ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tna]

เพราะโง่เง่า.....ถึงเศร้าใจ
-----------------------
แค่บทกลอน บทเดียว เสี้ยวชีวิต..........ที่สถิต รักไว้ ในใจฝัน
ต้องสลาย เสื่อมไป ไร้ชีวัน..........หมดสิ้นกัน หัวใจฉัน ฝันใจเธอ

เพราะกระทู้ วอนเว้า เย้าให้หลง..........ทำงวยงง หลงผิด จิตเสนอ
แต่งออกไป ไม่ได้คิด จิตใจเบลอ..........จึงพลั้งเผลอ แต่งไป ให้ระกำ

แค่บทกลอน โง่เง่า ที่เขลาโง่..........คนเซโซ ตื่นขึ้นมา หาความฝัน
พอกระทบ หัวข้อ ล้อเลียนกัน..........ก็นึกฝัน อยากจะแต่ง แก่งชิงดี

ลืมไปว่า ใครเจ้าของ จองกระทู้..........แต่งทู่ๆ แล้วรีบไป ไหววิถี
แห่งการงาน ที่วุ่นวาย หลายคดี..........รีบเร็วรี่ วิ่งไป กลัวไม่ทัน

ครั้นพอผ่าน เรื่องวุ่นวาย ในฤดี..........กลับมาที่ หัวใจ หมายในฝัน
กลับต้องเศร้า เงียบเหงา  เร้าจำนรรจ์..........เขาคนนั้น เข้าใจผิด สนิทใจ

เขาเมินไป ไม่มองมา หาอีกแล้ว..........เจ้าดวงแก้ว สิ้นไป ให้หวั่นไหว
ไม่กระทบ หลบลี้ หนีจากไป..........เป็นอย่างไร ทำอะไร ไม่ตรึกตรอง

จึงต้องหมอง นองน้ำตา อุราฝัน..........ไม่มีแล้ว คำจำนรรจ์ ฝันสนอง
ไม่มีแล้ว เยื่อใย ไหลเนืองนอง..........ได้แค่มอง เธอเดินหาย ไปจากกัน

นองน้ำตา อาลัย ใจแทบขาด..........สุดจะยาก อธิบาย หัวใจนั้น
บทกลอนนี้ จึงขออ้อน วอนรำพัน..........ให้เธอนั้น ได้รู้แจ้ง แถลงใจ

ว่าความพลาด ผิดไป ในครั้งนี้..........ใช่ฤดี มีจิต คิดหวั่นไหว
ใช่ดวงจิต แค้นเคือง เรื่องอันใด..........เพราะโง่งม เหลวไหล ไร้ตรึกตรอง

หากวันใด เธออาจผ่าน อ่านบทกลอน..........ที่สะท้อน ความจริงใน หัวใจหมอง
โปรดจงรู้ ว่ายังรัก ยังหมายปอง..........ทำเธอหมอง เพราะโง่เง่า เศร้าอุรา

ไม่โทษใคร ที่ไหน หัวใจจิต..........เพราะความผิด ติดที่เรา  โง่เง่าหนา
จึงต้องเศร้า เคล้าอยู่ คู่น้ำตา..........เฝ้าโหยหา ค่าแห่งรัก ที่หักไป

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

จันทร์ขอลาหมู่ดาราเลิศวิไล
---------------------
เหงาเหลือเกิน ใจฉัน วันฟ้าดับ
ดาวระยับ ขับไล่ ให้ห่างหาย
หมู่ดารา เหยียดหยัน จันทราพราย
ต้องลับหาย พรายฟ้า นภาใจ

เหตุอันใด ดารา นภากว้าง
ที่สำอาง เดียดจันทร์  ฝันสลาย
หรือแตกต่าง ห่างหมู่ ดาราราย
ที่พร่างพราย นภา ฟ้าอำไพ

เพราะเป็นเพียง เศษดิน ถิ่นนภา
ที่ไร้ค่า น่ารังเกียจ เหยียดไฉน
ไม่มีแสง แวววับ จับดวงใจ
แค่ผ่านมา ผลักไส ไม่เยือนยิน

โถดารา เลอค่า ฟ้าอำไพ
เจ้ารักใคร่ แต่ดารา น่าถวิน
เจ้ามองว่า จันทรา ค่าเพียงดิน
ไม่ถวิน ร่วมฟ้า นภาใจ

