ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

วันนี้ไม่มีฝน ...แต่ยังคงมีคนที่ทนเหงา
แถมมาด้วยอากาศหนาว...ลมพัดมาก็ร้าวก็สั่น
แสงแดดเจิดจ้ายุแยงตา...มาฉับพลัน
ฤดูกาลช่างป่วนปั่น...แล้วตัวฉันก็หวั่นใจ

[แป้งน้ำ]

พลัดห่างหายหลายเวที “สองหวี”เจ้า จอมแจกเศร้า“แม่เปลวเทียน“เซียนดราม่า ไร้เหวี่ยงวีน “น้องวิตามินซี” ลี้หลบตา ชิวจิบชา “ป้าน้ำแป้ง” ตะแคงมอง    (ขออภัย มันลงสระอา เลยไปพ้องกับคำว่าป้าครับ)   โซ…เซอะเซอ 18 พฤศจิกายน 2568

แค่สลับที่คงไม่ต้องเดาให้ลำบาก
เดาไปก็ยุ่งยาก . .. จะเปลืองสมอง
“ป้าน้ำแป้ง“ คือ แป้งน้ำทาหน้าแล้วผ่อง
ไม่ต้องตะแคงมอง . .. ก็งามกว่าใคร  ꕤ. . ˘͈ᵕ˘͈

ไม่อยู่ไม่ถึงสัปดาห์ก็โดนพาดพิง
ว่าจะอ่านผ่าน-ผ่าน แล้วอยู่ นิ่ง-นิ่ง . .. แต่ทนไม่ไหว
อยู่ดี-ดี มาใส่คำนำหน้าชื่อเห็นแล้วขัดใจ
ที่ถูกต้องเรียกว่า “ยาย” . ..
 คำว่า “ป้า” ให้เลิกใช้ . .. มันผิดหลักไวยากรณ์~*

*୨୧ ┈┈┈┈┈┈┈┈ ୨୧*

คราวหน้าอย่าลงสระอาอีกนะหลานๆ ให้ลงสระอาย

(ꈍᴗꈍ)╭♡ แป้งน้ำ.。･:･ ⌒♡*:

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ต้องกลายเป็น จอมแจกเศร้า เซียนดราม่า
ให้ผวา อนิจจา เรื่องจริงยังไงก่อน?
ได้แต่เอ๊ะ!!! ท่าจะจริง อิงจากกลอน
แต่ละบทแต่ละตอน....ซ้อนเรื่องจริง!!!..ยิ่งกว่าใคร

ฝนยิ่งตก...ยิ่งหมกมุ่น  กรุ่นไอหนาว
ว่าทุกคราว หนาวทุกปี...ไม่จริงตรงไหน?
เลยดราม่า...พาให้เหงา เศร้ากว่าใคร
เฮ้อ!!!..ว่าแล้วก็ขอหลบไป...โอบกอดใจตัวเอง

[PIKuL]

"แม่อภิกุน"...ใช่เรารึเปล่าหนอ..(คิดสิคิด)
ถึงกับอ๋อออออ....ฉีกปาก..ฝากยิ้มเฉ่ง
ใคร่ขอตอบ..ท่านลุง..เป็นบทเพลง(อะแฮ่ม)
ข้าพเจ้า..ร้องเอ๋ง เอ๋ง..ทุกค่ำคืน

ไม่รู้จัก อู๊ด อู๊ด อภินิหาร
เอ๋ง เอ๋ง คือ ตำนาน ยามดึกดื่น
"อภิเอ๋ง" ก็แล้วกัน...ดูกลมกลืน
แล้วค่อยฝืน...ร้อง อู๊ด อู๊ด...สักราตรี.

บางทีชีวิตก็ไม่ง่ายนะ....อิอิ

[โซ...เซอะเซอ]

แค่สลับที่คงไม่ต้องเดาให้ลำบาก
เดาไปก็ยุ่งยาก . .. จะเปลืองสมอง
“ป้าน้ำแป้ง“ คือ แป้งน้ำทาหน้าแล้วผ่อง
ไม่ต้องตะแคงมอง . .. ก็งามกว่าใคร  ꕤ. . ˘͈ᵕ˘͈

