ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ฉากสุดท้าย..ที่ปลายฝัน?"

๐

๐ เมื่อเรียวมือเธอปล่อยแล้วถอยห่าง
หันหลังย่างก้าวไกลไปจากฉัน
ไปทั้งที่หัวใจใครจาบัลย์
ไปพร้อมฝันของใครทำลายลง

๐ เธอแกะมือแกะฝันทิ้งฉันคว้าง
ปล่อยอยู่กลางหมอกควันอันลุ่มหลง
เหลียวรอบตัวเส้นทางข้างทะนง
กลายเป็นผงกลุ่มควันอันมืดมัว

๐ มีเพียงความเงียบงันพลันวิ่งหา
มีความชาคลุมร่างทางสลัว
มีน้ำตาเริ่มไหลท่วมใจตัว
มีเสียงยั่วของเศร้าแทรกเข้ารับ

๐ กับคนหนึ่งมองใครได้เพียงหลัง
มองส่งทั้งอวยชัยไม่เป็นศัพท์
ภาวนาก่อนกายเธอหายลับ
ดลเธอกลับเริ่มต้นปนลมลม

๐ แปรเป็นเสียงในใจไขว่คว้าเรียก
ปนเสียงเพรียกเปล่าปร่ามาผสม
เป็นเหมือนใครเย้ยมาคว้ามีดคม
เข้าระดมจ้วงแทงแหล่งกลางใจ

๐ มองภาพหลังแทนหน้าพาเหน็บหนาว
แทบนับก้าวครวญคร่ำสิทธิ์ทำได้
ฉากสุดท้ายเธอทิ้งสิ่งอาลัย
ปล่อยให้ใครกอบเก็บเจ็บคนเดียว?"

ระนาดเอก

[ตะวันฉาย]

...ฉากสุดท้ายของความรักที่หนักอึ้ง
ไร้แรงดึงฉุดยื้อเผื่อใจไหว
ไม่มีแม้เรี่ยวแรงทั้งกายใจ
เจ็บแค่ไหนก็พร้อมยอมรับมัน
ฉากสุดท้ายที่ปลายฝันร่วมกันสร้าง
เคยร่วมทางทุกข์โศกมีเธอฉัน
นับจากนี้ฉากสุดท้ายของคืนวัน
ที่วาดฝันร่วมกันคงพังลง
ฉากสุดท้ายหันหลังกลับพักใจนี้
ดวงฤดีแปรเปลี่ยนใจเฝ้าหลง
กับอีกคนที่เฝ้ารักเฝ้าพะวง
ตัวเจ้าคงหมดสิ้นรักปักเยื่อใย...

[ระนาดเอก]

๐ เธอร่างฝันวิมานหวานเลิศหรู
ย้ำข้างหูเสน่ห์เล่ห์ลื่นไหล
หว่านสายตาประสานซึมซ่านใจ
มัดฉันไว้เบาบางพลางกระชับ

๐ ทางชีวิตฉันวางอย่างหลงคล้อย
พินาศย่อยไม่เหลือเชื้อตำรับ
ฉากสุดท้ายจึงทรุดดุจพ่ายยับ
ยอมให้กับหญิงร้าย..คล้าย..ซา..ตาน..

[พิมพิลาไลย]

ปล่อยให้ฝัน นั้นครองใจ ได้ทั้งหมด
ต้องสลด หมดฝัน นั้นสลาย
เมื่อไม่ยุด ฉุดดึง จึงเสื่อมคลาย
ฉากสุดท้าย ไม่ดี ที่จบลง

ฝันไม่รื่น ตื่นหลับ กับความทุกข์
อาจมีสุข บางยาม เพราะความหลง
หลอกตัวเอง ให้เหมาะ เพราะไม่ปลง
แล้วก็คง งงไป ในวังวน

พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

ปล่อยให้ฝัน นั้นครองใจ ได้ทั้งหมด
ต้องสลด หมดฝัน นั้นสลาย
เมื่อไม่ยุด ฉุดดึง จึงเสื่อมคลาย
ฉากสุดท้าย ไม่ดี ที่จบลง

ฝันไม่รื่น ตื่นหลับ กับความทุกข์
อาจมีสุข บางยาม เพราะความหลง
หลอกตัวเอง ให้เหมาะ เพราะไม่ปลง
แล้วก็คง งงไป ในวังวน
  (พิมพิลาไลย )

      

ฉากสุดท้าย ที่ปลายฝัน ของฉันหรือ
นั่นก็คือ ได้สมรัก อีกสักหน
กับคนสวย สุดที่รัก ปักกมล
จะสู้ทน ฝันใฝ่ ให้เป็นจริง

เพราะเธอคือ ความฝัน อันแจ่มใส
แม้อยู่ไกล สุดหล้า มาเถิดหญิง
พี่จะมอบ ความรัก จากใจจริง
ให้เป็นมิ่ง ขวัญใจ นิรันดร

 

 “ปรางค์  สามยอด”

ฉากไลน์สวยเหลือเกิน ขอแจมด้วยเถิดนะพิม เอ๋ย

[ll~วาบูชิ~ll]

