ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เด็กหัดกลอน]

๐ เสียงระนาดไล่รางอย่างเสนาะ
เสียงไม่เพราะเท่าเธอเผลอสนอง
ลมที่ไล้ไม่เย็นเช่นเนื้อทอง
ลอบประคองซับเหงื่อเอื้ออารี

๐ ทุกครั้งที่สบนัยน์ใสดุจแก้ว
ก็ทอแววเริงร่าเปี่ยมราศี
เมื่อใดเหงานึกถึงซึ่งคนดี
ทั้งโลกนี้ก็พรม..สีชมพู..(พี่ระนาดเอกพี่ชายใจดี)






เสียงดนตรีพลิ้วไหวจุดไฟฝัน
เสียงจำนรรจากพี่ชายพรายเลิศหรู
เสียงระนาดไล่รางน้องฟังดู
เสียงเหมือนกู่ก้องจากพี่ที่บอกมา
ทุกห้องใจมีพี่ชายได้สั่งสอน
ทุกคำวอนจากพี่ชายได้รักษา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจกายกายา
สุดล้ำค่าพาสุขใจไม่เหงาเลย

[มหาซัง]

ระรวยริน กลิ่นไอ น้ำใจมิตร   
ชุ่มชื่นจิต ชิดใน ฤทัยฉัน
สุขทาทาบ อาบทรวง ทุกห้วงวัน   
จึงมีกัน หมั่นเกื้อ เอื้ออารี

แม้นทาง ไกลไปต่อ จะขอสู้     
ทั้งที่รู้ อยู่ว่าแพ้ แต่ไม่หนี
ถึงบุกป่า ผ่าเขา เรายอมพลี   
คนดี เดินข้าง ทุกย่างกาย

มหาซัง..

[dokkrajaiw]

ถึงจะบ้าแต่ว่าไม่โง่
http://www.likemax.com/song/?id=319

[ระนาดเอก]

๐ เสียงระนาดไล่รางอย่างเสนาะ
เสียงไม่เพราะเท่าเธอเผลอสนอง
ลมที่ไล้ไม่เย็นเช่นเนื้อทอง
ลอบประคองซับเหงื่อเอื้ออารี

๐ ทุกครั้งที่สบนัยน์ใสดุจแก้ว
ก็ทอแววเริงร่าเปี่ยมราศี
เมื่อใดเหงานึกถึงซึ่งคนดี
ทั้งโลกนี้ก็พรม..สีชมพู..(พี่ระนาดเอกพี่ชายใจดี)

เสียงดนตรีพลิ้วไหวจุดไฟฝัน
เสียงจำนรรจากพี่ชายพรายเลิศหรู
เสียงระนาดไล่รางน้องฟังดู
เสียงเหมือนกู่ก้องจากพี่ที่บอกมา

ทุกห้องใจมีพี่ชายได้สั่งสอน
ทุกคำวอนจากพี่ชายได้รักษา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจกายกายา
สุดล้ำค่าพาสุขใจไม่เหงาเลย..(น้องเด็กหัดกลอนคนเก่ง)

๐ ปลายสนลู่แกว่งไกวไหวตามเสียง
รับสำเนียงเจื้อยแจ้วแว่วเปิดเผย
สาริกาลืมรังดั่งเปรียบเปรย
ผีเสื้อเอ๋ยเริงร่ายทั่วไพรวัน

๐ พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานรับ
เมฆขยับก่อร่างพร่างเฉิดฉัน
เป็นสร้อยคล้องน้องสาวพราวกำนัล
คือของขวัญถ้อยเก่ง..บรรเลงกลอน..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 
 
 

[เด็กหัดกลอน]

๐ เสียงระนาดไล่รางอย่างเสนาะ
เสียงไม่เพราะเท่าเธอเผลอสนอง
ลมที่ไล้ไม่เย็นเช่นเนื้อทอง
ลอบประคองซับเหงื่อเอื้ออารี

๐ ทุกครั้งที่สบนัยน์ใสดุจแก้ว
ก็ทอแววเริงร่าเปี่ยมราศี
เมื่อใดเหงานึกถึงซึ่งคนดี
ทั้งโลกนี้ก็พรม..สีชมพู..(พี่ระนาดเอกพี่ชายใจดี)

เสียงดนตรีพลิ้วไหวจุดไฟฝัน
เสียงจำนรรจากพี่ชายพรายเลิศหรู
เสียงระนาดไล่รางน้องฟังดู
เสียงเหมือนกู่ก้องจากพี่ที่บอกมา

