ชีวิตคือละคร
ทุกบาทบทละครทุกตอนสร้าง
พรหมท่านวาง กฏไว้ ให้เหน็บหนาว
บนเส้นทาง เดียวดาย ไร้แสงพราว
อีกรอนร้าว ถมทับ นับเดือนปี
อยู่บนโลก ละคร ต้องนอนโศก
สุดวิโยค เพียงตน ยากพ้นหนี
มีเพียงเงา น้ำตา คอยพาที
ขาดรักที่ เย้าเยือน เป็นเพื่อนใจ
ชีวิตคือ ละคร สะท้อนโลก
มีเศร้าโศก ยิ้มรื่น ชื่นสดใส
แต่..ละคร ของฉัน ที่ผ่านไป
บทที่ได้ มีแต่ แพ้ระทม
ถูกกำหนด ให้รับ กับบทเศร้า
เป็นละคร น้ำเน่า เคล้าผสม
ไม่มีบท เลิศหรู ให้ดูชม
หรือเพราะพรหม วางผิด ..คล้ายปิดทาง...
สุนันยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
