เ ธ อ ค ง ไ ม่ เ ชื่ อ ว่ า ทั้ ง ห ม ด ข อ ง ด ว ง ด า ว
นับรวมกับความหนาว..คือความคิดถึงของฉัน
ใต้ท้องฟ้าสีคราม..ยามค่ำคืน..ผืนเดียวกัน
ดวงดาวจะโอบกอดเธอ.ให้ความหนาวนั้น..เจือจาง
ถ้ า ห า ก ผ้ า ห่ ม ผื น นั้ น ยั ง ไ ม่ ห น า
เพราะความคิดถึงมันมาก.จนไม่อยากลืมตา..เจอฟ้ากว้าง
ดวงดาวครึ่งนึง..ความหนาวครึ่งนึง..ดาวเจ้าคงเบาบาง
งั้นนับรวมผืนฟ้ากว้าง..แทนความคิดถึงเลือนลาง..ห่มใจเธอ
สั ก วั น จ ะ ส่ ง มั น ต ร ง ไ ป ห า
กับใบหน้า..แววตา..ที่มั่นใจว่าเธอ.คงมีมัน.เสมอ
ความคิดถึงมากขึ้น.เรื่อยเรื่อย.จนอยากจะบิน.ไปพบเจอ
รอหน่อยน่ะเธอ..อีกไม่นานท้องฟ้าจะปัดเป่าความหนาว..ห่มใจเธอด้วยดวงดาว.
แ ล ะ มี ฉั น เ คี ย ง ข้ า ง..ฝั น ล ะ มุ น
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
