ความห่วงใยให้ฉันมันคงหมด
เธอจึงงดไถ่ถามความเป็นอยู่
เหมือนคนอื่นคนไกลไม่รับรู้
ดั่งฉันผู้เดียวดายตายจากกัน
ความห่วงใยให้มาแต่คราแรก
ซึมซับแทรกทรวงในใจของฉัน
ดอกไมตรีสีสวยช่วยแบ่งปัน
ทุกข์สุขสันต์รับรู้ไม่อยู่เดียว
ความเหงาหงอยค่อยจางเบาบางผ่อน
แม้ยามนอนป่วยไข้ใจห่อเหี่ยว
อาการตามถามไถ่ให้กราวเกรียว
หน้าซีดเซียวเลือดฝาดผุดผาดมี
สำหรับฉันมันมากยากแทนค่า
เพราะมหาศาลยิ่งทุกสิ่งที่
ดอกไม้ใดไหนเล่าเท่าไมตรี
กลิ่นหอมดีคลี่บานซ่านอณู
ความห่วงใยไออุ่นการุณย์เกื้อ
ที่เธอเผื่อแผ่คลายหายหดหู่
สำหรับเธอคงเป็นความเอ็นดู
คนไร้คู่เช่นฉันเท่านั้นเอง
ความห่วงใยให้ฉันในวันนี้
คงถึงที่สิ้นสุดหยุดแสงเปล่ง
ความเงียบเหงาเศร้าใจได้บรรเลง
เสียงวังเวงก้องดังทั้งหัวใจ
"กานต์ฑิตา"
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔
เธอจึงงดไถ่ถามความเป็นอยู่
เหมือนคนอื่นคนไกลไม่รับรู้
ดั่งฉันผู้เดียวดายตายจากกัน
ความห่วงใยให้มาแต่คราแรก
ซึมซับแทรกทรวงในใจของฉัน
ดอกไมตรีสีสวยช่วยแบ่งปัน
ทุกข์สุขสันต์รับรู้ไม่อยู่เดียว
ความเหงาหงอยค่อยจางเบาบางผ่อน
แม้ยามนอนป่วยไข้ใจห่อเหี่ยว
อาการตามถามไถ่ให้กราวเกรียว
หน้าซีดเซียวเลือดฝาดผุดผาดมี
สำหรับฉันมันมากยากแทนค่า
เพราะมหาศาลยิ่งทุกสิ่งที่
ดอกไม้ใดไหนเล่าเท่าไมตรี
กลิ่นหอมดีคลี่บานซ่านอณู
ความห่วงใยไออุ่นการุณย์เกื้อ
ที่เธอเผื่อแผ่คลายหายหดหู่
สำหรับเธอคงเป็นความเอ็นดู
คนไร้คู่เช่นฉันเท่านั้นเอง
ความห่วงใยให้ฉันในวันนี้
คงถึงที่สิ้นสุดหยุดแสงเปล่ง
ความเงียบเหงาเศร้าใจได้บรรเลง
เสียงวังเวงก้องดังทั้งหัวใจ
"กานต์ฑิตา"
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
