เสียงคอนกรีดบนห้องเช้าที่ขึง
ให้ตราตรึงความกลัวเป็นหนักหนา
ความเยือกเย็นในห้องจ้องคนมา
พร่ำพูดว่าใครมาปล่อยฉันที
อยู่ในห้องโดนขังกักหน่วงเหนี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอยากเห็นเพ็ญแสงสี
ในห้องเช่าหมดด้วยความสุนทรี
บั่นชีวีผู้โดนคร่าวิญญา
เสียงหวีดร้องครวญคร่ำซ้ำลอยล่อง
อยู่ในห้องรอคนมาช่วงหนา
เธอครวญคร่ำในห้องมืดทุกครา
มองหน้าตาคนเดินเหินผ่านไป
ไม่มีคนรู้ว่าเธออยู่นี้
อยู่ในที่สายลมขมตรมไหว
เธอจ้องมองอิจฉาใครต่อใคร
สักวันได้ออกมาข้างนอกเยือน
จริงแท้แล้วเธอเป็นวิญญาณบาป
ตามระนาบอาฆาตคนร้ายเหมือน
ดมกลิ่นคาวของเลือดพรั่นจิตเตือน
ชักลางเลือนวิญญาณพันธนาการ
ให้ตราตรึงความกลัวเป็นหนักหนา
ความเยือกเย็นในห้องจ้องคนมา
พร่ำพูดว่าใครมาปล่อยฉันที
อยู่ในห้องโดนขังกักหน่วงเหนี่ยว
ช่างเปล่าเปลี่ยวอยากเห็นเพ็ญแสงสี
ในห้องเช่าหมดด้วยความสุนทรี
บั่นชีวีผู้โดนคร่าวิญญา
เสียงหวีดร้องครวญคร่ำซ้ำลอยล่อง
อยู่ในห้องรอคนมาช่วงหนา
เธอครวญคร่ำในห้องมืดทุกครา
มองหน้าตาคนเดินเหินผ่านไป
ไม่มีคนรู้ว่าเธออยู่นี้
อยู่ในที่สายลมขมตรมไหว
เธอจ้องมองอิจฉาใครต่อใคร
สักวันได้ออกมาข้างนอกเยือน
จริงแท้แล้วเธอเป็นวิญญาณบาป
ตามระนาบอาฆาตคนร้ายเหมือน
ดมกลิ่นคาวของเลือดพรั่นจิตเตือน
ชักลางเลือนวิญญาณพันธนาการ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
