ฉันจะอยู่ อย่างไร?....(เมื่อไร้เธอ)
เคยมีเธอ เคียงข้าง ไม่ห่างหน้า
ทุกวันพา ชื่นสม ภิรมย์หมาย
หยอกล้อกัน หวานชื่น มิขื่นคลาย
ผูกสานสาย-ใยรัก จากดวงมาน
ไม่เคยรู้ เหตุผล ดลพันผูก
ต้นรักปลูกแตกหน่อ รอวันหวาน
หากถึงคราว มีดอก ออกเบ่งบาน
คงเหมือนอยู่ สถาน อันรื่นรมย์
เฝ้าครุ่นคิด ถึงวัน ที่หวานฉ่ำ
ระรินร่ำ คำร้อย คอยสุขสม
โอ้รักเอย...เอ่ยรอ ขอชื่นชม
จะคลายปม ปกปิด เพื่อชิดเชย
แต่...ที่คิด ที่หวัง คงพังสิ้น
เมื่อเธอผิน หลังลา มิมาเผย
หรือดวงจิต ไม่คิด สักนิดเลย
ความคุ้นเคย...มิใช่รัก ฝากให้กัน
น้ำตาร่วง สุดรั้ง ทั้งอ่อนล้า
มันเจ็บช้ำ ทรมา แทบอาสัญ
ทั้งดวงใจ เหน็บหนาว ร้าวจาบัลย์
เหมือนถูกบั่น ให้ยับ ดับสิ้นใป
ฉันจะอยู่ อย่างไร? ไร้เธอคู่
ช่างอดสู เกินกล่าว คราวอ่อนไหว
เมื่อขาดเธอ ฉันเหมือน แทบขาดใจ
หมดอาลัย ไร้สิ้น ทั้งวิญญาณ์...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
