ถึงทางแยกแรกเร้นเส้นขนาน
จำย่างผ่านม่านทุกข์ที่รุกโหม
หวังหลุดพ้นกลลวงที่ล่วงโลม
ที่จู่โจมโถมทับแทบยับเยิน
ดูแตกต่างห่างกันสุดชั้นฟ้า
ยิ่งเอื้อมคว้าปร่าแปร่งดังแกล้งเหิน
เหมือนติดปีกหลีกลี้หนีเผชิญ
ปล่อยเก้อเขินเดินเดี่ยวให้เปลี่ยวกาย
มองทางฝันวันนี้ที่เศร้าสร้อย
ใจดวงน้อยพลอยหม่นมนสลาย
ฤาจะต้องหมองหมางแทบปางตาย
จึงสบายหายโศกวิโยคทรวง
จำย่างผ่านม่านทุกข์ที่รุกโหม
หวังหลุดพ้นกลลวงที่ล่วงโลม
ที่จู่โจมโถมทับแทบยับเยิน
ดูแตกต่างห่างกันสุดชั้นฟ้า
ยิ่งเอื้อมคว้าปร่าแปร่งดังแกล้งเหิน
เหมือนติดปีกหลีกลี้หนีเผชิญ
ปล่อยเก้อเขินเดินเดี่ยวให้เปลี่ยวกาย
มองทางฝันวันนี้ที่เศร้าสร้อย
ใจดวงน้อยพลอยหม่นมนสลาย
ฤาจะต้องหมองหมางแทบปางตาย
จึงสบายหายโศกวิโยคทรวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
