เรไรกล่อม พนอมไพร ในยามค่ำ
เย็นฉะฉ่ำ น้ำค้าง พร่างพรมผิว
ลมไล้ลูบ จูบหน้า เกศาปลิว
สั่นสยิว หวิวไหว ในอุรา
ศศิธร จรแจ่ม แอร่มสรวง
ประหวัดถึง พุ่มพวง ดวงยิหวา
คืนว้าเหว่ เหมันต์ อันธิกา
นงพะงา ลาห่าง แรมร้างไกล
กลางพนา ป่าเขา เนาโดดเดี่ยว
กระท่อมเปลี่ยว ซอมซ่อ พออาศัย
เจ้าของกอด ลูกน้อย คอยคู่ใจ
ชลนัยน์ ปิ่มเบ้า เศร้าระทม
มองนภา ดารกะ พราวระยับ
เคยนั่งนับ พร้อมตา คราสุขสม
บัดนี้เหลือ เพียงอุรส พึ่งอดนม
กับอารมณ์ ซมแทรก อันแหลกลาญ
ฮัมเพลงปลอบ ดวงใจ สายโลหิต
คำนึงคิด ไม่ตก อกฟุ้งซ่าน
ความเจ็บปวด รวดเรื้อ เหลือประมาณ
ด้วยสงสาร ลูกขาดแม่ แต่ยังเยาว์
สุนทรวิทย์
เย็นฉะฉ่ำ น้ำค้าง พร่างพรมผิว
ลมไล้ลูบ จูบหน้า เกศาปลิว
สั่นสยิว หวิวไหว ในอุรา
ศศิธร จรแจ่ม แอร่มสรวง
ประหวัดถึง พุ่มพวง ดวงยิหวา
คืนว้าเหว่ เหมันต์ อันธิกา
นงพะงา ลาห่าง แรมร้างไกล
กลางพนา ป่าเขา เนาโดดเดี่ยว
กระท่อมเปลี่ยว ซอมซ่อ พออาศัย
เจ้าของกอด ลูกน้อย คอยคู่ใจ
ชลนัยน์ ปิ่มเบ้า เศร้าระทม
มองนภา ดารกะ พราวระยับ
เคยนั่งนับ พร้อมตา คราสุขสม
บัดนี้เหลือ เพียงอุรส พึ่งอดนม
กับอารมณ์ ซมแทรก อันแหลกลาญ
ฮัมเพลงปลอบ ดวงใจ สายโลหิต
คำนึงคิด ไม่ตก อกฟุ้งซ่าน
ความเจ็บปวด รวดเรื้อ เหลือประมาณ
ด้วยสงสาร ลูกขาดแม่ แต่ยังเยาว์
สุนทรวิทย์
เรไรร้อง ระงม ตรมใจหนัก
จิ้งหรีดทัก ทายกัน วันฉันเศร้า
จั๊กจั่น ส่งเสียง เหลือเพียงเงา
จากป่าเขา ลำเนาไพร ไกลลิบตา
วันจากลา ครานั้น ไหวหวั่นจิต
ศศิธร มืดมิด คิดห่วงหา
ลูกยังเด็ก เล็กนัก จำจากมา
อนิจจา คิดถึงเจ้า เฝ้าอาลัย
ท่ามกลางป่า พนาสนธิ์ ทนเศร้าสร้อย
แลเหลียวมอง ลูกน้อย ระห้อยไห้
ดวงฤทัย แทบขาด อนาถใจ
ทั้งตรอมตรม หมองไหม้ ให้ร้าวราน
หักใจลา อาลัย ด้วยใจรัก
หักใจลา ยากนัก จักประสาน
ความรักถึง ทางตัน มิทันนาน
ใจแหลกลาน ย่อยยับ ลงกับมือ
พันทอง