จะมีใครรู้บ้างไหม..ใจเหน็บหนาว
นึกถึงคราวร้าวราน..ที่ผ่านหน
แสนเจ็บปวดรวดร้าว..ร้อนผ่าวตน
แสนสุดทนขมขื่น..ให้ฝืนใจ
แม้จะผ่านเนิ่นนานปี..ฤดีหมอง
เฝ้าประครองผ่านพ้น..หนทางใส
แต่ความหนาวเจ็บแปลบ..แนบทรวงใน
ยังมิหายจากไป..ฝังใจตรม
ให้คิดถึงตรึงติดตา..ในคราก่อน
เสียงออดอ้อนตามสาย..ให้สุขสม
ยามเจอกันฉันมองตา..พาชื่นชม
ใยจางหายดั่งสายลม..ระทมใจ
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
