เพียงดำดิ่ง ยิ่งกว่าหงอย น้อยใจหนัก
เสียอาการ ว่าเสียหลัก หนักหลายหน
มีโอกาส หายมั๊ยนะ? คนหนอคน
ยิ่งนึกตาม ยิ่งร้อนรน แทบจนใจ
มันตีบตื้น รื้นในใจ ให้เปื่อยป่วย
ไอ้เรามันคำพูดไม่สวย สละสลวยแบบคนไหน
ยิ่งกว่าขวานผ่าซาก มะนาวไม่มีน้ำ ก็ยังน้อยไป
ก็ไม่แปลกอะไร ที่ใครต่อใคร จะไม่ชื่นชม
เรื่องแคร์ใจ ใครต่อใคร ก็ให้มาก
ใจเลยลำบาก ยากจะกลับ ปรับเหมาะสม
ทำได้เพียง ฟังเสียงใคร ไร้นิยม
ขอยอมตรม จมที่ใจ ใจตัวเอง
อาจยังมี กันและกัน เหมือนวันเก่า
แต่เรื่องเล่า อาจเปลี่ยนไป ไม่กล้าเบ่ง
อยู่กับฉัน นะใจฉัน มันหวั่นเกรง
เลิกอวดเก่ง ใจตัวเอง ต้องดูแล