ไม่อยู่ไม่ถึงสัปดาห์ก็โดนพาดพิง
ว่าจะอ่านผ่าน-ผ่าน แล้วอยู่ นิ่ง-นิ่ง . .. แต่ทนไม่ไหว
อยู่ดี-ดี มาใส่คำนำหน้าชื่อเห็นแล้วขัดใจ
ที่ถูกต้องเรียกว่า “ยาย” . ..
 คำว่า “ป้า” ให้เลิกใช้ . .. มันผิดหลักไวยากรณ์~*

*୨୧ ┈┈┈┈┈┈┈┈ ୨୧*

คราวหน้าอย่าลงสระอาอีกนะหลานๆ ให้ลงสระอาย

(ꈍᴗꈍ)╭♡ แป้งน้ำ.。･:･ ⌒♡*:

…คำเรียก“ป้า”นั้นสื่อความสูงวัยและจิตใจดี หากแม้นเติมคำ“มนุษย์”นี้ไว้ข้างหน้า ความหมายสื่อลึกซึ้งถึงฉายา กลับกลายเป็น“มนุษย์ป้า”…ว้าวุ่นมิวาย   อย่างคุณ“ป้าน้ำแป้ง”ใช่แสร้งชม ความกลอนดูกล่อมกลม รื่นรมย์ฉาย เหมือนปะแป้งมองเล่ยะ เลยนะพี่ชาย เรียก“คุณนายน้ำแป้ง” คงไม่แสลงใจ เพลงโฆษณาแป้งน้ำ มองเล่ยะ เพลง Original “Kiss Me Another” (1956) ที่นำเพลงมาแปลง …“มองเล่ยะ” ภาษาพม่าแปลว่าพี่ชาย ลองไปอ่านประวัติ แป้งมองเล่ยะกันดูครับ “…“มองเล่ยะ” แปลว่าอะไร? จากแป้งน้ำในความทรงจำ สู่การสืบทอดแบรนด์ในยุคใหม่ ถ้าพูดถึง แป้งน้ำสมัยก่อน เชื่อว่าหลายคนต้องนึกถึง แป้งน้ำมองเล่ยะ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ในขวดแก้วใสขุ่นที่ต้อง เขย่าก่อนใช้ และเสียงเพลงดังจากวิทยุสมัยนั้นที่นำ Kiss Me Another ของ Georgia Gibbs มาใส่เนื้อร้องใหม่ “หม่องเล มองเล มองเลยะ...” กลายเป็นสัญลักษณ์ความทรงจำของสาวยุค 60–70 คำว่า “มองเล่ยะ” เป็นภาษาพม่า แปลว่า “พี่ชาย” หากจะมโนจากรูปโลโก้ชายหนุ่มด้านขวา ก็เหมือนเขาเป็นผู้คิดค้นสูตรแป้งน้ำสุดพิเศษนี้ขึ้นมาให้สาว ๆ ได้ผัดหน้าอย่างมั่นใจและหอมเย็น จากคุณปู่สู่หลานสาว: ทายาทรุ่นที่ 3 ของแบรนด์มองเล่ยะ ปัจจุบัน “อรุชา สีมารัตน์” หรือ แป้งร่ำ วัย 37 ปี ทำหน้าที่ดูแลและบริหารธุรกิจแป้ง “มองเล่ย่ะ” ในฐานะ ทายาทรุ่นที่ 3 ของตระกูลสีมารัตน์ เธอคือลูกสาวคนโตของ ลักษณ์วิไล ชินพันธุ์ และ สหัส สีมารัตน์ เจ้าของบริษัท 3P-Access จำกัด ผู้ผลิตและจัดจำหน่ายแป้งมองเล่ยะที่เคยโด่งดังทั่วประเทศ แป้งร่ำใช้ชีวิตวัยเรียนในสหรัฐฯ และอังกฤษ ก่อนกลับมาเรียนต่อด้าน Graphic Design ที่สถาบัน Raffles สาขาประเทศไทย หลังจบการศึกษา เธอลงมาช่วยงานครอบครัว เรียนรู้ทุกแผนกของธุรกิจ และเข้ามาดูแลเรื่องการตลาดด้วยตนเอง  พร้อมขยายตลาดสู่ต่างประเทศ ขณะเดียวกันก็ยังคงรักษาภาพลักษณ์ดั้งเดิม อันเป็นเอกลักษณ์ของแบรนด์ไว้ เกร็ดน่าสนใจเกี่ยวกับแป้งน้ำมองเล่ยะ เป็นแป้งน้ำที่ ข้างบนใส ข้างล่างขุ่น ต้องเขย่าก่อนใช้เสมอ คำว่า “มองเล่ยะ” ในภาษาพม่าหมายถึง “พี่ชาย” เพลงโฆษณายุคเก่าดังจนคนจำได้ว่า  “หม่องเล มองเล มองเลยะ...” แบรนด์มีประวัติยาวนาน มากกว่าครึ่งศตวรรษ ผ่านการดูแลต่อเนื่องจากรุ่นปู่ สู่รุ่นพ่อ จนถึงรุ่นหลานในปัจจุบัน ชื่อ “แป้งร่ำ” ของอรุชา ได้แรงบันดาลใจมาจากแป้งมองเล่ยะโดยตรง เจาะเวลาหาอดีต…” โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[โซ...เซอะเซอ]

