ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ViVee]

แสงแห่งรุ่งอรุณ

ตื่นตอนเช้าแสงสางยังมืดมิด
ยามเพ่งพิศคิดครวญเมื่อสิ้นแสง
ความสว่างหากเจิดจ้าท้าสำแดง
เราอาจจะไร้เรี่ยวแรง…จะต้านทาน

เมื่อความมืดคืบคลานผ่านเพียงช่วง
ดังถูกมันจาบจ้วงจิตสังหาร
ความหวาดกลัวรัวรุกปลุกวิญญาณ
จนมิอาจต่อต้านความในใจ

จากร้อนแสบสู่ทางอันหนาวเหน็บ
มิอาจเก็บความกังวลจนสั่นไหว
ตราบเวลารุ่งสาง…จึงจางไป
ฟ้าวันใหม่ไม่แสบสันเท่าวันวาน

อบอุ่นเพียงเสียงนกกาพาร้องกู่
เสนาะหูเพียงนี้ที่หน้าบ้าน
เข้ายามสายใจยังสุขสำราญ
เมื่อต้นไม้…โยกพาดผ่าน..เป็นร่มเงา.

Vivee

[กรีนซี]

ตะวันสาดส่องแสงสีแดงส้ม
ท่ามสายลมเย็นหนาว ของวันเสาร์
รับแสงแรกอรุณ อุ่น-อุ่นยามเช้า
พอบรรเทาความหนาวคราวตื่นนอน

มองใบหญ้าท้าทายสายลมผ่าน
ลู่เกินต้านทานได้โอนไหวอ่อน
ชุ่มเย็นฉ่ำน้ำค้างต่างแรมรอน
เอื้ออาทรพักพิงริมกิ่งใบ

ท้องฟ้าครามยามรุ่งดั่งมุ้งครอบ
โอบล้อมรอบรั้วกั้นวันสดใส
แสนสดชื่นตื่นเช้าเราสบายใจ
รับวันใหม่ เช้านี้ที่มาเยือน

กรีนซี

[ViVee]

อรุณรุ่งยามเช้าใต้เงาเมฆ
นั่งเก้าอี้โยกเยกอย่างอิดเอื้อน
จิบชาร้อนขนมครกอยู่ชานเรือน
แสงตะวันมาเยือนเหมือนสีทอง

สาดกระทบโต๊ะเตี้ยลายไม้สัก
แสงเงาวักกวักไกว่ไผ่ลำปล้อง
คลื่นชีวิตขับเคลื่อนตามครรลอง
เข้าสู่ห้วงทำนอง..ล่องตะวัน

สูดหายใจเข้าลึกอย่างช้า-ช้า
ก่อนลืมตาละเลียด..ไล้ตามฝัน
หายใจออกแช่มชื่นเพื่อยืนยัน
เมื่อสติตั้งมั่น....จึงก้าวเดิน.

[PIKuL]

เมื่อวันใหม่เริ่มแสงอรุณรุ่ง
ความมั่นมุ่งวันใหม่เพียงผิวเผิน
นึกอ่อนล้าอีกวัน...เหนื่อยเหลือเกิน
ต้องเผชิญสิ่งใด...ในหนึ่งวัน

เหมือนหอบหิ้วสังขารวันร่างป่วย
แทบจะม้วยมรณาสิ้นอาสัญ
แต่ก็พอจะขับเคลื่อน..ไปด้วยกัน
เพื่อผลักดันวันพรุ่งนี้...ที่รอคอย.

[กัลมลี*]

เพียงอาศัยกายเนื้อเพื่อโดยสาร
ล่องสายธารเวลาซึ่งล่าถอย
เพียรสะสมบารมีทีละน้อย
เพื่อปลดปล่อยพ้นเขตกิเลสมาร

อรุณรุ่งพรุ่งนี้จะมีไหม
ที่นับได้คือวันก้าวผันผ่าน
เราเปรียบน้ำหยดน้อยในลำธาร
อาจแหลกลาญก่อนพรุ่งนี้จะมีมา

[PIKuL]

หากแม้นรู้พรุ่งนี้..ไม่มาถึง
ขอแค่เพียงสักเสี้ยวหนึ่ง...ถวิลหา
แม้นเพียงน้ำหนึ่งหยดในมรรคา
ยังหวังว่า..นั่นคือโลกอีกหนึ่งใบ

แม้นมิอาจปูทาง..อรุณรุ่ง
ข้ามขอบคุ้งคลองน้ำลำนำใส
แต่มิอาจหมดสิ้น...แสงแห่งใจ
แม้นริบหรี่เพียงไหนใจยังคอย.

[Msp.]

