โอ้ว่ากาลครั้งหนึ่งนั้น            ไหวหวั่นพรั่นใจเพราะใครหนา
เพียงผ่านมิติแห่งเวลา                อันอุราที่เคยชิดมาเชือนไกล
ละลิ่วล่องลอยไปไกลนักแล้ว        คงคลาดแคล้วความคิดที่อ่อนไหว
ละลิ่วล่องลอยพัดพาหทัย           ละลิ่วไปไม่อยู่กับกายา
รำพันหวนครวญคิดด้วยจิตมั่น   ประหนึ่งฝันที่ร้างห่างใจข้า
คิดถึงอยู่ทุกกาลที่ผ่านมา            มิรู้ว่าจะได้พบเมื่อใดเอย

กาลครั้งหนึ่ง ซึ้งใจ ในความรัก
ให้ตระหนัก พบไมตรี กวีหวาน
ขอบพระคุณอุ่นเหลือที่เจือจาร
เป็นสายธาร...ประพรม...ให้ร่มเย็น

เป็นทุกอย่าง..สร้างฝัน .แสนบรรเจิด
เป็นบ่อเกิด...สามัคคี..อย่างที่เห็น
เกิดความรัก...มากมาย..หลายประเด็น
รักเวปเด่น...เพ้นท์อักษร...บ้านกลอนไทย.........

       กาลครั้งหนึ่งที่เนิ่นนานมาแล้ว                                  หัวใจแก้วดวงนี้มีความฝัน
ก่อนมีคนเคยอยู่เคียงข้างกัน                                             ทุกคืนวันผ่านไปใจเปรมปรีดิ์
       ยามเหนื่อยล้ามีเธอเป็นกำลังใจ                                  ยามสิ้นไร้ยังมีเธอให้สุขศรี
ยามฉันท้อยังมีเธอต่อชีวี                                                  แต่วันนี้ฉันกลับไม่เหลือใคร
       อยากจะรู้ตอนนี้เธอคนดี                                            เธอคนที่ฉันรักหายไปไหน
เวลานี้ฉันต้องการกำลังใจ                                                ก็แล้วไยเธอไม่มาพบกัน
       อย่าปล่อยให้เรื่องราวเป็นอดีต                                   ที่เธอเข้ามาขีดเพียงความฝัน
กลับมาเถอะกลับมานะมารักกัน                                         จะให้ฉันทำอย่างไรฉันก็ยอม

ยามรักกัน มากสุข แบ่งให้
มีทุกข์ รับไว้
เลิกรัก ห่างไกล
เหลือไว้ แต่น้ำตา
คำลา อาลัย
ซ่อนไว้ ด้วยมารยา....

กาลครั้งหนึ่งที่ใจ..เคยมีรัก
มอบใจภักดิ์แน่นหนักมิห่างหาย
แต่กาลเวลาเปลี่ยนทุกอย่างพลันกลับกลาย
คนเคยใกล้กลับห่างหายคล้ายลืมเลือน
ผ่านนาทีผ่านชั่วโมงผ่านคืนวัน
หลายความฝันที่เคยร่างพลันดับสูญ
หมดสิ้นแล้วรักนี้ที่เคยเกื้อกูล
รอยอาดูรยังเด่นชัดแม้เนิ่นนาน

เก็บความรักความสดใสไว้นานนาน
ภาพวันวานไม่เคยเลยผ่านพ้น
อาจดูเหมือนยึดติดคิดวกวน
แต่ก็สุขทุกข์ทนเมื่อยลยิน