ต้องกลายเป็น จอมแจกเศร้า เซียนดราม่า
ให้ผวา อนิจจา เรื่องจริงยังไงก่อน?
ได้แต่เอ๊ะ!!! ท่าจะจริง อิงจากกลอน
แต่ละบทแต่ละตอน....ซ้อนเรื่องจริง!!!..ยิ่งกว่าใคร

ฝนยิ่งตก...ยิ่งหมกมุ่น  กรุ่นไอหนาว
ว่าทุกคราว หนาวทุกปี...ไม่จริงตรงไหน?
เลยดราม่า...พาให้เหงา เศร้ากว่าใคร
เฮ้อ!!!..ว่าแล้วก็ขอหลบไป...โอบกอดใจตัวเอง

เกิดเป็นเซียนดราม่า กล้ายอมรับ ดุจสำทับเรื่องจริง ยิงตรงเผง เลิกชินชาชอกช้ำ เปิดซ้ำเพลง นุ่งกางเกง ลุกจากเตียง เลี่ยงโรตี …555 ตอนจบไหงลงแบบนี้ก็ไม่ทราบ แต่เลี่ยงโรตี ก็ดีครับ เห็นพี่บัง จับโน่น ล้วงนี่ แล้วมานวดแป้ง…ก็เออนะ หึหึ โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[โซ...เซอะเซอ]

อุตส่าห์คิดอยู่นานนะน้องเอ๋ย จะตั้งชื่อเธอแบบเชยๆ คงใช่ที่ คำ“อภิ”เป็นคำความหมายดี ส่วน”กุน“นี้ เพี้ยนจากชื่อ ”พิกุล“เธอ ลุงว่าเหมาะเจาะ กับหญิงลี สตรีนักสู้ สวมบทบู้บาดวจี ใช่ขี้เท่อ เป็นสาวน้อย ผู้บ่ ยั่น หวาดหวั่นเจอ แม้บางวันอาจเบลอเบลอ ยังเพ้อตะลุย เอาน่าเรื่องชีวิต…คิดซิคิดซิ ยั้งสติมิเผลอเพลิน เดินดุ่มดุ่ย ถอยสักก้าว ใช่ครั่นคร้าม ซักถามคุย- ก่อนปะฉะดะเอาให้ตุย ตุ้ยให้ตาย…เหอๆ …ชีวิตคนเราบางทีต้องรับบท “เดอะแบก” แต่ถึงกระนั้นอะไรที่มันหนักเกิน ก็วางลงซักครู่…ตั้งสติ มองให้รอบ แล้วค่อยแบกต่ออย่างมีสติ (ลุงมีอาชีพแบกหามมาค่อนชีวิต รู้ซึ้งดี…หึหึ)    ป.ล. พอดีคำ โรตี มาพ้องกับราตรี ของแม่พิกุล เลยไม่ต้องอ้าง โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[โซ...เซอะเซอ]

