เขาพร่ำกลอน อ้อนกัน มันบาดจิต
ฉันเกาหิด คนเดียว เปลี่ยวหนักหนา
มีแต่นก เค้าแมว ครางแว่วมา
ในอุรา หมองหม่น ต้องทนฟัง
เสืยงฮือฮือ ขลุกขลุก มันปลุกฉัน
ทำหัวใจ ไหวหวั่น แทบบ้าคลั่ง
ให้งันงก ตกใจ ไร้พลัง
จำต้องนั่ง กอดเข่า...เศร้าจังเลย!
แซมค่ะ
กลอนปวดหัวของแซม...วันนี้ ตื่นขึ้นมาปวดหัวจังค่ะ
อย่าเศร้าใจ ไปเลย ทรามเชยพี่
รักคนดี รักจริง ใช่นิ่งเฉย
ประครองแขน กกกอด ยอดทรามเชย
ทุกค่ำคืน ไม่เคย อยากจากลา
ขอชื่นชม แต่เจ้า เพียงเท่านั้น
ในฤทัย ไหวหวั่น พันไม่กล้า
จึงเงอะเงอะ เงิ่นเงิ่น ทุกช่วงนา
มิบังอาจ หรอกหนา ยอดยาใจ
เพราะเจ้าสูง เจ้าส่ง เทียมหงส์ฟ้า
ไม่อาจเอื้อม เด็ดคว้า มาชมได้
รู้ว่ารัก หนักแน่น แก่นฤทัย
แม้นเอื่อนเอ่ย ออกไป กลัวใจครม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
