ให้ ความเจ็บเก็บรอยไว้คอยบอก
ให้ ช้ำชอกเป็นฐานกันหวั่นไหว
ให้ ถ้อยคำบาดหมางของบางใคร
ให้ สอนใจจนจำอย่าซ้ำทาง
ใจ จงแกร่งแรงกล้าอย่าทดท้อ
ใจ จงรอวันใหม่ใสสว่าง
ใจ พินิจจิตอำไพไม่ละวาง
ใจ จงสร้างพลังเอื้อจุนเจือใจ
ช้ำ ที่เคยเป็นแค่แผลชอกช้ำ
ช้ำ กระหน่ำสิ้นชีวีมีที่ไหน
ช้ำ คือครูผู้สอนวอนห่วงใย
ช้ำ สุดใจสักวันช้ำพลันจาง
จนชิน ชาสามารถอาจหาญสู้
จนชิน อยู่แต่หัวค่ำจนย่ำสาง
จนชิน ในแก่นแท้แค่หลงทาง
จนชิน กับความว่างอย่างวันนี้
"ประภาคาร"
06/20/2012
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
