ชีวิตขาลง

ชีวิตขาลง
จากชีวิตราชการงานสูงเด่น
กลับมาเป็นปุถุชนคนเต็มขั้น
สู่ชีวิตธรรมดาราษฎร์สามัญ
มาถึงวัน”ขาลง”บ่งข้อคิด
หนึ่งตุลากำหนดปลดเกษียณ
ชีพแปรเปลี่ยนอำลาภารกิจ
รวมเวลาหกสิบปีสู้ชีวิต
เพิ่งมีสิทธิ์ตกที่นั่งคนว่างงาน
เสียดายเอยเคยกำกุมอำนาจ
ตกหลุดพลาดพ้นไกลไปเฝ้าบ้าน
ทิ้งเงินเดือน,งานประจำ,เหลือบำนาญ
อยู่เลี้ยงหลานต่อในวัยชรา
ความหงอยเหงาคราวนี้…อ๋อมีแน่
ก็คนแก่ใครจะพบอยากคบหา
ผมดอกเลาเริ่มหงอกขาวออกมา
ไร้คุณค่าสิ้นคนอื่นสนใจ
สิ่งชี้ชัดสัจธรรมมนุษย์
สังขารแกร่งกลับทรุดโทรมลงได้
วัน”ขาขึ้น”หกสิบปีที่เกรียงไกร
วันนี้ก้าวลงบันไดวัน”ขาลง”
ตอนขาขึ้นยืนนานจนป่านนี้
เพียรสร้างบุญบารมีความดีส่ง
รักษาเกียรติ,สร้างชื่อ,ความซอื่ตรง
จุดมั่นคง,รู้ผันผ่อน,แข็ง,อ่อนโอน
รู้ครรลองครองธรรมประจำจิต
ไม่ยึดติดฝากตัวกับหัวโขน
ในกระดานขุนคล้ายนายของโคน
พอถูกโยนทิ้งออกมาหมดค่าเลย.

โดย ประสพโชค เย็นแข คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม
ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก กันยายน 2547

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ชีวิตขาลง (อ่าน 2883 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้