ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวินพัฒน์]

แม่ครับผมติดกลอน


ไม่เคยคิดเลยว่าความเปลี่ยวเหงา
จะทำเราเจ็บปวดรวดร้าวได้
จากวันนั้นนานมากเธอจากไป
แต่หัวใจยังเศร้าเร้าอารมณ์

เคยจะกินไม่ได้อาจตายแน่
เพราะรักแม่เยียวยารักษาผม
กลับฟื้นใจเพราะเพื่อนเตือนระงม
เลยเลิกซมสดใสได้กลับมา

มาบัดนี้ผมสดใสได้มีรัก
พึงประจักษ์รักใหม่ที่ใฝ่หา
แม่ครับผมกระหายคล้ายถูกยา
สั่งให้บ้าแต่กลอนอ่อนกำลัง

ผมอยากเข้าอารมณ์กลอนทุกตอนค่ำ
อยากเขียนคำอ่อนหวานปานถูกสั่ง
อยากร้อยบทกลอนเด่นเป็นคนดัง
อยากเขียนจังคลั่งมากอยากทุกวัน

ผมจะตายไหมแม่แย่ใช่ไหม
รักครั้งใหม่ไหวหวามยามแอบฝัน
หากมิได้เข้ากลอนร้อนใจพลัน
เลยต้องหมั่นหลบแว๊บแอบเขียนกลอน


กวินพัฒน์

[ViVee]

แม่ก็คงไร้คำตอบจะมอบให้
แย่หรือไม่..ใครจะรู้คำออดอ้อน
เป็นเด็กดีรึไม่เล่ายามเข้านอน
เผื่อแม่อาจจะให้พรนอนฝันดี

แม่จะรู้ต่อเมื่อมาเข้าร่วม
มาคอยสวมบทกลอนตอนสุขี
หากแม่ยังร้างราทางกวี
คำถามนี้คงไร้ซึ่งอธิบาย.

ViVee

[กวินพัฒน์]

คนที่สอนกลอนให้คือคุณแม่
สอนมาแต่ยังน้อยด้อยความหมาย
แต่ไม่เคยใส่ใจให้เปล่าดาย
เดี๋ยวนี้กลายเป็นติดสนิทใจ

ถึงวันนี้แม่แก่ตาแย่อยู่
ถ้าหากรู้ว่ามีบอร์ดคงดอดใส่
คงวายวุ่นครื้นเครงบรรเลงไป
แล้วก็ไล่ให้เราเฝ้างานแทน


กวิน


 

แม่สอนไม่เอา พอนึกจะเขียนก็ให้พี่ๆในนี้สอน
ลำบากชาวบ้าน เอ็มนะครับยินดีที่รู้จักครับ

[hort39]

มาติดกลอนบ้านนี้ยินดีด้วย
เข้ามาช่วยต่อกลอนไทยให้แน่นแน่น
มาต่อกลอนลื่นไหลเอาใจแฟน(คลับ)
บ้านกลอนไทยไม่ขาดแคลนคนรักกลอน
 

[กวินพัฒน์]

บ้านใหญ่โตโอฬารสถานกว้าง
ไฉนดูทิ้งร้างช่างแอบหลอน
ผมจะมาบ้างครับกับบางตอน
มาอ่านกลอนไพเราะเจาะวิชา

กวิน

ทำไมมีสองบ้านครับ ผมงงนิดหน่อย

[hort39]

ขอเล่าย้อนเรื่องราวเล่าความหลัง
บ้านกลอนไทยเมื่อครั้งคนแน่นหนา
สมาชิกต่อกลอนตลอดเวลา
สนุกเฮฮาหลายรุ่นอบอุ่นใจ

เมื่อคนมากย่อมมีปัญหามาก
ความยุ่งยากเกินกว่าจะแก้ไข
หลายคนก็หนีห่างร้างแรมไกล
บ้านกลอนไทยก็เริ่มเหงากลอนเบาบาง

บางคนออกไปหาเว็บกลอนใหม่
บ้างก็ชวนกันไปร่วมใจสร้าง
"อารมณ์กลอน"คือบ้านใหม่ให้ร่วมทาง
เป็นสื่อกลางรวมพลคนรักกลอน

แต่เราก็ยังคิดถึงบ้านหลังเก่า
บ้านกลอนไทยของเราแต่เก่าก่อน
จึงแวะเวียนมาหาด้วยอาวรณ์
ฝากอักษรกลอนซึ้งคิดถึงกัน....

 

[ViVee]

ปกติธรรมดาเพลารุ่ง
ความนิยมพวยพุ่งเกินกีดกั้น
ส่วนตัวเรามิใช่เรื่องสำคัญ
ใครทะเลาะหรือผูกพันธ์เฉพาะตน

ยินแค่เพียงเสียงกวีที่ขับขาน
คู่ขนานกับจิตใจไร้สับสน
เยี่ยมบ้านนั้น บ้านนี้ มีปะปน
ทางถนนสายนี้ยังทอดไกล

เสียดายแม่สายตาพาหลีกเร้น
การมองเห็นเสื่อมลงเกินแก้ไข
ประกอบด้วยสุขภาพและช่วงวัย
ส่งบันไดให้ต่อพ่อลูกชาย

คงสืบต่อกันมาพาสู่รุ่น
ความเคยคุ้นอุ่นอวลยามขวนขวาย
เป็นจิตใต้สำนึกในใจกาย
แม้ไม่ใช่จุดหมาย ยังได้ชม.