จำเขียนแก้สำนวนชวนปวดตับ      ถูกยักษ์จับแนบนัวเนียเมาเบียร์ปลิ้น      พาลเห็นช้างเท่าหมู สู้สุดชีวิน      จนนางยักษ์ร้องดีดดิ้น…โอ้วฟินจัง         (อุตส่าห์เขียนกลอนไว้ เลยต้อง         มาแต่งเติมให้ลงคำ จึงเป็นจังซี่) คนอัลลัย? รวมตัวกัน วันฝนตก แก๊งปล่อยมุกมิค่อยตลก จกตาตั้ง “หนุ่มใจบาง” “เฒ่าช่างแถ” “แม่กัลม์ละมัง    (ขออภัยกลอนพาไปขอรับ) ขาดร้อยชั่ง “แม่อภิกุน” วุ่นจนฮา    (แปลว่า หมูวิเศษ 555) พลัดห่างหายหลายเวที “สองหวี”เจ้า จอมแจกเศร้า“แม่เปลวเทียน“เซียนดราม่า ไร้เหวี่ยงวีน “น้องวิตามินซี” ลี้หลบตา ชิวจิบชา “ป้าน้ำแป้ง” ตะแคงมอง    (ขออภัย มันลงสระอา เลยไปพ้องกับคำว่าป้าครับ) ยังมี“ดาวสาวร้อยชื่อ” “เลื่องลือแชร์“ ”อั้งซินแส“ เคล็ดวิชา น่ายกย่อง “เทพหนึ่งบทฮอด”เยี่ยมกระเทียมดอง ทอดร้อยกรองฟุ้ง”ข้ามฟ้าเก็บอาการ“ ขออภัยฝืดหรรษา จงอย่าถือ ที่เอ่ยถึงยอดฝีมือ แปลงชื่อท่าน เพราะรักดอกจึงหยอกเย้า เขย่าวิญญาณ หวังเบิกบาน ยิ้มสุขสันต์ วันฝนตรึม …ใครเป็นใคร เดากันเองนะครับ…   โซ…เซอะเซอ 18 พฤศจิกายน 2568

