ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[manussiyaka]

ตกอยู่ใน ความฝัน อันหวานชื่น
ตกอยู่ใน วันคืน อันสดใส
อยู่ในห้วงพวังที่ฝังใจ
ตกอยู่ในวังวนแห่งคนดี

อยากจะหลับเรื่อยไปชั่วนิรัน
อยากให้มันเป็นไปอยู่เช่นนี้
ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบว่าไม่มี
เธอคนนี้อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง

แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้

มนัสศิยา

[เพรางาย]

อิ่มยิ้มที่เธอมอบ
และคำตอบกำนัลใจ
ระฆังกังวานใส
และดอกไม้ทุกดอกบาน

มือกุมกระชับแน่น
มีรุ้งแขวนแทนพยาน
เราสองเพลินท่องธาร
รินคำหวานสมานรัก

โลกนี้มีแค่เรา
และไร้เหงารุกหาญหัก
รอยหวานในวงพักตร์
แต้มสว่างลบกลางคืน

เพดานปะทะตา
ทุกข์ถลามาหยิบยื่น
เพลงพรากยากจะฝืน
ไม่อยากตื่นนิจนิรันดร์

[...สียะตรา..]

ยามหลับตาแสนเศร้าทรวงดวงฤทัย
ศุภาลัยถึงอยู่มิเป็นสุข
ดวงใจเราเมามัวแม้เป็นทุกข์
มิอยากปลุกกายาแม้ฉับพลัน

ถึงเสียงเรียกร่ำไรมิอยากตืน
พลางสะอื้นเมื่อยู่ในความฝัน
แสนดีใจได้เห็นเขาทุกคืนวัน
ในวันนั้นความฝันแสนเศร้าทรวง

ถึงแม้ว่าจะได่พบยึนยลเห็น
ถึงแม้เป็นเพียงฝันภาพนิมิตร
แต่เรานั้นแสนสุขทั่วดวงจิตร
แม้จะติดหลอกหลอนก็กระไร

ถึงแม้เรามีความหลังสุดแสนเศร้า
ถึงตัวเราแสนเศร้ามิผลักใส
เพราะว่าฝันนั้นสุขทั่วดวงใจ
ถึงแม้ไกลแต่ฝันนั้นก็ยินดี
 115งงกับตัวเอง(สรุบความฝันนี้โหดร้ายหรือเปล่าเนี่ย)

.............พิมพ์วาส.........


.......พอจำได้..ว่าหนูบอกว่าอยู่ป.๖....บ๊ะ...ตอนอยู่ป.๖เราฝันว่าสอบไม่ตกน่ะค่ะ...




 
 
 

[--ณัชชา--]

ถูกปลุกเป็นระยะซะอย่างนั้น
เบื่อเหมือนกันทำไรไม่ได้นี่
เกิดเป็นคนกลางคืนฝืนเต็มที
เพราะงานมีทุกเวลาว่ากันไป

นั่งเขียนกลอนแก้ง่วงในช่วงดึก
กลอนพิลึกพิเรนเป็นไฉน
ดีกว่าอยู่เปล่าวเปล่าให้เหงาใจ
เขียนทิ้งไว้แล้วก็นอนซ่อนตาดำ

 
natcha

[สล่าผิน]

น่าสงสารการเป็นเช่นตองเหลือง
ที่อยู่เปลืองย้ายไปไม่เป็นที่
เบื่อมิได้ใจบ่น ทนทุกที
คนราตรี เหนื่อยยากลำบากกาย

ในยามหลับกลับเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ต้องตื่นมาทำงานประสานหมาย
ตามเสียงเรียกเพรียกหา มาอีกราย
ไม่สบายฝืนทนมิบ่นครวญ

มิอยากตื่นฝืนใจต้องให้ตื่น
จิตสะอื้นเพียงใด ต้องไปด่วน
หน้าที่เรียก อยู่ไย ใช่ไหมนวล
ใจปั่นป่วน ตื่นมาคว้าเครื่องมือ

หญิงกลางคืนฝืนใจไม่คิดมาก
แม้ลำบากเพียงใดไม่ยึดถือ
ทำหน้าที่ของเราให้เขาลือ
นี่แหละคือยอดหญิงหยิ่งทะนง

เอาใจช่วยในหญิงที่หยิ่งนั้น
อย่าไหวหวั่นเดิมตามความประสงค์
สู้ต่่อไปไม่หวั่นหมั่นดำรง
ฉันจะส่งกำลังใจให้ทุกครา

มิอยากตื่นฝืนกายหมายใจสู้
อยากนอนอยู่อย่างไรใช่ปัญหา
คนป่วยเรียกหนใดได้ลุกมา
หนอกายาอยากพักแต่รักงาน

สล่าผิน

[ดาว อาชาไนย]

                                                               

                                            เห็นหมอเหมือนเทวดาลงมาโปรด
                                                     ขออย่าโกรธคนป่วยช่วยสงสาร
                                                     เป็นกุศลผลบุญหนุนเจือจาน
                                                     มีวิมานสวรรค์อันรำไร

                                                      บางโรงพ..บาลงานมาเวลาดึก
                                                      ความรู้สึกคนป่วยด้วยสงสัย
                                                      หมอหลายคนเพียงจ้องมองแล้วไป
                                                      แต่ทำไมทุกรายจ่ายเจ็ดร้อย                               
 
                                                                            ดาว อาชาไนย
                                           

[บ้านริมโขง]

ไม่อยากตื่นจากหลับมาปรับฝัน
ให้คืนวันนั้นนิ่งหยุดวิ่ง,ไหว
ทั้งเวลาลาลับดับลงไป
ทั้งเสียงเต้นของหัวใจให้ดับลง

เมื่อทุกอย่างนิ่งหยุดสะดุดอยู่
คนทุกผู้หยุดหวังสั่งประสงค์
คนหลอกลวงหยุดวางทางดักกรง
ใดปลดปลงส่งนิ่งจริงนิรันดร์

คงไม่มีใครช้ำจากคำหลอก
ความกลิ้งกลอกหลอกเล่นคงเป็นหมัน
คงไม่มีใครตรมขมจาบัลย์
ความสัมพันธ์คงมีที่ชื่นชม

ไม่อยากตื่นอยากชื่นในคืนฝัน
อยากจากกันเพียงนัยมันไม่ขม
แต่หากตื่นคืนครบจบระทม
ความสุขสมจางจาก..ฝากคร่ำครวญ

"บ้านริมโขง"

[ฤดูหนาว]

                            ถ้าหลับไม่ยอมตื่น
                 
                แล้วเมื่อไหร่จะได้พบเจอแสงที่สดใส

                ที่คอยโอบอุ้มให้อบอุ่นทุกเช้าไป

               หน้าเสียดายถ้าไม่ได้ตื่นมาพบเจอ