ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา... ...ชีวิตคนอย่างฉันเหมือนก็ไม่เหลือค่าอะไรเลย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
04 ธันวาคม 2024, 07:18:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา... ...ชีวิตคนอย่างฉันเหมือนก็ไม่เหลือค่าอะไรเลย  (อ่าน 6203 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
05 มกราคม 2023, 12:20:AM
meang007
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 73
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 163



« เมื่อ: 05 มกราคม 2023, 12:20:AM »
ชุมชนชุมชน


มีเพียงแค่ฉันคนเดียวอยู่ที่นี่...
จากวันนี้...ทุกอย่างที่มีดูไร้ความหมาย
ลมหายใจ แผ่ว ~แผ่ว เหลือไว้แค่ความรู้สึกเดียวดาย
มีชีวิต...แต่เหมือนตาย รอวินาทีสุดท้าย แค่หมดเวลา

เสียงสะอื้นตรงนี้ เธอได้ยินไหม....
น้ำตาที่รินไหล ลมหายใจแผ่วช้า...
รับรู้บ้างเถอะคนดี... คนที่เธอทิ้งไว้ตรงนี้ แทบไม่อยากลืมตา
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา...
...ชีวิตคนอย่างฉันเหมือนก็ไม่เหลือค่าอะไรเลย
                     ~ เมี่ยง เมี่ยง~
                         17/09/65 ....17:26

FB: กลอนเปล่า ความรัก

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, โซ...เซอะเซอ, พิณจันทร์, Dildeewana

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

รั ก เ ดี ย ร์ น ะ ^^
11 มกราคม 2023, 09:04:AM
โซ...เซอะเซอ
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี

****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 29
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 386


« ตอบ #1 เมื่อ: 11 มกราคม 2023, 09:04:AM »
ชุมชนชุมชน


…นิยามของความรัก (ใคร)?…
(กลอนเปล่า)

“ความสุขของฉัน...คือการที่ได้เห็นเธอมีความสุข”

ฉันป่าวประกาศบอกทุกทุกคนเสมอ
ด้วยความภาคภูมิใจว่า นี่ไง…
นิยามความรักอันยิ่งใหญ่ของฉันที่มีแด่เธอ

…แต่เมื่อถึงวันที่ฉันต้องพบเจอกับความจริง
วันที่เธอเปิดเผยสิ่งที่เธอปรารถนานั้น…คือการจากลา

หยาดน้ำตาของฉัน ก็พลันพรั่งพรู
โดยไม่มีใครล่วงรู้ เพราะมันท่วมท้นอยู่แต่เพียงภายใน
ท่ามกลางเสียงหัวใจไหวระริก
ที่กระซิกสอดรับกับความสับสนทุรนทุราย

เหมือนคนจิตตกหมกมุ่น เฝ้าคิดครุ่นอยู่มิเว้นวาย
กับคำถามนับพันหมื่น และอื่นอื่นอีกมากมาย

ฉันควรจะยืดอกอย่างลูกผู้ชาย ฉีกยิ้มรับ
กับการจากไปของเธอ มิใช่หรือ?
ในเมื่อนี่คือ ความสุขที่เธอต้องการ

แต่ฉันกลับมิอาจก้าวข้ามความเจ็บปวดทรมาน
ดั่งต้องคมพิษศรรัก ที่ปักประจาน
เพื่อให้โลกรู้ว่า…

แท้จริงแล้ว ความรักอันยิ่งใหญ่ของฉัน
มันช่างน้อยค่านัก…น้อยเสียยิ่งกว่า
ความรักที่ฉันมีให้กับความรู้สึกของตัวฉันเอง…




โซ…เซอะเซอ
11 มกราคม 2566


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิณจันทร์, Dildeewana, meang007

ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s