ทุกห้องใจมีพี่ชายได้สั่งสอน
ทุกคำวอนจากพี่ชายได้รักษา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจกายกายา
สุดล้ำค่าพาสุขใจไม่เหงาเลย..(น้องเด็กหัดกลอนคนเก่ง)

๐ ปลายสนลู่แกว่งไกวไหวตามเสียง
รับสำเนียงเจื้อยแจ้วแว่วเปิดเผย
สาริกาลืมรังดั่งเปรียบเปรย
ผีเสื้อเอ๋ยเริงร่ายทั่วไพรวัน

๐ พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานรับ
เมฆขยับก่อร่างพร่างเฉิดฉัน
เป็นสร้อยคล้องน้องสาวพราวกำนัล
คือของขวัญถ้อยเก่ง..บรรเลงกลอน..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 
 
 

พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานขับ
ได้สดับสำเนียงเสียงอักษร
พลิ้วภาษาวัจนาพาออดอ้อน
เด็กหัดกลอนผ่อนคลายได้ลำนำ
มีพี่ชายถ่ายเทเวลาให้
ด้วยดวงใจน้อมรับกับสิ่งล้ำ
น้อยจะเพียรเรียนรู้ทุกถ้อยคำ
บุญน้อมนำให้รู้จักพี่นักกลอน (ขอบคุณพี่ชายพี่ระนาดเอก)

[ระนาดเอก]

๐ เสียงระนาดไล่รางอย่างเสนาะ
เสียงไม่เพราะเท่าเธอเผลอสนอง
ลมที่ไล้ไม่เย็นเช่นเนื้อทอง
ลอบประคองซับเหงื่อเอื้ออารี

๐ ทุกครั้งที่สบนัยน์ใสดุจแก้ว
ก็ทอแววเริงร่าเปี่ยมราศี
เมื่อใดเหงานึกถึงซึ่งคนดี
ทั้งโลกนี้ก็พรม..สีชมพู..(พี่ระนาดเอกพี่ชายใจดี)

เสียงดนตรีพลิ้วไหวจุดไฟฝัน
เสียงจำนรรจากพี่ชายพรายเลิศหรู
เสียงระนาดไล่รางน้องฟังดู
เสียงเหมือนกู่ก้องจากพี่ที่บอกมา

ทุกห้องใจมีพี่ชายได้สั่งสอน
ทุกคำวอนจากพี่ชายได้รักษา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจกายกายา
สุดล้ำค่าพาสุขใจไม่เหงาเลย..(น้องเด็กหัดกลอนคนเก่ง)

๐ ปลายสนลู่แกว่งไกวไหวตามเสียง
รับสำเนียงเจื้อยแจ้วแว่วเปิดเผย
สาริกาลืมรังดั่งเปรียบเปรย
ผีเสื้อเอ๋ยเริงร่ายทั่วไพรวัน

๐ พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานรับ
เมฆขยับก่อร่างพร่างเฉิดฉัน
เป็นสร้อยคล้องน้องสาวพราวกำนัล
คือของขวัญถ้อยเก่ง..บรรเลงกลอน..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 
 
 

พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานขับ
ได้สดับสำเนียงเสียงอักษร
พลิ้วภาษาวัจนาพาออดอ้อน
เด็กหัดกลอนผ่อนคลายได้ลำนำ

มีพี่ชายถ่ายเทเวลาให้
ด้วยดวงใจน้อมรับกับสิ่งล้ำ
น้อยจะเพียรเรียนรู้ทุกถ้อยคำ
บุญน้อมนำให้รู้จักพี่นักกลอน (ขอบคุณพี่ชายพี่ระนาดเอก)

๐ ดุจน้ำค้างพร่างไปใสพิสุทธิ์
เย็นฉ่ำจุดประกายคลายเหนื่อยอ่อน
แสงอรุณเริ่มเคลื่อนเยือนอัมพร
แดดอุ่นอ้อนลูบไล้ไอน้ำค้าง

๐ ปลุกชีวิตเลิศล้ำธรรมชาติ
ปลดอำนาจราตรีหนีรุ่งสาง
ถ้อยเสนาะดาษดื่นคืนหนทาง
อักษรพร่างอีกครั้ง..ดั่งมีมนต์..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)


 

[chaipan1999]

ขอโทษครับพวกพี่ที่มาสาย
ผมน้องชายChaipanมาปันแบ่ง
อ่านกระทู้หลายคนจนหน้าแดง
จะขอแจ้งความนัยของผมที

