กระซิบรัก ...
บอกกับใคร ไม่รู้จัก ฉันไม่เห็น
อยากบอกรัก ใครสักคน ยังไม่เป็น
แม้สักนิด ยังไม่เห็น ใครสนใจ
อาจเพราะเรา ไม่เข้าไปหารัก
จึงยังไม่รู้จัก รักหรือไม่
หรืออาจเพราะ ตัวเรา กั้นเอาไว้
จึงไม่ยอม ให้รักใหม่ เข้ามาหา
อันความรักไม่จำเป็น...ต้องส่งเสียง
เอ่ยสำเนียง...เป็นเพียงการขับขาน
หลับตาดู...แล้วจะเห็นฉันอยู่ในจินตนาการ
ภาพเนิ่นนาน...แต่ยังชัดมัดตรึงใจ
เก็บคำว่ารักไว้ก่อน...เว้าวอนขอ
แม้นานก็รอให้น้องกลับ...ทำได้ไหม
"รัก"ของพี่...ต้องให้น้องลองค้นใจ
กระซิบ...รัก...บอกใกล้ใกล้ใจของเรา
จริงที่ว่า ความรัก ไม่ส่งเสียง
แต่บางที ถ้อยสำเนียง บอกใจได้
หากได้ฟัง สักเพียงนิด คงฝันไกล
คงอบอุ่น กรุ่นทรวงใน ไปหลายที
แต่จะเก็บ คำว่ารัก เอาไว้ก่อน
ตามคำพูด ที่เว้าวอน ของน้องพี่
รอวันนั้น วันที่พร้อม เถิดคนดี
นักเดินทาง อย่างตัวพี่ เป็นปี ยังรอ...
จะรอคอย วันที่คล้อย และคืนกลับ
จะนั่งนับ วันเวลา บุกฝ่าท้อ
แม้โดดเดี่ยว เปรียวเหงา เศร้ามอซอ
ก็จะรอ และก็รอ อยู่ร่ำไป...
พี่จะเดินทางต่อไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงวันที่น้องพี่มาถึง เราจึงจะจับมือร่วมเดินไปด้วยกัน...
