ฤดีขม พรมพร่ำ ด้วยย้ำเจ็บ
จำฝืนเก็บ เหน็บใน ไม่อาจหนี
ยิ้มเปื้อนรอย หม่นเคล้าร้าวชีวี
รักเคยมีเหหัก ถูกผลักไกล
เหลือก็แต่ น้ำตา อุราร้าว
เก็บซ่อนคราว ขื่นขม ต้องข่มไว้
ให้ไหลย้อน คืบกลับ ซับทรวงใน
ห้ามมีใคร เห็นรอย ที่หงอยตรม...
"สุนันยา"
จำฝืนเก็บ เหน็บใน ไม่อาจหนี
ยิ้มเปื้อนรอย หม่นเคล้าร้าวชีวี
รักเคยมีเหหัก ถูกผลักไกล
เหลือก็แต่ น้ำตา อุราร้าว
เก็บซ่อนคราว ขื่นขม ต้องข่มไว้
ให้ไหลย้อน คืบกลับ ซับทรวงใน
ห้ามมีใคร เห็นรอย ที่หงอยตรม...
"สุนันยา"
หยาดน้ำตา รินรด เจียนหมดเบ้า
ปล่อยความเศร้า ระบาย คลายขื่นขม
ปลดความช้ำ ซ้ำซาก จากอารมณ์
แล้วหายตรม เถิดหนา ย่าคนดี
ชะตาใช่ อาภัพ จนดับมอด
เลิกเง้างอด กอดทุกข์ ไร้สุขศรี
คนอาทร มุ่งหวัง ยังมากมี
เช่นปู่นี้ คนหนึ่ง ซึ่งเอ็นดู
ยามย่าเหงา ปู่เหงา ตามเศร้าสร้อย
ยามย่าหงอย ปู่หงอย พลอยหดหู่
จะขึ้นเขา ลงหนอง ตกคลองคู
มีคุณปู่ อยู่ใกล้ ไม่ห่างเลย
ปล่อยความเศร้า ระบาย คลายขื่นขม
ปลดความช้ำ ซ้ำซาก จากอารมณ์
แล้วหายตรม เถิดหนา ย่าคนดี
ชะตาใช่ อาภัพ จนดับมอด
เลิกเง้างอด กอดทุกข์ ไร้สุขศรี
คนอาทร มุ่งหวัง ยังมากมี
เช่นปู่นี้ คนหนึ่ง ซึ่งเอ็นดู
ยามย่าเหงา ปู่เหงา ตามเศร้าสร้อย
ยามย่าหงอย ปู่หงอย พลอยหดหู่
จะขึ้นเขา ลงหนอง ตกคลองคู
มีคุณปู่ อยู่ใกล้ ไม่ห่างเลย
หากปลดเปลื้อง เรื่องราว ที่เศร้าสม
คงหมดสิ้น ระทมพรหมเฉลย
ล้างคราบรอย น้ำตา ดั่งว่าเปรย
เช่นที่เคย กล่าวย้ำ ลำนำกลอน
ขอขอบคุณ คุณปู่ เอ็นดูย่า
แม้เพียงผ่าน อักขรา ภาษาษร
จินตนา ร้อยรส บทสุนทร
ยังอาวรณ์ อาลัย ด้วยใจจริง
กรรมกำหนด บทบาท วาดชีวิต
ให้ถูกพิษ ชะตา ประสาหญิง
ทางที่หวัง ยังพลั่น หวั่นประวิง
แต่ยากยิ่ง เลี่ยงหนี เจ้าหนี้กรรม...
"สุนันยา"
คงหมดสิ้น ระทมพรหมเฉลย
ล้างคราบรอย น้ำตา ดั่งว่าเปรย
เช่นที่เคย กล่าวย้ำ ลำนำกลอน
ขอขอบคุณ คุณปู่ เอ็นดูย่า
แม้เพียงผ่าน อักขรา ภาษาษร
จินตนา ร้อยรส บทสุนทร
ยังอาวรณ์ อาลัย ด้วยใจจริง
กรรมกำหนด บทบาท วาดชีวิต
ให้ถูกพิษ ชะตา ประสาหญิง
ทางที่หวัง ยังพลั่น หวั่นประวิง
แต่ยากยิ่ง เลี่ยงหนี เจ้าหนี้กรรม...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
