อย่าเศร้าใจ ไปเลย ทรามเชยพี่
รักคนดี รักจริง ใช่นิ่งเฉย
ประครองแขน กกกอด ยอดทรามเชย
ทุกค่ำคืน ไม่เคย อยากจากลา
ขอชื่นชม แต่เจ้า เพียงเท่านั้น
ในฤทัย ไหวหวั่น พันไม่กล้า
จึงเงอะเงอะ เงิ่นเงิน ทุกช่วงนา
มิบังอาจ หรอกหนา ยอดยาใจ
เพราะเจ้าสูง เจ้าส่ง เทียมหงส์ฟ้า
ไม่อาจเอื้อม เด็ดคว้า มาชมได้
รู้ว่ารัก หนักแน่น แก่นฤทัย
แม้นเอื่อนเอ่ย ออกไป กลัวใจครม
พันทอง
รักคนดี รักจริง ใช่นิ่งเฉย
ประครองแขน กกกอด ยอดทรามเชย
ทุกค่ำคืน ไม่เคย อยากจากลา
ขอชื่นชม แต่เจ้า เพียงเท่านั้น
ในฤทัย ไหวหวั่น พันไม่กล้า
จึงเงอะเงอะ เงิ่นเงิน ทุกช่วงนา
มิบังอาจ หรอกหนา ยอดยาใจ
เพราะเจ้าสูง เจ้าส่ง เทียมหงส์ฟ้า
ไม่อาจเอื้อม เด็ดคว้า มาชมได้
รู้ว่ารัก หนักแน่น แก่นฤทัย
แม้นเอื่อนเอ่ย ออกไป กลัวใจครม
พันทอง
เรื่องหัวใจ ใคร่เล่า เจ้าหรือข้า
พสุธา นภาบัง ยังสุขสม
แม้นองค์อินทร์ ถิ่นแคว้น ถึงแดนพรหม
ยังชื่นชม สมปอง ให้ครองกัน
หากร้อยเล่ห์ เทกล ฉ้อฉลรัก
ถึงสูงศักดิ์ มักถึง ซึ่งโศกศัลย์
ต้องปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวจาบัลย์
ผลที่สุด ยุติวัน แยกกันเดิน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
พสุธา นภาบัง ยังสุขสม
แม้นองค์อินทร์ ถิ่นแคว้น ถึงแดนพรหม
ยังชื่นชม สมปอง ให้ครองกัน
หากร้อยเล่ห์ เทกล ฉ้อฉลรัก
ถึงสูงศักดิ์ มักถึง ซึ่งโศกศัลย์
ต้องปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวจาบัลย์
ผลที่สุด ยุติวัน แยกกันเดิน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
จะเอะอะ ทำไม กันเล่านี่
ก็ยังรัก เต็มที่ มิห่างเหิน
คอยถนอม เอาใจ เสียเหลือเกิน
มานานเนิ่น แล้วหนา ยอดยาใจ
เอ่ยคำลา น่าชัง ยังทำค้อน
มายอกย้อน ค่อนขอด กันอยู่ได้
มาตามง้อ เสียจน จะหมดไฟ
ถ้าขืนไม่ อภัย จะไม่แคร์
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
