ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวินพัฒน์]

อยากจะเขียนกลอนรักฝากสักบท
ให้หวานหยดถึงแก่นแน่นใสแจ๋ว
อยากสลักคำหวานผ่านตามแนว
เส้นเลือดแก้วของเธอเสมอไป

อยากเขียนกลอนรักสองเราเพียงเท่านั้น
เธอกับฉันสองคนจนฟ้าใหม่
โลกของเราเคียงคู่อ่านดูใจ
เขียนกลอนไว้บอกรักอยากให้เธอ


กวินพัฒน์

สองบทได้นะป๋า ป๋าโซลงสองบท 55

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

กลอนรัก...สักบท...ทดท้อใจ
ค้นหาจนหมดใจ..ก็ไม่มีอะไรมาเสนอ
งั้นเอางี้...ใครมิวิธี...ที่จะค้นเจอ
ช่วยบอกหน่อยนะเธอ...ว่าจะเจอได้อย่างไร
 

[มังตรา]

"รัก"คือ..ชอบมอบตามเพิ่มความสุข
"รัก"คือ..สนุก หลายหลากที่ฝากให้
"รัก" คือ.หวง ห่วง.หา..และ อาลัย
"รัก" คือ..ใย,เยื่อ.กั้นสัมพันธ์เนา

"รัก" คือ..คืนวันหวานเคยผ่านพบ
"รัก" คือ..สงบ,สุข,สนาน,สำราญเข้า
"รัก" คือ..ฝน,ชุ่ม,ช่ำ,ชื่น,ยืน,นาน,เบา
"รัก"คือ..เรา...ตัวเราเล่า..ต้องเฝ้ารัก


มังตรา

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ถามหารัก...รักก็มา...ซะหลากหลาย
ให้มากมาย...หลายเหตุผล...คนมีรัก
รักสุดท้าย...ที่ได้พบ...ได้ประจักษ์
คือแรกรัก...รักแรกพบ...จบที่เรารักตัวเอง

[มังตรา]

คือ..นิยามถามอะไรก็ใช่.."รัก"
คือ..เรื่องหลัก..พูดปั๊บกระฉับกระเฉง
คือ..ความฝันหนหลังที่วังเวง
คือ..บทเพลงฟังบ่อยจำถ้อยมา

ทั้งหมดนั้น..ฉันเล่าได้เท่านี้
รู้สึกดี..หากอนงค์มองตรงหน้า
รู้สึกแย่..หากหายมิชายตา
ก่อนจากลา..ยิ้มหน่อยนะกลอยใจ

มังตรา

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพราะ“รัก”“ลา” มาคู่กัน สัมพันธ์แน่น
เดินควงแขน แสนสนิท มิตรภาพใหม่
หากใครเอ่ย ไม่เคยแล นะดวงใจ
“รัก”ที่ให้ ใช้นิยาม อาจไม่ตรง

หากฟังเพลง บรรเลงไป รักที่หมาย
เรื่องครั้งเก่าแพร่งพราย สุดท้ายหลง
อย่ารู้สึกแย่ แค่ใครเมินผ่าน ให้ใจงุนงง
ก่อนจากลา…ฉันขอเดินมาส่ง…ตรงถึงกลางใจ

 

[Msp.]

ทุกบทกลอนของฉันนั้นทุกบท
ที่จรดทุกประพันธ์นั้นคือใช่
ทุกอารมณ์ร้อยรสจรดไป
มีเธอในบทกลอนซ่อนตราตรึง

เธออยู่ในคำนึงตรึงสายแขน
รักโลดแล่นสู้ปลายมือด้วยสื่อถึง
ทุกจังหวะลีลาครารำพึง
เธอเพียงหนึ่ง..ที่รักสลักลง

Msp.

[PIKuL]

แม้ร่างกายไม่อาจได้เคียงคู่
แต่รับรู้ไว้เถิด...แม้นผุยผง
หากแม้นว่าสัญญาณชีพจะดับลง
ความรักยังอยู่คง...มิเสื่อมคลาย.