ขอดารา อันมีค่า พราวนภา
ที่เฉิดฉาย ปลายฟ้า อุราใส
จันทร์จะขอ จำพราก จากฟ้าไป
ปล่อยให้ดาว พราวไสว ในใจกัน

ไม่ว่าเขียว แดงเหลือง น้ำเงินฟ้า
ที่เลอค่า บนนภา น่าใฝ่ฝัน   
จงสนุก เริงรื่น ชื่นชีวัน
ตั้งแต่นี้ ไม่มีจันทร์ ให้หมองใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

เมื่อครั้งหนึ่ง...ซึ่งเรา...ต่างเย้าหยอก
เธอเคยบอก...ไม่มีวัน...ให้ฉันเหงา
จะคอยปลอบ...สอบถาม...ตามเป็นเงา
ช่วยบรรเทา...ทุกข์ใจ...ด้วยไมตรี

แต่ตอนนี้...เธอลับ...ไม่กลับมา
เลิกห่วงหา...กันแล้ว...หรือไรนี่
เหงาหัวใจ...รู้ไหม...เธอคนดี
หากยังมี...เยื่อใย...อย่าไกลกัน

แค่อยากบอก...อารมณ์...ปมรู้สึก
จากส่วนลึก...ทั้งสี่ห้อง...ของใจฉัน
ช่างเงียบเหงา...คิดถึง...จึงรําพัน
เป็นกลอนกลั่น...จากใจ...ใช่ลืมเลือน

[tna]

http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=801

คิดถึง...คิดถึง....คิดถึง

[lookgaow]

ทำไมนะ  ทำไม  ทำไมกัน
ทุกสิ่งสรร  บนโลกนี้  มีคู่หา
ร้องเท้า  เจ้าเคียงคู่  ทุกเวลา
ช้อนส้อมมา  คุ่กัน  ทุกวันเลย

นกน้อย ๆ  ร้องเรียกคู่  อยู่บนฟ้า
ตะวันจันทรา  รักกัน  นั้นไม่เผย
ประตูหน้าต่าง  ยังเคียงอยู่  คู่กันเลย
ทำไมฉัน  ยังเฉย ๆ  ไม่เคยมี

ไม่ว่าหัน  ไปมอง  หนทางไหน
เปลี่ยนทางเดินใหม่  เส้นโน้น  เส้นนี้
เขามีคู่  แต่เราอยู่คนเดียว  ทุกที
ไม่อยากเห็นภาพนี้...ตอกย้ำทุกนาที "เหงาเหลือเกิน"

[กวีพเนจร]

เหงาเหลือเกิน เธอจ๋า เธออยู่ไหน
ห่างกันไกล หัวใจ ฉันสะอื้น
ยังคงรอ เธอมาปลอบ ทุกวันคืน
แม้ยามตื่น ยังผวา ตั้งตารอ

เหงาเหลือเกิน ตอนนี้ เธอไม่อยู่
ฉันมองดู รอบห้อง ใจฉันท้อ
กลับมาเถิด ดวงใจ ฉันร้องขอ
อย่าให้รอ ปล่อยฉันเหงา เศร้าเดียวดาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เจ้านางอ้ออ๋อย]

เหงาเหลือเกิน
เมื่อเธอเดินจากไป
ฉันได้แต่ร้องไห้
หยุดไหลไม่ได้หรอก..น้ำตา

[tna]

http://www.imeem.com/people/HS9VYgo/music/1aXgj5xt//

เหงาเหลือเกินแพรสไบ
------------------
แสนคิดถึง แพรสไบ หัวใจรัก
เธอพลิ้วพัด ไปแห่งใด ไฉนหนา
ผ้าสไบ แพรงาม อร่ามตา
สไบผ้า แพรไหม ใยเรืองรอง

เคยเรืองรอง ส่องสกาว พราวไสว
ใยแพรไหม ผืนสไบ ใยหม่นหมอง
พราวระยับ จับฟ้า นภาจอง
แพรสไบ เรืองรอง หมองไปใย

ไหวระลิ่ว พลิ้วผ่าน หวานวจี
เฉิดฉวี แพสไบ หายไปไหน
หรือโลดลิ่ว พลิ้วผ่อง ล่องไปไกล
ไปสู่ฟ้า ฟากไหน  ไหวแพรพราย

แพรพร่างพราย ฉายระยับ จับฟากฟ้า
ใยแพรผ้า พลิ้วไหวหวน ชวนเฉิดฉาย
ผ่องไสว ไหลพลิ้ว ลิ่วเชิงชาย
หวานมิวาย พรายชวนกลิ่น ถวินใจ

