[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

 

เส้นสายรุ้งพุ่งโยงพาดโค้งฟ้า
ระยิบฝ้าระยับหมองละอองฝน
โลกรินหลั่งน้ำตาจากฟ้าบน
เปลวแดดหม่นผ่านม่านหมอกเมฆา

ประดับโลกประดับหล้าขอบฟ้าเศร้า
ประดับเงาเหงาเหงาให้เฝ้าหา
ประดับสีสวยพร่างสอางค์ตา
ประดับฟ้าผืนเก่าหนอเงารุ้ง

เจ้าพริ้งพรายฉายสีละอองสวย
โค้งข้ามห้วยข้ามเขาเจ้าพาดพุ่ง
ทินกรยอนแสงเข้าแต่งปรุง
สร้างให้คุ้งฟ้างามเมื่อยามยล

ในอารมณ์เหงาเหงาของคนหงอย
ตาละห้อยมองฟ้าที่เปื้อนฝน
ดั่งดวงใจดักดานพิการพิกล
จะร้องบ่นออกไป...ใครจะฟัง

มองสายรุ้งกินน้ำข้ามโค้งฟ้า
ส่งดวงใจไปหาอีกฟากหวัง
แต่ฟากฟ้าที่ฝันใฝ่อยู่ไกลจัง
หมดแรง...ทรุดนั่ง...หลั่งน้ำตา

"พี่ควายเฒ่า"

เส้นรุ้งเรียว เกี่ยวโค้ง โยงสายเอื้อ
อร่ามเรื่อ  ทอสาย ดั่งใฝ่หา
ฝนโปรยปราย หยุดไอ ละอองพา
สุริยา  ส่องผ่าน ม่านเมฆิน

ประกายผ่อง แสงสาด ดั่งวาดไว้
ประกายวาว วิไล ไม่รู้สิ้น
ประกายงาม สะพรั่ง หลังฝนริน
ประกายเงา ถวิล ถึงถิ่นไพร

ดั่งมณี ฉายแสง แห่งสรวงสรรค์
เป็นสายใย ผูกพัน แต่บรรพ์ไหน
โยงสนิท  จากฟ้า นภาไกล
เชื่อมสู่ธาร น้ำใส ที่ไหลนอง

อย่าหงอยเหงา ฤดี เลยพี่เอ๋ย
อย่าเปรียบเปรย เรื่องราว ที่เศร้าหมอง
ซับน้ำตา เถิดหนา แหงนหน้ามอง
เรียวรุ้งผ่อง งามพักตร์ สลักจินต์...

"สุนันยา"