สละร้างเถลไถล
บัดนี้ซิจากไกล
ผลิจะไม่ระลึกคราว
o เงียบงันและหวั่นไหว o
หฤทัยยะเยือกหนาว
กายสั่นสะเทือนร้าว
อุระผ่าวผะแผ่วลม
o ใจหายระรวยริน o
จิตะสิ้นสะอื้นขม
เดียวดายมลายจม
ดุจะตรมมิวางวาย
เป็นฉันท์บทเดียวที่เคยเขียนขึ้นมาแบบงูๆปลาๆ และใช้ชื่อเดียวกันกับกลอนบทนี้ของคุณ prapacarn จึงขออนุญาตนำมาแจมด้วยซักหน่อย ในฐานะที่ทำให้คิดถึงความ "เดียวดาย" ครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
