สุนทรภู่กับการต่อต้านยาเสพติด

สุนทรภู่กับการต่อต้านยาเสพติด

ถึงอาลักษณ์ขี้เมาและเจ้าชู้
หรือจะอยู่อย่างไพร่ไร้เคหา
หลายผู้คนชอบชมคมวาจา
อีกหลายคนก็ว่าขี้ยาเมา
หากท่านภู่ครูกลอนท่านย้อนถาม
คนประณามใส่ร้ายไม่อายเขา
อันวิสัยมนุษย์นี้มีนานเนา
ล้วนดื่มเหล้าเจ้าชู้มาประสาชาย
แต่ยาสูบฝิ่นม้ายาเสพติด
ไม่เคยคิดลุ่มหลงประสงค์หมาย
ใครหลงผิดคิดสั้นอันตราย
โทษถึงตายจบชีวิตเพราะฤทธิ์ยา
มีลูกเมียก็เสียใจหนีไปหมด
ทรัพย์สินยศถดถอยอนาถา
สงสารยามพ่อแม่แก่ชรา
ใครรักษาเจ็บไขเมื่อภัยมี
มิตรสหายหลีกหลบไม่คบด้วย
เมื่อเจ็บป่วยจะพึ่งใครก็หายหนี
เป็นตราบาปชีวาเปื้อนราคี
กลายเป็นที่ชิงชังของสังคม
สุขภาพย่ำแย่อ่อนแอนัก
ทนทุกข์หนักล้ำกลืนแสนขื่นขม
ฉุดประเทศที่ก้าวหน้าพาล่มจม
เสพสะสมคลั่งบ้าฆ่าผู้คน
ท่านภู่สิ้นแสดงออกบอกไม่ได้
แต่ขอให้วันกำเนิดบังเกิดผล
ในวันที่...ยี่สิบหกมิถุนายน
ให้เริ่มต้นรณรงค์จงกลับใจ
เลิกเสพ...เลิกค้า...ยาเสพติด
เหมือนได้เริ่มลิขิตชีวิตใหม่
คิดได้เมื่อ ภัยมา ชราวัย
ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่?คงสายเกิน...?

	ผู้เขียน	หัวข้อ: สุนทรภู่กับการต่อต้านยาเสพติด (อ่าน 6312 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้