   @ฉากสุดท้าย ปลายฝัน ที่มันเกิด
ดั่งระเบิด ร่วงหล่นลง  ตรงที่ฉัน
หลบไม่พ้น ปัดไม่ใด้ หนีไม่ทัน
ฟ้าสนั่น ลั่นละเลื่อน เสทือนดิน
    มาอย่างไร ไปอย่างไร ไม่เคยรู้
ไม่เคยอยู่ ในใจ ให้ถวิล
ไม่เคยคิด ไม่เคยฝัน ว่ายุพิน
จะโบยบิน จากไป ไม่กลับคืน
    เธอมีใหม่ เธอแอบไป มีชายชู้
ไม่เคยรู้ เธอแอบไป มีชายอื่น
พอใด้รู้ แทบเป็นลม ลมทั้งยืน
ดั่งระเบิด นับหมื่น ร่วงหล่นมา
    ทำอย่างไร เดินอย่างไร ไปไม่ถูก
เหมือนโดนลูก ระเบิดย้ำ ซ้ำที่ขา
ให้ขาดวิ้น แทบสิ้น วายชีวา
แม้กายา ก็เหลวแหลก ไปตามกัน
    ฉากสุดท้าย ปลายฝัน ของฉันนี้
มิได้มี เหมือนดัง ที่ฉันฝัน
แต่มันกลับ เป็นในทาง ตรงข้ามกัน
ฉากสุดท้าย ที่ปลายฝัน.....ฉันแทบตาย....@

[ระนาดเอก]

ฉากสุดท้าย ปลายฝัน ที่มันเกิด
ดั่งระเบิด ร่วงหล่นลง  ตรงที่ฉัน
หลบไม่พ้น ปัดไม่ได้ หนีไม่ทัน
ฟ้าสนั่น ลั่นละเลื่อน สะเทือนดิน
   
มาอย่างไร ไปอย่างไร ไม่เคยรู้
ไม่เคยอยู่ ในใจ ให้ถวิล
ไม่เคยคิด ไม่เคยฝัน ว่ายุพิน
จะโบยบิน จากไป ไม่กลับคืน
   
เธอมีใหม่ เธอแอบไป มีชายชู้
ไม่เคยรู้ เธอแอบไป มีชายอื่น
พอได้รู้ แทบเป็นลม ลมทั้งยืน
ดั่งระเบิด นับหมื่น ร่วงหล่นมา
   
ทำอย่างไร เดินอย่างไร ไปไม่ถูก
เหมือนโดนลูก ระเบิดย้ำ ซ้ำที่ขา
ให้ขาดวิ่น แทบสิ้น วายชีวา
แม้กายา ก็เหลวแหลก ไปตามกัน
   
ฉากสุดท้าย ปลายฝัน ของฉันนี้
มิได้มี เหมือนดัง ที่ฉันฝัน
แต่มันกลับ เป็นในทาง ตรงข้ามกัน
ฉากสุดท้าย ที่ปลายฝัน..ฉันแทบตาย..(น้องdkatipu)



๐ ฉากสุดท้ายของรักมักมีสอง
ให้คนลองลิ้มรสบทหลากหลาย
แต่สรุปไม่ยากหรือมากมาย
คือมีพ่ายกับสุขเพื่อทุกคน

๐ ผสมกับบุญกรรมที่ทำไว้
อาจส่งให้รักถูกสุขกับผล
หากสร้างกรรมมากมายใหญ่มืดมน
ก็ผจญรักคุด..ทรุดจนโทรม..(พี่ระนาดเอก)

 

[สายลมสีขาว]

ฉากสุดท้าย ปลายฝัน อันเฉิดฉาย
คือการฆ่า ฉันให้ตาย ใช่ไหม....หา!!!!
คือความฝัน อันวิลาศ วาดสายตา
ซึ่งแม้ฉัน จะเฉยชา แล้วก็ตาม

ความจริงใจ สุดท้าย ที่ได้มอบ
ใจคุณขอบ ตอบรัก ที่ไถ่ถาม
ความว่างเปล่า คล้ายพื้น ฟ้าสีคราม
คือในยาม ที่น้ำตา หลั่งเพื่อเธอ

[ระนาดเอก]

ฉากสุดท้าย ปลายฝัน อันเฉิดฉาย
คือการฆ่า ฉันให้ตาย ใช่ไหม....หา!!!!
คือความฝัน อันวิลาศ วาดสายตา
ซึ่งแม้ฉัน จะเฉยชา แล้วก็ตาม

ความจริงใจ สุดท้าย ที่ได้มอบ
ใจคุณขอบ ตอบรัก ที่ไถ่ถาม
ความว่างเปล่า คล้ายพื้น ฟ้าสีคราม
คือในยาม ที่น้ำตา หลั่งเพื่อเธอ..(น้องสายลมสีขาว)

๐ อยากกำกับนิยามความว่างเปล่า
ให้มีเราร่วมฝันนั้นเสมอ
ความสวยสดงดงามยามที่เจอ
จะบันทึกเสนอสนองกัน

๐ จะจูงมือฝ่าฟันปันสุขทุกข์
กระตุ้นปลุกอารมณ์ระดมขวัญ
ฉากสุดท้ายปลายทางไม่ร้างพลัน
มีเธอฉันเคล้าคลอ..ขอสัญญา..(พี่ระนาดเอก)

[puown]

ก็ยังดี...ที่ลงเอยคนเคยรัก
จบเพื่อจากเหตุผลใดไม่ต้องเอ่ย
เหลือเพียงร่องรอยอุ่นคนคุ้นเคย
ไม่ลืมเลยความหลังยังฝังจำ
เก็บแผล เป็นกลางใจ ไฟรักเก่า
เอาไว้ดูต่างหน้าเวลาช้ำ
เก็บน้ำคำอำลา สี่-ห้า คำ
เก็บเป็นตำราสอนก่อนรักใคร
ก็ยังดี...ที่เคยแคร์แม้เพียงนิด
เคยมีเธอมาสะกิดจิตหวั่นไหว
ก็ยังดีที่ครั้งหนึ่งแม้ครึ่งใจ
เคยฝากไว้..กับคนดี...แม้ปีเดียว
*********************
ขอให้ความรักจบลง....อย่างงดงาม..ไม่ว่าเพราะอะไรก็ตาม  นะคะ