เหงาเหลือเกิน แพรสไบ  ไหวห่างหาย
เพลิงใจพราย วายลับ ไม้กลับไหว
แพรสไบ หอมหวน ยั่วยวนใจ
พลิ้วลิ่วไป หายจากฟ้า ล้าภิรมย์

กลับมาพลิ้ว ผ่องไหว สไบผ้า
เริงหรรษา แต่ก่อนเก่า เฝ้าสุขสม
แพรสไบ รู้ไหม ใครระทม
ใครขื่นขม แพรสไบ  ใจอาวรณ์

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

 

[lookgaow]

ลืมตาตื่นตื่นขึ้นมา
เคยเห็นหน้าเธอในทุกเช้า
บีบยาสีฟันใส่แปรงของเรา
ทานข้าวจากจานเดียวกัน

อาบน้ำ ถูสบู่ ขัดหลัง
เธอร้องเพลงให้ฟังยังจำมั่น
ก่อนนอนยังร่วมนับดาวด้วยกัน
เพราะเธอคือคนสำคัญของหัวใจ

ลืมตาตื่นขึ้นมา
แต่วันนี้กลับไม่เห็นหน้าเธออยู่ใกล้-ใกล้
แล้วจะบีบยาสัฟัน...นั่งทานข้าวกับใคร
อาบน้ำ...ขัดหลังยังไง...ไม่มีเพลงใดใดให้ฟัง

ก่อนนอนคืนนี้
ตรงขอบหน้าต่างที่เราเคยนั่ง
นับดาวอย่างไรไม่เคยหายเหงาใจสักครั้ง
ทุกสิ่งทุกอย่างยังมีภาพความหลังของเรา

ต่อแต่นี้จะเป็นอย่างไร
ตื่นมาจะมองหน้าใครในทุกเช้า
ก่อนนอนใครกันล่ะจะชวนนับดาว
แล้วเธอจะรับรู้หรือเปล่าว่าหัวใจเรา
" เ ห ง า เ ห ลื อ เ กิ น "

     

ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

[เจ้านาง]

 

เมื่อยามเหงาก้าวเข้ามาหาบ้านนี้
ได้พบเพื่อน...แสนดี  มีมากหลาย
มีครบเซ็ท  เพชรกวี..สตรี .ชาย
อ่านตาลาย...มากลีลา  สง่างาม

โน่นก็เพราะ  นี่ก็เพราะ  เจาะใจลึก
ให้รู้สึก  ลึกล้ำ  ในคำถาม
ถ้าว่างจะมาตอบ..ชอบทุกนาม
ทุกเนื้อความ  งามเสนาะ....ไพเราะจริง..................

[เพลงผ้า]

พริ้วไสว...สไบผ้า...ที่ลาลับ
บัดนี้กลับ...หวนคืน...ยืนมองหา
แต่ไม่เห็น..เด่นดวงจันทร์..ขวัญนภา
สาดแสงมา..ให้ชม..สมดั่งใจ

จะพริ้วแพร..รอจันทร์..ไม่หันหนี
รอเพียงแสง..รัศมี..สีสดใส
แม้ต้องเหงา..เศร้าทรวง..ห้วงหทัย
สักเท่าไร..ก็จักรอ..ขอแค่เจอ

หากจันทร์ปล่อย..ลอยแพ..ทิ้งสไบ
จะร้องไห้..เสียงดัง..นั่งพรํ่าเพ้อ
จะสะอื้น..ทั้งคืนวัน..ยันละเมอ
อย่าปล่อยให้..คอยเก้อ..นะจันทรา

[กวีพเนจร]

เหงาเหลือเกิน ยามขาดเธอ มาเคียงคู่
เหมือนกับอยู่ ตัวคนเดียว ใต้เงาฟ้า
มีแต่เงา กับความเหงา ข้างกายา
กับอุรา ที่แสนเศร้า และเดียวดาย

เหงาเหลือเกิน ยามนี้ ที่ตรงนี้
ยังคิดถึง ด้วยหัวใจ ไม่ห่างหาย
แม้วันนี้ จะต้องอยู่ อย่างเดียวดาย
ก็ยังหมาย คลายเหงา อีกสักครา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[lookgaow]

     
ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

ความรักของเราจบลง
อีกฝ่ายไม่ยอมปลง...ลืมไม่ได้
เมื่อความรักแตกแยกเป็นสองใจ
ควรทำตัวอย่างไรเมื่อไม่มีเธอ