โจทย์ชีวิตตั้งลำรอคำตอบ
ยังมีกรอบบอกใบ้ให้ตอบถ้อย
สมการชีวิตลิขิตรอย
เราทะยอยคอยแก้และตอบมัน

รู้ตระหนักสิ่งแท้แค่วันเกิด
ความตายเปิดประตูมิรู้หลั่น
สิ่งที่เพียรทำได้ในทุกวัน
หนึ่งแง่บั่นเดินทางกลางมรรคา

แสงอรุณแสงเดียวกลับเอี้ยวต่าง
ระคนมองแสงสางต่างแหล่งหล้า
ต่างสีสันขั้นแสงแจ้งดวงตา
ต่างมุมมองของอุสาต่างตาใจ

เป้าหมายในดวงตาคราดั้นด้น
ความหมายค้นคนอ้างหวังเข้าใกล้
จุดที่เรียกว่าเห็นเป็นเส้นชัย
ก็เพียงใจของเราที่เฝ้ามอง

ใครจะตอบความได้ในพรุ่งนี้
อาจจะมีหรือไม่..ไยพร่าหมอง
สิ่งที่ชัดจัดจ้าค่าควรตรอง
มั่นจับต้องวันนี้..ที่แน่นอน


masapaer

 อีก 1 นาที ข้างหน้าคืออนาคต..ที่ไม่รู้ว่าฉันจะยังคงอยู่..หรือไม่

[PIKuL]

แม้นจับต้องได้เพียง...แค่ตอนนี้
ผ่านไปเพียงเสี้ยวนาทีเป็นกาลก่อน
ปัจจุบันสั้นนัก...ลาจากจร
1 นาทีมิแน่นอน...ในเวลา

แต่เมื่อแสงอรุณรุ่งเริ่มผงาด
ดังภาพวาดแห่งความหวังอยากฟันฝ่า
ขอแค่เพียงสองเท้าก้าวนำพา
ผ่านไปพร้อมกับเวลาทุกนาที

หากไม่อาจได้พบอรุณรุ่ง
ไร้วันพรุ่งมาถึง ณ ที่นี่
ปรารถนาเพียงแสงแห่งราตรี
จะขอมี"ความหวัง"นิรันดร.

[ViVee]

เมื่อได้เห็นแสงส่องประคองฟ้า
เห็นเหล่านกบินถลาออกเร่ร่อน
คือสัญญาณวันใหม่ทุกบทตอน
ส่องสะท้อนการเคลื่อนที่ของชีวิน

เหมือนได้เริ่มต้นใหม่อีกคราครั้ง
เมื่อแสงยังเจิดจ้าไปทั่วถิ่น
การขับเคลื่อนชีวิตบนผืนดิน
คงชาชินสิ้นแล้แด่สายลม

หากมองเลื่อนขึ้นฟ้าคราเคลื่อนไหว
ทุกสิ่งยังเป็นไปตามเหมาะสม
หากมองกลับภายในไหลอารมณ์
ยังเคลื่อนชมโลกนี้มิต่างกัน.

[กวินพัฒน์]

บ่อยน้ำตารื้นเนตรด้วยเหตุเศร้า
บอดใจเรามืดหม่นปนความฝัน
ชัยที่วางกางไว้ไปไม่ทัน
สุดทางบั่นของนักสู้หดหู่ใจ

ก้าวเดินหน้าล้าอ่อนทอนความหวัง
ยังคงตั้งเป้าหมายสายทางใหม่
เกมชีวิตอ่อนล้ากว่าถึงชัย
ก้าวต่อไปตามแสงแห่งรุ่งอรุณ


กวินพัฒน์

[PIKuL]

สัญญาณแห่งการดิ้นรนบนชีวิต
แสงอาทิตย์ส่องประกายคล้ายเกื้อหนุน
เป็นสัญญาณการเติบโตคือต้นทุน
ให้พวกเราได้"กักตุน"ประสบการณ์

สรรพสิ่งทุกอย่างคล้ายเริ่มต้น
แม้นมิอาจหลุดพ้นในสงสาร
กาลเวลาพาความคิดให้เบ่งบาน
รุ่งอรุณขับขาน...เพลงชีวิน.

[กัลมลี*]

ดวงตะวันลับฟ้าตามหน้าที่
เหมือนชีวีมนุษย์ย่อมสุดสิ้น
ชั่ว-ดีที่กอบโกยก่อนโรยริน
เพียงแผ่นหินจารึกบันทึกเรา

ก่อนตะวันลับฟ้าตามหน้าที่
อรุณสีแสงทองหรือหมองเศร้า
จงใช้ใจเอื้อมจับและรับเอา
จะไปมากกว่าเก่าหรือเท่ามา