[มังตรา]

เหตุผลนี้พี่พร้อมจะยอมรับ
ความจริงกลับห่วงหาในคราหาย
เพลาเห็นเป็นสุขพ้นทุกข์คลาย
เช้าค่ำบ่ายจดจ้องเฝ้ามองเธอ

มังตรา

[PIKuL]

หากเพราะคำว่ารักที่เคยมอบ
คือวางกรอบ"หัวใจ"ให้เสมอ
หากดูแลเช้าจรดค่ำพร่ำละเมอ
ฉันจะตอบ"รักเธอ"นั้นกลับไป.

[มังตรา]

ถ้อยลำนำแม่หญิงฟังยิ่งหวาน
จะยืนนานมั่นคงยังสงสัย
พูดเอ่ยฝากจากห้วงห้องดวงใจ
หรือว่าไปแค่นั้นเพื่อกันลืม

มังตรา

[กัลมลี*]

อยากจะมอบกลอนรักสักร้อยบท
แทนถ้อยพจน์แด่คนดีที่ปลาบปลื้ม
แต่ทว่าหัวใจเพียงให้ยืม
เรากลับลืมคืนให้เมื่อไกลกัน

[มังตรา]

ใช่อยากริบหยิบยื่นมิคืนกลับ
เพียงยอมรับพ่ายแพ้จึงแปรผัน
รักเร่งรุกปลุกเร้าเกินเท่าทัน
ที่ยืมนั้นจึงแสร้งว่าแกล้งลืม

มังตรา

[กัลมลี*]

หากกลอนรักเขียนส่งตรงถึงพี่
รับดี-ดีเถอะนะอย่ากล้าหืม
อย่าเพียงตอบแบบเบลอแค่ เออ อืม
ขอคำปลื้มตอบกลับรับขวัญคืน

 
งือ ลง ◌ืม

[กวินพัฒน์]

เขียนกลอนรักทักส่งลงห้องลับ
เธอตีกลับดับฝันพลันเป็นอื่น
กลอนร้อยบทจรดลงเธอส่งคืน
กลอนดาษดื่นฝืนรักหักใจลา


กวินพัฒน์

[กัลมลี*]

รับกลอนลับเปิดอ่านช่างหวานนัก
แต่จำหักใจฝันฉันมิกล้า
บทกลอนรักใครหลงส่งผิดมา
ทุกวาจาซาบซึ้งขอส่งคืน

 

[กวินพัฒน์]

รับกลอนรักตีกลับจับเปิดอ่าน
ย้อยหยดตาลหวานล้ำแต่ทำขื่น
ส่งของใครกลับแน่แม่ขวัญยืน
กลอนใครอื่นส่งกลับตับผมพัง

เอ็ม


กลอนสระอืนเหรอครับ 555

[กัลมลี*]

ถ้อยสำนวนบ่งความนามคนเขียน
วรรคคำเวียนเนียนแนบเป็นแบบผัง
กลอนเกินร้อยคนนับรับกระมัง
ตีกลับยังแสร้งช้ำแสร้งทำมึน

 
จบคำใหม่แล้วค่ะ 555

[โซ...เซอะเซอ]

ไอ้“กลอนลับ”…เป็นเช่นไรใคร่ขอถาม ฤานิยามคล้าย “ของลับ” สับสนกึ๋น แค่เปลี่ยน“ของ”เป็น”กลอน“ ร้อนสุดพฤนต์ คือกลอนอึนใต้ร่มผ้า…หาคนเกา? …ขอเป็น“สอทอรอ”…หึหึ (ชอบนักไอ้ท่ายาก เอ้ย คำลงยากๆนี่) โซ…เซอะเซอ 11 ธันวาคม 2568

[มังตรา]

ถ้อยความตอบมอบสู่จากผู้เขียน
เป็นกลอนเกรียนยากไร้ต้องใช้กึ๋น
คล้ายเมฆคราฟ้าคล้ำดำทะมึน
อากาศอึนร้อนรุ่มจนกลุ้มใจ

มังตรา