ฟังเพลงซึ้ง ๆ ถึงตี 2
โทรขอร้อง ดี.เจ. เปิดเพลง "คิดถึงเสมอ"
แล้วใครจะฟังล่ะ...เมื่อไม่เธอ
ความเคยชินที่พลั้งเผลอ...ขอโทษที

ออกไปดูหนังรักหวังทำซึ้ง
แต่ไม่มีแม้เงาใครคนหนึ่งซึ่งที่นี่
สั่งไอศครีมเผลอขอช้อนสองคันทุกที
ลืมไปว่าวันนี้ไม่มีคนป้อนอ้อนเหมือนเดิม

หัดเล่นฟุตบอล
ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยริเริ่ม
ยังคงนั่งรอตรงที่เก่าเวลาเดิม
หวังว่าเธอจะกลับมาเพิ่ม...เติมเต็มใจ

กลับบ้านดีกว่า
กุมมือตัวเองไว้นะ...บอกว่าอย่าร้องไห้
ไม่เหงาหรอก...เรายังมีเขาข้างกาย
มองเห็นไหม...อยู่ในกระจกเงานั่นงัย...คนปลอบใจตัวเอง

[/size]

[lookgaow]

     
ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

ทำไมนะ...เตียงนอน...ถึงกว้างนัก
เมื่อวันนี้ไม่มีคนที่รักอยู่เคียงข้าง
กอดก่ายทุกคืนคือความอ้างว้าง
รู้สึกว่าห้องนี้แสนว่างเมื่อไม่มีเธอ

กางเกงที่ถอดทิ้งไว้
ทั้งทั้งที่ฉันเคยบ่นว่าไม่พอใจเสมอ
แต่ตอนนี้หยิบไปวางที่เดิมของเธอ
เหมือนว่ายังอยู่เสมอ...ไม่เคยจากไป

แสงโคมไฟสะท้อนดวงดาว
มองเห็นภาพเก่าเก่าของเราที่เก็บไว้
เคยร้องเล่นเต้นรำกันกลางแสงไฟ
ต่อจากนี้จะมีใครข้างกายเรา

ไม่ต้องการหรอกนะห้องกว้าง
รู้สึกรอนร้าง-อ้างว้าง-ว่างเปล่า
ห้องจะเล็กแค่ไหนก้ออยู่ได้ถ้ามีเรา
โปรดกลับมาเถิดนะฉันเหงา "เหงาเหลือเกิน"

[lookgaow]

อยู่คนเดียวแล้วสิเรา
เมื่อข้างกายไม่มีเขาในวันนี้
ออกไปดูหนังฟังเพลงคงจะดี
นั่งมองคู่นั้น...คู่นี้...เพื่อจะลืม

แต่เปล่าเลย
เห็นคู่รักแสดงเปิดเผยเย้ยดูดดื่ม
ไม่อาจลบภาพเธอให้ใจลืม
ยังคงแอบปลื้มกับเรื่องของเรา

อ่าหนังสือ ปลูกต้นไม้ ย้ายข้าวของ
อยากจัดห้องดูใหม่...ให้คลายเหงา
โต๊ะตัวนั้น หน้าต่างบานนี้ มีภาพของเรา
นึกถึงเรื่องเก่า - เก่า " เหงาเหลือเกิน "

[tna]

วิหคน้อย...เหงาไปใย
------------------

เหงาหรือไร วิหคน้อย  ร้อยเรียงกลอน
พรายอักษร วอนหา วาจาสรร
เงียบเหงาอยู่ คู่ความเศร้า ร้าวรำพัน
ติดบ่วงฝัน  สัมพันธ์ใจ ไหวรวยริน

จงเหินบิน ถิ่นฟ้า นภาฝัน
วิหคน้อย ร้อยรำพัน อักษรศิลป์
เก็บความทุกข์ โศกเศร้า เคล้าเยือนยิน
หมายถวิน หาคู่ใจ ไว้เคลียคลอ

ฝังมันไว้ กับฟางหญ้า  ค่าเพียงดิน
ที่ถวิน ว่ารังรัก พักห้องหอ
ที่พร่ำเพ้อ เลอค่า อุราคลอ
ที่พะนอ ว่าเลิศฟ้า นภาจันทร์

