล่ามิตรรัก นักกวี หลากลีลา
ต่างหายหน้า ลาลับ ไม่กลับคืน
๐ เคยได้อ่าน กานท์กวี วลีฝัน
หลากสีสัน บรรณบท รวยรสรื่น
เคยต่อกลอน อ้อนกัน ทั้งวันคืน
กลับสลาย กลายอื่น ช่างขื่นจินต์
๐ กลอนวันนี้ มีอ่าน ตั้งบานเบอะ
แต่เลอะเทอะ เกรอะกรัง แทบทั้งสิ้น
เขียนไปทั่ว มั่วไป ไม่ยลยิน
ดูราคิน สิ้นค่า ระอาใจ
๐ ฉันทลักษณ์ หลักเกณฑ์ ไม่เน้นฝึก
เอาแค่คึก นึกออก ก็ตอกใส่
เข้าบ้านกลอน ตอนนี้ ไม่มีใคร
บ้านกลอนไทย ไร้มนต์ คนกวีฯ.....
คิดถึงเหมือนกัน...มานั่งรอทุกวันจนฉันเหนื่อย
เลยต้องลงกระทู้เรื่อยเปื่อย...พอให้บ้านมีสี
สุขบ้างเศร้าบ้าง...ฉันทลักษณ์ไม่ค่อยมี
ก็เพราะชอบกลอนเปล่านี่..ให้ทำไง
ที่เข้าบ้านทุกวัน...เพราะอยากเข้า
ออนตั้งแต่เช้า...ก็หวังเพียงได้
เจอเพื่อน...เจอคนรู้จัก...ทักกันไป
พอให้รู้ว่าโลกทั้งใบ...ไม่ได้มีฉันลำพัง
สำเนียงเหน่อ...ภาษาเสนออาจดูบ้าน บ้าน
ไม่อู้ฟู่เลิศหรูอลังการ...พอได้มีความหวัง
ว่าเพื่อน ๆ ที่เข้ามาจะเจรจาด้วยสักครั้ง
ต่อมั่ง พีเอ็มมั่ง...เพราะการอยู่ลำพังมันเหงาหัวใจ
เพราะเขียนกลอนไม่เก่ง...จึงชอบอ่านมากกว่า
ยอมรับไม่ค่อยมีน้ำยา...แค่พอถูถูไถไถ
กระทู้อาจดูไม่เลิศ...แต่ก็รักนะจ๊ะบ้านกลอนไทย
และหวังเสมอว่านักกลอนที่หายไป...จะเห็นใจกลับมาสักที
กลับมาเถิดนะ...กลับมาเขียนให้ฉันได้อ่านบ้าง
อย่าปล่อยให้เคว้งคว้าง...อ้างว้างอยู่แบบนี้
รอมาเสมอ...รอชื่นชมเธอนะจ๊ะ..คนดี
แต่ความสามารถที่มี..ก็เขียนได้เท่านี้..แค่นั้นจริง ๆ
เลยต้องลงกระทู้เรื่อยเปื่อย...พอให้บ้านมีสี
สุขบ้างเศร้าบ้าง...ฉันทลักษณ์ไม่ค่อยมี
ก็เพราะชอบกลอนเปล่านี่..ให้ทำไง
ที่เข้าบ้านทุกวัน...เพราะอยากเข้า
ออนตั้งแต่เช้า...ก็หวังเพียงได้
เจอเพื่อน...เจอคนรู้จัก...ทักกันไป
พอให้รู้ว่าโลกทั้งใบ...ไม่ได้มีฉันลำพัง
สำเนียงเหน่อ...ภาษาเสนออาจดูบ้าน บ้าน
ไม่อู้ฟู่เลิศหรูอลังการ...พอได้มีความหวัง
ว่าเพื่อน ๆ ที่เข้ามาจะเจรจาด้วยสักครั้ง
ต่อมั่ง พีเอ็มมั่ง...เพราะการอยู่ลำพังมันเหงาหัวใจ
เพราะเขียนกลอนไม่เก่ง...จึงชอบอ่านมากกว่า
ยอมรับไม่ค่อยมีน้ำยา...แค่พอถูถูไถไถ
กระทู้อาจดูไม่เลิศ...แต่ก็รักนะจ๊ะบ้านกลอนไทย
และหวังเสมอว่านักกลอนที่หายไป...จะเห็นใจกลับมาสักที
กลับมาเถิดนะ...กลับมาเขียนให้ฉันได้อ่านบ้าง
อย่าปล่อยให้เคว้งคว้าง...อ้างว้างอยู่แบบนี้
รอมาเสมอ...รอชื่นชมเธอนะจ๊ะ..คนดี
แต่ความสามารถที่มี..ก็เขียนได้เท่านี้..แค่นั้นจริง ๆ
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
