ทุกพจี ชี้บอก ความชอกช้ำ
ทุกถ้อยคำ ย้ำยัน ถึงปัญหา
ทุกวรรคพ้อ ส่อซาบ อาบโศกา
ทุกวาจา เศร้านัก เกินจักคลาย
แต่ก่อน แต่ไร ไม่มีเขา
ไยนงเยาว์ มีสุข ทุกเช้าสาย
มาพบเจอ ไม่กี่วัน พลันกลับกลาย
สุขมลาย งายงม จมน้ำตา
คงมิใช่ คู่ครอง ต้องโฉลก
จึงอับโชค โอกาส วาสนา
มิใช่คู่ เปรมปรีดิ์ ร่วมชีวา
ดังชะตา ฟ้าลิขิต ยากบิดเบือน
สุนทรวิทย์
ทุกถ้อยคำ ย้ำยัน ถึงปัญหา
ทุกวรรคพ้อ ส่อซาบ อาบโศกา
ทุกวาจา เศร้านัก เกินจักคลาย
แต่ก่อน แต่ไร ไม่มีเขา
ไยนงเยาว์ มีสุข ทุกเช้าสาย
มาพบเจอ ไม่กี่วัน พลันกลับกลาย
สุขมลาย งายงม จมน้ำตา
คงมิใช่ คู่ครอง ต้องโฉลก
จึงอับโชค โอกาส วาสนา
มิใช่คู่ เปรมปรีดิ์ ร่วมชีวา
ดังชะตา ฟ้าลิขิต ยากบิดเบือน
สุนทรวิทย์
เมื่อมีเขา มานั่ง กลางห้วงห้อง
ใจเคยหมอง กับชื่นได้ หาใดเหมือน
ไร้นิยาม คำไหน แม้หมายเตือน
มีอาจเลือน ลบล้าง ห่างดวงจินต์
มอบหมดแล้ว ทั้งใจ โดยไม่รู้
คิดจะอยู่ เคียงใกล้ ไม่ถวิล-
ว่าสักวัน รักนั้น อาจพังภินท์
ช้ำชีวิน ขื่นขม ตรมน้ำตา
เมื่อถึงวัน เขาหน่าย ไกลห่างเหิน
เจ็บเหลือเกิน เผชิญช้ำ ทำผวา
อยากลาหาย ไกลโลก โศกโศกา
โอ้อุรา ระกำสุดจำทน
"สุนันยา"
ใจเคยหมอง กับชื่นได้ หาใดเหมือน
ไร้นิยาม คำไหน แม้หมายเตือน
มีอาจเลือน ลบล้าง ห่างดวงจินต์
มอบหมดแล้ว ทั้งใจ โดยไม่รู้
คิดจะอยู่ เคียงใกล้ ไม่ถวิล-
ว่าสักวัน รักนั้น อาจพังภินท์
ช้ำชีวิน ขื่นขม ตรมน้ำตา
เมื่อถึงวัน เขาหน่าย ไกลห่างเหิน
เจ็บเหลือเกิน เผชิญช้ำ ทำผวา
อยากลาหาย ไกลโลก โศกโศกา
โอ้อุรา ระกำสุดจำทน
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