ViVee

ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่นะคะ วิวี ค่ะ

[กวินพัฒน์]

มินานนักจักฟื้นขึ้นมาใหม่
บ้านกลอนไทยเลื่องชื่อลือกันขรม
สังหรณ์ใจกวีที่นิยม
จะภิรมย์กลับฟื้นคืนขึ้นมา

ผมอาจจะมารอใครในที่นี่
เป็นคนที่กมลแอบค้นหา
อาจมาด้วยแรงกรรมคำสัญญา
หรือศรัทธาหัวใจในเราเอง


กวินพัฒน์

ยินดีที่ได้รู้จักครับ  เรียกเอ็มก็ได้นะครับ
เล่นสองบ้านเลยครับ 

[ViVee]

บ้านกลอนไทยแต่เดิมนั้น คึกคัก
รวมเหล่านักกาพย์กลอนคนเก่งๆ
ต่างคนก็ต่างใจได้บรรเลง
เป็นบทเพลงแห่งกวีที่บ้านกลอน

แต่หากจะทิ้งขว้างอย่างผู้อื่น
ละจุดยืนที่ครูเคยพร่ำสอน
ก็มิอาจกระทำได้แม้จากจร
บทสะท้อนคุณค่าเวลาใจ

คนที่อยู่..อยู่เพื่อจะรักษา
ด้วยศรัทธาสานต่อรอแก้ไข
ความทรงจำยังฟื้นอยู่ภายใน
หลายอย่างไซร้เกิดที่นี่..จึงสำคัญ.

จุดกำเนิดหลายอย่าง ณ ที่นี้
มิตรไมตรีมีมากหากคัดสรร
ความรู้หรือถ้อยสลักจรรยาบรรณ
ล้วนปลุกปั้นคนรุ่นใหม่ได้มากมาย.

ViVee

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเอ็ม

[กวินพัฒน์]

ครูกลอนผมเกิดที่บ้านกลอนไทย
ผมเด็กใหม่พึ่งเริ่มเขียนเพียรสิ่งหมาย
เกิดที่อารมณ์กลอนตอนเดียวดาย
มิตรสหายน่ารักทักทายกัน

ครูพูดว่าเสียดายไม่อยากทิ้ง
ผมก็วิ่งดิ่งเข้าบ้านเพื่อสานฝัน
ด้วยเชื่อแน่ด้วยสิ่งรักมีสักวัน
อดีตนั้นผันหวนชวนภิรมย์

กวินพัฒน์

ตั้งแต่มาเขียนกลอนช่วงนี้ดูซีรี่ส์ไม่รู้เรื่องแล้วครับ

[กัลมลี*]

ตัวฉันฝึกเขียนกลอนตอนปอห้า
โดยคุณอาสอนผังเริ่มสั่งสม
ช่วงแรกคำเกินขาดไม่บาดคม
แต่แอบชมตัวเองเก่งเหมือนกัน

ตั้งแต่เริ่มเขียนขีดก็ติดหนึบ
แม่มึนตึ้บบ่นว่าจนหน้าสั่น
คนมันชอบทำไงให้เลิกพลัน
จึงคะยั้นคะยอแม่อย่าแค่ดู

ชวนแม่ลุยเขียนกลอนออนเฟสบุ๊ค
แม่เลยขลุกจับเจ่าเฝ้าจออยู่
ส่วนตัวฉันฝันค้างข้างประตู
ทั้งเช็ดถูทำกับข้าวเช้าเย็นแทน

ซีไรต์ที่ตั้งใจไว้เป็นหมัน
เก็บความฝันใส่สมุดลึกสุดแสน
ค้นพาสเวิร์ดล็อกอินฟินกว่าแฟน
ซบอ้อมแขนบ้านกลอนไทยติดใจจัง

[PIKuL]

ย้อนคิดถึงตนเองเมื่อครั้งเริ่ม
เพียงฮึกเหิมตามประสาใช่ใครสั่ง
ชอบมาจากสำนึกยามตรึกฟัง
คิดย้อนไปถึงความหลังครั้งยาวนาน

ทั้งเรียงความแต่งกลอนอ้อนขีดเขียน
หนังสือเรียนเพียรเพิ่ม"กลอนสื่อสาร"
ส่วนสองตาจ้องจับบนกระดาน
สองมือขานสอดรับ..กับคำกลอน

เป็นนักอ่านตัวยง"ประจำชั้น"
บทกวียาว-สั้น..ซุกใต้หมอน
วรรณกรรมอีกหลายเรื่องยังอาวรณ์
อ่านทุกตอนในครานั้นวันวัยเยาว์

เส้นชีวิตล้วนต่อเนื่องเรื่อง"ภาษา"
อาจมีบ้าง "จากลา" คราใจเหงา
อาจสะดุดจุดกระทบชีวิตเรา
สุดท้ายกลับสู่เงา ... ณ ลานกลอน.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

