@..ความทรงจำ..@
เสียงเปาะแปะดังมาหญ้าคาหยด
ฝนปรากฏตกให้ไม่หยุดหย่อน
กระท่อมบนเนินเขาเมฆเงาจร
พอหลบร้อนเมฆฝนตกบนภู
ความทรงจำยังเป็นพอเห็นภาพ
น้ำกินอาบฝายทดมิอดสู
มองเมฆลอยต่ำกว่าสวยน่าดู
เหมือนเราอยู่บนชั้นสวรรค์เลย
พ่อแบกจอบตะเวนขุดเป็นร่อง
แม่ก็จ้องกลบดินหมดสิ้นเฉย
แท้แม่หยอดเมล็ดพันธ์ฉันคุ้นเคย
ข้าวโพดเอ่ยปลูกไว้เดี๋ยวได้กิน
ถั่วฝักยาวกะหล่ำปลีปลูกที่ไร่
ขายพอได้พอมีปลดหนี้สิน
ทั้งซื้อปุยซื้อยาเป็นอาจิณ
บำรุงดินแต่คนมิพ้นภัย
ฉีดฆ่าหญ้าบำรุงผักปรุงแต่ง
คนฉีดแห้งโรยราพิษยาให้
พ่อสละผืนดินตัดสินใจ
ขายทิ้งไปบ้านฉันสวรรค์ลอย
เมื่อปีกลายย้อนกลับซับไออุ่น
มองไม่คุ้นถิ่นเนาพาเหงาหงอย
ผุดรีสอร์ทถนนขึ้นบนดอย
ภาพบ้านน้อยก่อนนี้ไม่มีแล้ว
(บ้านหลังน้อยสุขขีไม่มีแล้ว)
พิณจันทร์
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๒