ตนเองนั้นเป็นหนึ่งไม่มีสอง
ไร้คนจองเคล้าคู่มาจู๋จี๋
อ่านถ้อยกลอนแต่ละคนจนอยากมี
วอนพี่พี่สอนฝีไม้และลายมือ

เกิดมาจนป่านนี้ยังครองโสด
ใจมันโอดคร่ำครวญไปทุกที่
ไม่มีสาวฝากถ้อยร้อยวจี
ขนาดหลีน้องพิมฯยังต่อคิว

ใครเก่งกาจวาดฝันปันใจสาว
ร่ายเพลงยาวร่ำไปเหมือนไผ่หลิว
อยากจะขอกลอุบายแบบชิวชิว
ผมหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดกบาล...

          ..(เฮ้ออยากมีมั่งจัง)

 

[ระนาดเอก]

๐ เขียนกลอนให้ถ้อยหวานปานน้ำผึ้ง
ชายก็อึ้งหญิงสนคนอ่อนหวาน
พิศทีไรให้ซึ้งทึ่งร้อยกานท์
ดุจอาหารสู่ใจใครนิยม

๐ เขียนให้รื่นแกว่งไกวเหมือนไทรลู่
จัดคำดูให้งามความเหมาะสม
วรรคละแปดมั่นไว้ให้เกลียวกลม
คนจะชมกลอนแน่น..ถึงแก่นใจ..

 

[เด็กหัดกลอน]

ระรวยริน กลิ่นไอ น้ำใจมิตร   
ชุ่มชื่นจิต ชิดใน ฤทัยฉัน
สุขทาทาบ อาบทรวง ทุกห้วงวัน   
จึงมีกัน หมั่นเกื้อ เอื้ออารี

แม้นทาง ไกลไปต่อ จะขอสู้     
ทั้งที่รู้ อยู่ว่าแพ้ แต่ไม่หนี
ถึงบุกป่า ผ่าเขา เรายอมพลี   
คนดี เดินข้าง ทุกย่างกาย

มหาซัง..

ระรวยรินกลิ่นไอน้ำใจหวน
หอมอบอวลไมตรีที่เฉิดฉาย
พี่มหาอุตส่าห์มาทักทาย
ไม่เดียวดายไร้เพื่อนเหมือนเก่าก่อน
หาคนใกล้ได้ชิดสนิทสนม
เพื่อชื่นชมภาษารักนักอักษร
เป็นเพื่อนกันยามเหงาเฝ้าต่อกลอน
ทุกข์ถ่ายถอนอ้อนภาษาพาสุขใจ

[เด็กหัดกลอน]

ขอโทษครับพวกพี่ที่มาสาย
ผมน้องชายChaipanมาปันแบ่ง
อ่านกระทู้หลายคนจนหน้าแดง
จะขอแจ้งความนัยของผมที

ตนเองนั้นเป็นหนึ่งไม่มีสอง
ไร้คนจองเคล้าคู่มาจู๋จี๋
อ่านถ้อยกลอนแต่ละคนจนอยากมี
วอนพี่พี่สอนฝีไม้และลายมือ

เกิดมาจนป่านนี้ยังครองโสด
ใจมันโอดคร่ำครวญไปทุกที่
ไม่มีสาวฝากถ้อยร้อยวจี
ขนาดหลีน้องพิมฯยังต่อคิว

ใครเก่งกาจวาดฝันปันใจสาว
ร่ายเพลงยาวร่ำไปเหมือนไผ่หลิว
อยากจะขอกลอุบายแบบชิวชิว
ผมหน้านิ่วคิ้วขมวดปวดกบาล...

          ..(เฮ้ออยากมีมั่งจัง)

 

สวัสดีพี่ชายหลายกระทู้
คนรอบรู้Chaipanนั้นแตกฉาน
เขียนกลอนเก่งมากมายน้อยได้อ่าน
แสนชื่นบานสานกลอนอ้อนพี่พิม
ทั้งฉลาดเก่งกาจวาดใฝ่ฝัน
เรื่องกลอนนั้นยกให้ได้ลองลิ้ม
อ่านกลอนพี่มีสุขปลุกใจยิ้ม
หากพี่พิมอ่านกลอนคงอ่อนใจ

แหะแหะ หนุกหนุกนาคะพี่Chaipan

[เด็กหัดกลอน]