นั่นปะไร!!!! บ้านกลอนไทย ในความจำ
ให้นึกย้ำ ย้อนคืนวัน วัยละอ่อน
สองพันเก้า ดั่งเรื่องราว คราวอาวรณ์
สู่ทางกลอน ให้ร้อนใจ ไม่พบเจอ

แต่ก่อนเก่า เว้าวอน เพื่อนกลอนห่าง
ระหว่างทาง จางหาย หลายปีเผลอ
กลับครานี้ อาจเงียบเหงา แต่ยังหาทางกลับเจอ
ยังคงเป็นความสุขของฉันเสมอ  ....ณ บ้านกลอน

[กวินพัฒน์]

แอบติดคนเขียนกลอนแล้วตอนนี้
ใจตัวดีฟุ้งซ่านทำกันหลอน
ต้องเทียวตามดูสาวก่อนเข้านอน
คนเขียนกลอนอ่อนแอกล้วแพ้ใจ

 

 

[PIKuL]

เป็นหนุ่มน้อยหน้าใสในบ้านนี้
ย่อมเป็นที่เอ็นดูเอาใจใส่
แอบอ่อนแอแท้จริงแค่กล่าวไป
หาเรื่องอ้อนสิใช่ไหม..หนุ่มรูปงาม

หยอดตรงนั้นหยดตรงนี้ทีละน้อย
แหย่หน่อย-หน่อยแล้วคอยมาเคียงถาม
แทบจะเป็น"ลอดช่อง"ในนิยาม
กินมูมมามเก่งนักรักลวง-ลวง.     

อิอิ หยิกๆๆๆๆ     

[กัลมลี*]

ตอนแรกติดเขียนกลอนแต่ตอนนี้
ติดพาทีหนุ่มเขียนกลอนเหมือนติดบ่วง
เรามันคนอ่อนไหวไร้คนควง
หมอดูดวงบอกเนื้อคู่อยู่บ้านกลอนไทย

แต่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในบ้านนี้
หยอดแล้วหนีหายหน้าเป็นปลาไหล
กัลมลี* สาว(เหลือ)น้อยพลอยเหงาใจ
สั่ง "ลอดช่อง" ชามใหญ่กินแก้เคล็ด


ทักทายคุณเอ็มค่ะ
อ่านกลอนคุณ PIKuLแล้วหิวเลยค่ะ

[PIKuL]

อันว่าเจ้า"ลอดช่อง"นั่นลื่นไหล
ซู๊ดเข้าไวอาจจะ...ไม่ค่อยเด็ด
มันอาจเลยเข้าหลอดลมน้ำตาเล็ด
ต้องแก้เคล็ดด้วยดูดวงเพื่อถ่วงดุล

ดูว่าหนุ่มบ้านนี้...จริงหรือเปล่า
มาบ่นเหงาเง้างอดจนหน้าตุ่น
อาจเป็นเพียง"ตาแก่"ต้นสกุล
อยู่ในวัย รอลุ้นรุ่นเหลนนา

มาหลอกลวงให้เราระส่ำระสาย
รี่เข้ามาทักทาย...ดันหายหน้า
รึป่านนี้..อาจมีสาวเคล้ากายา
เลยลืมป้า..บ้านนี้...ให้รอคอย.

แอบสงสารเอ็ม...นิสสสสนุง อิอิ หยิกๆๆๆ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ความสดใส ในบ้านกลอน ออดอ้อนเก่ง
ให้ครื้นเครง บรรเลงใจ วัยเหลือน้อย
มาเผยใจ ว่าไร้ใคร ให้รอคอย
ให้คนแถวนี้ ใจล่องใจลอย ไม่เว้นวาง

อันที่จริง ยิ่งกว่าจริง สิ่งที่มอง
ให้ตรึกตรอง ครรลองใจ ในมุมต่าง
กวีกลอน ซ่อนความนัย ให้ปล่อยวาง
ความสว่าง กลางดวงใจ ไม่เคลื่อนคลาย

[กวินพัฒน์]

แอบหลบงานเขียนกลอนตอนไม่ว่าง
ปล่อยลอยช่างทิ้งงานแม้มันสาย
คิดถึงสาวบ้านกลอนอ้อนตาลาย
หลบเจ้านายต่อกลอนอ้อนใจนาง

หลากสาวสวยด้วยล้ำความสามารถ
มิอยากพลาดต่อใจไว้เคียงข้าง
เอ็มมันคนอ่อนไหวใจแสนบาง
เห็นกลอนวางใจสั่นขั้นลงแดง


 

งานเยอะครับ พอดีเจ้านายหลับ

เอ็ม กวิน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

แน่ะ!!!คำก็อ่อน คำก็ไหว ใจก็แพ้
ฟอร์มหมาแก่ แพ้หมาเด็ก ให้ปรุงแต่ง
ไม่ทำละงาน วางไว้ผ่านๆ ใช้ใจจัดแจง
แค่คำเสเเสร้ง แกล้งๆหยอกกัน แค่นั้นนะเธอ