มิอาจรู้ผู้ใด...คือ"ผู้แต่ง"
แต่เป็นเราลงแรงเข้า"แข่งขัน"
"ผู้กำกับ"คือใคร...ไม่สำคัญ
เพราะมีเพียง"ตัวฉัน"..ตัดสินใจ
บทสรุปสุดท้าย..."คือผู้เล่น"
ไม่อยากเป็น..แต่ก็ลง..ตามเงื่อนไข
ไม่อยากคิด"แข่งขัน" กับใคร-ใคร
แต่เหตุการณ์ก็พาไปตามครรลอง
อยู่กับธารสังคม ชม ชัง ชอบ
ถูกตีกรอบ"หัวใจ" ให้หม่นหมอง
กฎหมู่มากฝากฝังทั้งครอบครอง
เข้าจับจอง"ความคิด"จนบิดเบือน
อดทนกับ"การตีตรา" ไม่รู้จบ
ไม่อาจพบ"แสงสว่าง"พาขับเคลื่อน
ถูดตัดสิน...ด้อยค่า...ระอาเอือน
ความหวังดีกลาดเกลื่อน...เพียงเหมือนดี
กว่าจะเริ่มหลุดพ้นหนทางเก่า
ก็บอบช้ำเกินที่เราจะหลีกหนี
อิสรภาพ..ที่คว้าไขว่มานานปี
เป็นเพียงภาพที่เคยมีในฝันจาง
สุดท้ายแล้วก็ไม่พ้น...วัฎจักร
สิ่งที่หนักล้วนคลายลง...ทุกสิ่งอย่าง
กว่าจะรู้...ลมหายใจคล้ายเบาบาง
ออกเดินทาง..อีกครั้งอย่างเดียวดาย.