๐ เสียงระนาดไล่รางอย่างเสนาะ
เสียงไม่เพราะเท่าเธอเผลอสนอง
ลมที่ไล้ไม่เย็นเช่นเนื้อทอง
ลอบประคองซับเหงื่อเอื้ออารี

๐ ทุกครั้งที่สบนัยน์ใสดุจแก้ว
ก็ทอแววเริงร่าเปี่ยมราศี
เมื่อใดเหงานึกถึงซึ่งคนดี
ทั้งโลกนี้ก็พรม..สีชมพู..(พี่ระนาดเอกพี่ชายใจดี)

เสียงดนตรีพลิ้วไหวจุดไฟฝัน
เสียงจำนรรจากพี่ชายพรายเลิศหรู
เสียงระนาดไล่รางน้องฟังดู
เสียงเหมือนกู่ก้องจากพี่ที่บอกมา

ทุกห้องใจมีพี่ชายได้สั่งสอน
ทุกคำวอนจากพี่ชายได้รักษา
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมใจกายกายา
สุดล้ำค่าพาสุขใจไม่เหงาเลย..(น้องเด็กหัดกลอนคนเก่ง)

๐ ปลายสนลู่แกว่งไกวไหวตามเสียง
รับสำเนียงเจื้อยแจ้วแว่วเปิดเผย
สาริกาลืมรังดั่งเปรียบเปรย
ผีเสื้อเอ๋ยเริงร่ายทั่วไพรวัน

๐ พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานรับ
เมฆขยับก่อร่างพร่างเฉิดฉัน
เป็นสร้อยคล้องน้องสาวพราวกำนัล
คือของขวัญถ้อยเก่ง..บรรเลงกลอน..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

 
 
 

พลิ้วระนาดยังแผ่วแว่วหวานขับ
ได้สดับสำเนียงเสียงอักษร
พลิ้วภาษาวัจนาพาออดอ้อน
เด็กหัดกลอนผ่อนคลายได้ลำนำ

มีพี่ชายถ่ายเทเวลาให้
ด้วยดวงใจน้อมรับกับสิ่งล้ำ
น้อยจะเพียรเรียนรู้ทุกถ้อยคำ
บุญน้อมนำให้รู้จักพี่นักกลอน (ขอบคุณพี่ชายพี่ระนาดเอก)

๐ ดุจน้ำค้างพร่างไปใสพิสุทธิ์
เย็นฉ่ำจุดประกายคลายเหนื่อยอ่อน
แสงอรุณเริ่มเคลื่อนเยือนอัมพร
แดดอุ่นอ้อนลูบไล้ไอน้ำค้าง

๐ ปลุกชีวิตเลิศล้ำธรรมชาติ
ปลดอำนาจราตรีหนีรุ่งสาง
ถ้อยเสนาะดาษดื่นคืนหนทาง
อักษรพร่างอีกครั้ง..ดั่งมีมนต์..(พี่ระนาดเอกพี่ชายแสนใจดี)


 

ดุจอาจารย์กลอนกานท์ท่านสั่งสอน
ถ้อยสุนทรวาจามีค่าล้น
กราบด้วยจิตศรัทธาเต็มกมล
เพิ่มพูนผลดลใจให้ใฝ่เรียน
ชีวิตนี้พร้อมพลีกวีศิลป์
ชั่วชีวินผินหน้ามาขีดเขียน
ตั้งจิตมั่นผันใจให้พากเพียร
ขอวนเวียนอยู่คู่บ้านงานกวี

[เด็กหัดกลอน]

๐ เขียนกลอนให้ถ้อยหวานปานน้ำผึ้ง
ชายก็อึ้งหญิงสนคนอ่อนหวาน
พิศทีไรให้ซึ้งทึ่งร้อยกานท์
ดุจอาหารสู่ใจใครนิยม

๐ เขียนให้รื่นแกว่งไกวเหมือนไทรลู่
จัดคำดูให้งามความเหมาะสม
วรรคละแปดมั่นไว้ให้เกลียวกลม
คนจะชมกลอนแน่น..ถึงแก่นใจ..

 

เขียนกลอนได้ถ้อยดีมีครูชี้
คอยเป็นที่ปรึกษาพาสดใส
แม้กลอนแกว่งแต่งด้อยค่อยแต่งไป
เขียนขึ้นใหม่ให้รื่นชื่นใจคน
อาจารย์จ๋าศิษย์ล้าพาใจหงอย
ด้วยรสถ้อยภาษาน่าสับสน
ยังไม่ถอยแต่น้อยในกมล
ดูหรือคนอะไรสอนไม่จำ