โอ้อกเอ๋ย หัวอก คนช้ำรัก
แสนสงสาร ยิ่งนัก รักไม่สม
จึงอยู่เดียว เปลี่ยวดาย กายระทม
ไม่รื่นรมย์ สมเพศ เวทนา
จะกี่ร้อน กี่หนาว ยังร้าวจิต
ขาดคู่คิด เคียงข้าง อ้างว้างหนา
มองทางไหน มืดมน ป่นอุรา
เหมือนนภา ไร้ดาว คราวปรวนแปร
จะปีเก่า ปีใหม่ ก็เท่านั้น
ดวงชีวัน มีดมิด สนิทแน่
ไร้คาถา มัดใจ ชายไม่แล
สุดทางแก้ แน่แล้ว แป้วฤทัย
ขอวอนท่าน ใจบุญ การุญหน่อย
แบ่งความรัก สักน้อย จะได้ไหม
ขอแบ่งปัน หน่อยนะ ความอาลัย
เพียงเศษเสี้ยว ของใคร ไว้เป็นทาน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