แล้วโผผิน บินสู่ นภากาศ
เหินวิลาศ วาดฟ้า นภาฝัน
สู่ปลายฟ้า เลอค่า สุดจำนรรจ์
ที่ปลายฝัน มีพนา ป่าพงไพร

มีวิหค มากมาย ที่ปลายฟ้า
พงพฤกษา นาพรรณ ให้หวั่นไหว
มีคาคบ จบยอด พรอดอำไพ
รังรักใจ ใสกระจ่าง สร้างเคียงกัน

หากไม่บิน ถวินหา ร้างลารัง
ยังคงฝัง  รังเศร้า เคล้าความฝัน
คงต้องเศร้า เหงาอยู่ คู่ชีวัน
กู่ร้องขัน ฝันหาคู่ มิรู้วาย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ป้ากันนา]

            ในยามนี้คนดียังมีฉัน
อย่ารำพันเศร้านักรักข่มเหง
ชีวิตคนก็เป็นเช่นนี้เอง
เราใช่เก่งดีเลิศเมื่อเกิดมา

ในยามนั้นเธอมีคนเคียงข้าง
ฉันถอยห่างห่วงอยู่คอยรักษา
หากเธอล้มรักร้างมีน้ำตา
กลับเถิดหนาที่เก่าเราอย่างเดิม

ในทุกยามตามติดคิดเสมอ
เพราะว่าเธอคือหนึ่งซึ่งแรกเริ่ม
เป็นรักแท้จากเพื่อนที่ต่อเติม
จะคอยเสริมหนุนนำอย่าช้ำเลย

[tna]

เหงาเหลือเกิน ฟังถ้อย ร้อยวจี
ช่างเสียดสี  หัวใจ ให้ไหวหวั่น
ถ้อยสำเนียง เสียงแว่ว แววรำพัน
ร้อยเสกสรร หันห่าง ร้างจีรัง

ถ้อยจำนรรจ์ สร้างสรรค์ หวั่นวจี
ในฤดี แอบแฝง แทงข้างหลัง
ด้วยมีดแหลม แถมเฉียบ เงียบคอยฟัง
เมื่อพลาดพลั้ง ฝังแน่น แก่นดวงใจ

วจีคม แวววาว พราวในฝัก
พอได้ชัก หักหาย พรายไสว
เชือดเฉือนให้ ไหวลึก ตรึกตรองนัย
สะบั้นใจ หายสิ้น ถวิลครวญ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

แสนคิดถึงเธอ
----------------
สาดลมพัด พลิ้วสาย พรายเหมันต์
ลมหนาวผัน ผ่านลิ่ว พลิ้วไสว
กลิ่นมาลี พรายหอม ดอมดมใจ
สายหมอกไหม ไหวพร่าง สางดวงใจ

แสงอาทิตย์ สาดส่อง ต้องสายน้ำ
สะท้อนหว่าน แพรฝัน ใจหวั่นไหว
ระลอกคลื่น สาดกระเซ็น เด่นอำไพ
สายหมอกไหว ไล้เรียงราย  สายวารี

หมู่วิหค นกขัน กังวานแว่ว
เสียงไก่แจ้ว ขันกู่ คู่ฉวี
เสียงสายลม พัดไหล ไหวฤดี
ช่างงามเลิศ เฉิดฉวี ฤดีใจ

แสนคิดถึง ดวงใจ ที่ไกลห่าง
ก่อนเคยสาง ทางฝัน ใจหวั่นไหว
บทรำพัน ไหวฝัน หวั่นหัวใจ
ยังโลดลิ่ว พลิ้วไหว ใจทุกวัน

ฝากสายลม เหมันต์  ผันพัดผ่าน
หากพบพาน ดวงใจ ที่ไกลฝัน
กระซิบแผ่ว แว่วถ้อย ร้อยรำพัน
ว่ามีใคร คนหนึ่งนั้น ฝันหาเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[wonderloveyou]

พึ่งจะรู้สึกว่าคนอย่างฉัน...อยู่คนเดียวไม่เป็น
แสนเยือกเย็นว้าวุ่น...ในใจหนา
ต้องทนอยู่คนเดียวตลอดมา
ก็เธอว่า เรานั้นควรจบไป

เหงาเหงาเหงา คนขี้เหงาแบบนี้
เศร้าทุกที เมื่อเห็นก็หวั่นไหว
ภาพเธอเขาจับมือ...เดินข้างไป
เจ็บปวดใจ บาดตาเกินจะรับมัน

----------------------------------------------------------

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]