ชีวิตช่างรันทดสลดแท้
ไร้คนแลอยู่ไปก็ไร้ฝัน
ผ้าขาวม้านี่ไงเอาไว้พัน
มัดแล้วขันเลยหนอที่คอไง
จะได้เลิกรันทดหมดความเศร้า
กล้าไหมเล่าพี่ยาหาทางให้
สุขนิรันดร์เลยนาจะว่าไป
ถ้าสนใจลิขสิทธิ์..ไม่คิดตังค์
natcha
ไร้คนแลอยู่ไปก็ไร้ฝัน
ผ้าขาวม้านี่ไงเอาไว้พัน
มัดแล้วขันเลยหนอที่คอไง
จะได้เลิกรันทดหมดความเศร้า
กล้าไหมเล่าพี่ยาหาทางให้
สุขนิรันดร์เลยนาจะว่าไป
ถ้าสนใจลิขสิทธิ์..ไม่คิดตังค์
natcha
คนยิ่งเศร้า ดูหรือหยอก มาตอกย้ำ
แหม..ช่างทำ หลอกพี่ ให้มีหวัง
ส่งผ้าขาว ม้าผืน แล้วยืนฟัง
ให้เรานั่ง พันคอ หนอใจคน
ขอบใจจ้ะ ณัชชา ที่มาปลอบ
ขอส่งมอบ คืนกลับ เลิกสับสน
ผ้าขาวม้า ขอยื่น คืนหน้ามน...(เอ๊ะ...หรือหน้ามล ?)
เข้าตาจน เมื่อไหร่ ได้ใช้เอง...