ไขปัญหาสาธุชน คนอัลลัย นามเก๋ไก๋ใหม่ตั้ง ชนทั้งหลาย ขอเฉลย อิงอ้าง ช่างง่ายดาย สาธยาย ให้ฟังดังนี้เอย 1). “หนุ่มใจบาง” : หนุ่มเอ็มกวิน ทั้งลูกอ้อนลูกออด ทำเอาพระเอกลิเกต้องตกงานกันเป็นแถว 2). “เฒ่าช่างแถ” : ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร นามนี้มิได้มาเพราะโชคช่วย 3).“แม่กัลม์ละมัง” : แม่ดอกจัน กัลมลี* (บังเอิญสัมผัสมันลงสระอัง) คารมจัดจ้าน ไล่ไม่จน หลบซ้าย หลีกขวา ขึ้นบน ลงล่าง ได้หมด (ภาษาฟุตบอลต้องเรียกว่า นักเตะอเนกประสงค์ —เล่นได้ทุกตำแหน่ง…หึหึ) 4).“แม่อภิกุน” : แม่หมูวิเศษ พิกุลแก้ว นักสู้ จอมปะฉะดะ ด้วยความซุกซน พร้อมชนทุกกระทู้ 5). “สองหวี” : น้อง ViVee (“งานไม่ใหญ่แน่นะวิ”) อีกหนึ่งสาวฝีปากกล้า ผู้มีความห้าวหาญชาญชัย หายไปนานเลยครับ รีบกลับมานะครับ 6). “แม่เปลวเทียน” : แม่เปลวเทียนเปลี่ยนสี เจ้าแม่ดราม่า ประจำเวป คนอะไรชีวิตมันจะ รันทดขนาดน้าน (ชีวิตจริงน่าจะสุขสบาย กว่าชาวบ้าน แค่ดูซีรีส์ เกาหลีเยอะไปหน่อย) 7). “น้องวิตามินซี” : น้องกรีนซี ผู้แสนจะเรียบร้อย (ไม่รู้เจอลุงแซว เลยหายไปหรือเปล่า ไม่ต้องกลัวหรอกครับ อย่างลุงน่ะได้แต่พ่น ออนไลน์ ตัวจริงน่ะนอนติดเตียง ไม่ได้ป่วย แค่ขี้เกียจ…หึหึ) รีบกลับมานะครับ รออ่านกลอนอยู่ครับ 8). “ป้าน้ำแป้ง” : คุณผู้ดูแลบอร์ด แป้งน้ำ เจ้าแม่กลอนเปล่า เขียนถึงลมฟ้าอากาศ ขี้เมฆ ขี้แมลงหวี่ ขี้แมลงวันได้อย่างเพ้อพกยิ่ง (มิกล้าแซวแรง เดี๋ยวตาลุงพาลจะโดนแบน หึหึ) 9). “ดาวสาวร้อยชื่อ” : อีกหนึ่งขาใหญ่ คุมสองเวป แม่มะสะแป ท่าทางจะเป็นคนขี้เบื่อหรืออย่างไร คนอะไรขยันเปลี่ยนชื่อปานนั้น (หรือเปลี่ยนชื่อแอบหนีหนี้(รัก)ก็ไม่รุ…อิอิ) 10). “เลื่องลือแชร์” : ท่าน toshare ผู้นำสาระความรู้ รูปแบบโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน ต่างๆ มาแนะนำเพื่อนๆสมาชิกเสมอ 11). “อั้งซินแส” : คือครูแดง, manachida, Yodyanyong (น่าจะเป็นผู้เดียวกัน) ผู้เยี่ยมยุทธ เรื่องกลบท อั้งแปลว่าสีแดง ซินแส แปลว่าครู (นามนี้ผู้ตั้ง ภูมิใจมาก ไม่รู้มีคนเดาถูกกี่คน) 12). “เทพหนึ่งบท” : ป๋าhort39 นั่นเอง กับฉายา หนึ่งบทก็เกินพอ สั้นๆ ไม่เยิ่นเย้อ ตรงประเด็น…โอนไว (…อันสุดท้ายนี้ แถมให้ครับ) 13). “ข้ามฟ้าเก็บอาการ” : คุณขอบฟ้าปรากฏการณ์ (มิค่อยกล้าแซว เพราะยังไม่คุ้นเคยกัน) รู้แค่ว่าเวลาอ่าน ต้องเปิด พจนานุกรม เอ็นไซโคลปีเดีย วิกิพีเดีย พร้อมกับปีนบันไดอ่าน เพื่อเข้าใจความหมาย อันลึกซึ้งนั้น…แค่ชื่อก็ทำเอางงไปแปดตลบ (นี่แอบแซวแบบไม่คุ้นกันนะครับ ) …ถึงทุกท่านที่ได้รับผลกระทบจากกระทู้นี้ ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ทำให้เกิด ความขุ่นข้อง ขัดเคือง เกิดความเครียด แล้วพาลเอาไปลงที่บ้าน กับแฟน กับลูก หรือสัตว์เลี้ยง หรือทำให้อาการป่วยกำเริบ ไม่ว่าจะเป็น เบาหวาน ความดัน ซึมเศร้า ไบโพลาร์ อะไรก็แล้วแต่…. กระผมต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ชีวิตนี้สั้นนัก มองโลกด้วยรอยยิ้ม ให้อภัยกัน ทุกอย่างมันก็มีทางออก คลี่คลายในทางที่ดีขึ้นได้ครับ (แอบซุกซ่อนเขียนบทนิรโทษกรรมให้ตัวเอง ไม่รู้ว่าไปเอานิสัยเยี่ยงนี้มาจากไหน…555) ด้วยความปรารถนาดี โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[PIKuL]

อุตส่าห์คิดอยู่นานนะน้องเอ๋ย จะตั้งชื่อเธอแบบเชยๆ คงใช่ที่ คำ“อภิ”เป็นคำความหมายดี ส่วน”กุน“นี้ เพี้ยนจากชื่อ ”พิกุล“เธอ ลุงว่าเหมาะเจาะ กับหญิงลี สตรีนักสู้ สวมบทบู้บาดวจี ใช่ขี้เท่อ เป็นสาวน้อย ผู้บ่ ยั่น หวาดหวั่นเจอ แม้บางวันอาจเบลอเบลอ ยังเพ้อตะลุย เอาน่าเรื่องชีวิต…คิดซิคิดซิ ยั้งสติมิเผลอเพลิน เดินดุ่มดุ่ย ถอยสักก้าว ใช่ครั่นคร้าม ซักถามคุย- ก่อนปะฉะดะเอาให้ตุย ตุ้ยให้ตาย…เหอๆ …ชีวิตคนเราบางทีต้องรับบท “เดอะแบก” แต่ถึงกระนั้นอะไรที่มันหนักเกิน ก็วางลงซักครู่…ตั้งสติ มองให้รอบ แล้วค่อยแบกต่ออย่างมีสติ (ลุงมีอาชีพแบกหามมาค่อนชีวิต รู้ซึ้งดี…หึหึ)    ป.ล. พอดีคำ โรตี มาพ้องกับราตรี ของแม่พิกุล เลยไม่ต้องอ้าง โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

