๐ หลังฝนสิ้น รินสาย ปลายวสันต์
ล่วงเหมันต์ วันคืน ช่างขื่นขม
ลมหนาวผ่าน สะท้านกาย กลางสายลม
ไร้อกใคร ให้ห่ม คืนลมแรง
๐ สุริยา พร่าพราย พอคลายหวั่น
ครั้นตะวัน พลันลับ สูรย์อับแสง
หนาวกับคล้าย ปลายลิ่ม เข้าทิ่มแทง
จวบฟ้าแจ้ง แสงทอง ผ่องอำพัน
๐ คิดคะนึง ถึงวัน อันอบอุ่น
อกละมุน หนุนนอน เมื่อก่อนนั้น
เคยอิงแอบ แนบชิด อยู่นิจวัน
กลับต้องพราก จากกัน สิ้นฝันพราว
....
hathaichanok
ล่วงเหมันต์ วันคืน ช่างขื่นขม
ลมหนาวผ่าน สะท้านกาย กลางสายลม
ไร้อกใคร ให้ห่ม คืนลมแรง
๐ สุริยา พร่าพราย พอคลายหวั่น
ครั้นตะวัน พลันลับ สูรย์อับแสง
หนาวกับคล้าย ปลายลิ่ม เข้าทิ่มแทง
จวบฟ้าแจ้ง แสงทอง ผ่องอำพัน
๐ คิดคะนึง ถึงวัน อันอบอุ่น
อกละมุน หนุนนอน เมื่อก่อนนั้น
เคยอิงแอบ แนบชิด อยู่นิจวัน
กลับต้องพราก จากกัน สิ้นฝันพราว
....
hathaichanok
ไม่รังเกียจ เดียดฉันท์ จักปันให้
ผืนแพรพรม ห่มใจ ได้คลายหนาว
อบไออุ่น ละมุนไหม ใต้แสงดาว
ฟังเสียงกราว หยดย่าง น้ำค้างลง.../
EasternMan
ผืนแพรพรม ห่มใจ ได้คลายหนาว
อบไออุ่น ละมุนไหม ใต้แสงดาว
ฟังเสียงกราว หยดย่าง น้ำค้างลง.../
EasternMan
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