ก็แค่เกมส์แหย่หยอก..ตามประสา
อาจล้ำหน้าไปบ้าง"บางกะปิ"(หาคำลงมิได้555)
มีหลายด้าน หลายชั้นเป็นอาทิ
บ้างก็ขำ ฮิ ฮิ ฮิ ...ตามอารมณ์

ขอเพียงลุงมิถือยื้อโทสา
พิกุลยังมั่นหน้า...ตามเหมาะสม
เป้าหมายหลักอยากชื่นมื่นและชื่นชม
อยากเกลียวกลมกับทุกท่าน...จึงแหย่ไป(แฮร่).

[กัลมลี*]

ตอนอยู่ที่บ้านนอกชื่อ"ดอกจัน(*)"
เรียกสั้น-สั้นคำหน้าว่า "ดอก" หนอ
แต่มันคงสั้นไปใส่ "อิ" รอ
ยังไม่พอเติม "ทอง" ให้ (แต่) ไม่กล้ารับ 

ครั้นย้ายมาอยู่เมืองเฟื่องแสงสี
ประชาชีบ่นสวดจนปวดตับ
เรียกชื่อฉันทีไรใจหายวับ
เปลี่ยนเลยครับทุกท่าน...เป็นกัลมลี* (ยังคงใส่ดอกจันไว้เผื่ออิพ่ออิแม่มาเบิ่ง)

พอฝนตกขี้หมูไหลได้อีกชื่อ
ซึ่งก็คือ กัลม์ละมังสังกะสี*
อุตส่าห์ชุบตัวใหม่คล้ายผู้ดี
แล้วทีนี้ใครจะกล้าทักมาควง

 
หมดกัน โดนแฉ

[โซ...เซอะเซอ]

ขนาดชื่อ “อิลำยอง” พกของเด็ด- ผัวตั้งเจ็ดคนหนา จงอย่าห่วง หากฝีมือเด็ดจริง ใช่กลิ้งกลวง จักจัดพวงมาลัย ไปคล้องเธอ มองหาสาวเด็ดสะเด่า มิเร้าหรือ ถึงเคยชื่อ อิโกลเด้นฟลาวเวอร์ จักชักชวนกินส้มตำ ที่อำเภอ จวบเอ้อเร้อ เอ่อล้น จนอ้วนพี โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[โซ...เซอะเซอ]

ก็แค่เกมส์แหย่หยอก..ตามประสา
อาจล้ำหน้าไปบ้าง"บางกะปิ"(หาคำลงมิได้555)
มีหลายด้าน หลายชั้นเป็นอาทิ
บ้างก็ขำ ฮิ ฮิ ฮิ ...ตามอารมณ์

ขอเพียงลุงมิถือยื้อโทสา
พิกุลยังมั่นหน้า...ตามเหมาะสม
เป้าหมายหลักอยากชื่นมื่นและชื่นชม
อยากเกลียวกลมกับทุกท่าน...จึงแหย่ไป(แฮร่).

ท่าจะเบลอจริงๆ แม่หญิงลี สระอายลงท้ายนี้ ที่วางให้ แม่ดันโผล่บางกะปิ สระอิมาไง ลองหายใจช้าช้า สักห้านาที หากว่าแม้นอยากไปบางกะปิ บอกลุงซิ เร็วทันใจ ไวด่วนจี๋ ลุงจักซิ่ง มอ’ไซ ไม่รอรี จากบางพลี อ้อมบางพลัด ลัดถึงเธอ โซ…เซอะเซอ 22 พฤศจิกายน 2568

[กวินพัฒน์]

เอ็มกวินใจบางก็อย่างว่า
หลงรุ่นป้าใจสั่นคล้ายมันเหวอ
ตอนแรกทักรักมากเลยอยากเจอ
นอนละเมอเพ้อไปใจมันบาง

เห็นสาวน้อยเนื้อนวลก็ป่วนจิต
เสียจริตหลงใหลได้ปลื้มบ้าง
ธรรมดาคนอ่อนไหวไม่รู้ทาง
เลยหานางใจหนามาดูแล


กวินพัฒน์
 

หมายถึงผมหรอกรึป๋า 555 ท่าจะจริง ขอบคุณครับ

[โซ...เซอะเซอ]

…เอาเพลงนี้ไปฟังก่อนเลยครับ เข้ากับบรรยากาศมาก…

 

[กัลมลี*]

เอ็มกวินใจบางก็อย่างว่า
หลงรุ่นป้าใจสั่นคล้ายมันเหวอ
ตอนแรกทักรักมากเลยอยากเจอ
นอนละเมอเพ้อไปใจมันบาง

เห็นสาวน้อยเนื้อนวลก็ป่วนจิต
เสียจริตหลงใหลได้ปลื้มบ้าง
ธรรมดาคนอ่อนไหวไม่รู้ทาง
เลยหานางใจหนามาดูแล


กวินพัฒน์
 

หมายถึงผมหรอกรึป๋า 555 ท่าจะจริง ขอบคุณครับ

ไม่ใช่คนใจหนาป้ารุ่นใหญ่
แอบมีใจและสนคนแค่-แค่
ใจไม่หนาแต่บาปหนามาเทคแคร์
หน้าไม่แก่แต่หน้าหนาขออย่าเมิน

 
หนาพอไหมคะ

[กวินพัฒน์]

คงต้องวัดสักหน่อยจึงค่อยบอก
เล่นล้อหยอกใจสั่นมันชักเขิน
จะหนาบางย่อมได้ให้พอเพลิน
อย่าหยอกเอินแล้วเขวี้ยงให้เดี้ยงพอ

หากหุ่นหนาดีนักได้ฮักกอด
หนาวตลอดงานนี้คงมีฝ่อ
มีเนื้ออุ่นกรุ่นใจได้เคลียคลอ
คงดีหนอไม่หนาวจนร้าวลม


กวินพัฒน์

 

[PIKuL]

ทั้งบาปหนา หน้าหนาก็มาพร้อม
แม้หุ่นหนาก็ขอยอม นะครับผม
ส่วนตัวเราเอวหนาพาอ้วนกลม
ยามพองลมลอยได้ไม่ต้องเดิน

กอ ขอ คอ คำเดียวที่เหนี่ยวรั้ง
ไม่นับครั้งขัดเขา..เพราะเราเขิน
จะอ่านเพียงเฉย-เฉย..ไม่ก้าวเกิน
ก็จะเพลินเกินไป..ใจขอแซว.

[กวินพัฒน์]

นั่นแหละครับเอวหนาท่าจะอุ่น
นอนชิดแม่เนื้อนุ่นพิกุลแก้ว
หากหนาตัวทั้งร่างพร่างวาวแวว
ก็เจอแล้วเนื้อตันนั้นที่รอ

เนื้อกระเพื่อมพุงปลิ้นดิ้นเล็กน้อย
ดูอร่อยเอ๊ยมีเสน่ห์และเท่หนอ
บุพเพพาอาละวาดแบบฮาร์ดคอ
ก็จะขออนุมัติจัดเข้าใจ

กวินพัฒน์

 

[PIKuL]

ก็จัดไปเถิดหนาไม่ว่าดอก
อย่ากลับกลอกก็แล้วกันมันหวั่นไหว
ที่ว่าหนายังมีก้อนขี้ไคล
ทั้งกลิ่นหอมแมงวันไซร้ได้รุมตอม

เป็นอุนจิเคลื่อนที่ระบายกลิ่น
พุงหนาปลิ้นลิ้นแล่บแถมหลังค่อม
ขี้ฟันหนาเหลืองอ๋อยคล้อยสุกงอม
พ่อจะยอมหรือไม่เล่า...เราคนงาม.

[กวินพัฒน์]

วัยจะร้าวหนาวแล้วแล้วแต่โชค
ลมมันโกรกหนาวใจไม่มั่วพล่าม
คงหมดแล้วสาวรอบขอบเขตคาม
แม่นงรามขี้ไหลหนาก็ว่าดี

เอาก็เอามาครับจับมือแล้ว
พิกุลแก้วเดินตามอย่าทำหนี
ผ่านช่องแคบแบบว่าเอ๊ะไงนี้
มองอีกทีขี้ไคลลอกกระฉอกมือ


กวินพัฒน์

มารู้ตัวอีกทีไม่เห็นแล้ว เดี๋ยววันหลังไปรับใหม่นะครับ