ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

..ฉันรักเธอ..

ใจดวงน้อย รอคอยเจ้า เข้ามาพัก
อาลัยนัก หวังทักทาย ใช่ห่างเหิน
โลกแสนกว้าง ทางที่ผ่าน การเผชิญ
ยามก้าวเดิน แสวงหา และท้าทาย

ก่อนจะเหิน ถึงหาว ดาวดึงส์
เพื่อเกลือกกลึง ทางช้างเผือก ที่เลือกหมาย
อาบสายรุ้ง รุ่งเรืองอัน พรรณราย
ลืมตาชาย แสงสวรรค์ ของจันทร์เพ็ญ

ที่ตรงนี้ มีสายน้ำ อันฉ่ำชื่น
มีเสียงคลื่น ครืนคะนอง ให้มองเห็น
น้ำค้างหนาว พราวดอกหญ้า ระย้าเย็น
ลมลิ่วเต้น เพลงใบไม้ ร่ายระบำ

เพราะคิดถึง จึงรับรู้ อยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้าง หวั่นไหว ใจครวญคร่ำ
ลบระแหง แห่งแรมร้าง ทางระกำ
ฝากลำนำ รักถึงกัน ฉันและเธอ

วาริน
๒๔/๕/๕๗
แด่ทุกดวงใจที่มีรัก

[D]

จากดวงใจคนที่เคยมีรัก
ให้แปลกนักบางครั้งนั่งซึมเหม่อ
มียิ้มน้อยยิ้มใหญ่คล้ายละเมอ
บางทีเผลอน้ำใสไหลล้นตา

ส่องกระจกเด่นดั้งไหล่หลังผม
พูดคำคมจิ๊จ๊ะทั้งคะขา
วันทั้งวันเพ้อพร่ำจำนรรจา
เฝ้ากู้เพรียกเรียกหาแต่"วาริน".. ..

"ดิน"

[พ.พิมพา]

อยู่เมืองหลวง ห่วงดวงใจ ยามใฝ่ฝัน
จากที่นี่ ถึงที่นั่น หวั่นถวิล
ความรักเอย เลยละล่อง ทุกห้องจินต์
โบกโบยบิน ถึงถิ่น ของคนไกล

จึงทายทัก รักเสมอ เฝ้าเพ้อหา
ปาดน้ำตา ที่หยดพร่าง อย่างเหลวไหล
อยู่เงียบเชียบ ปวดร้าว หนาวดวงใจ
กลัวมีใคร ชิดใกล้ ให้ร้าวทรวง

วาริน
๒๔/๕/๕๗

[~ขลุ่ยกันแสง~]

จากดวงใจคนที่เคยมีรัก
ให้แปลกนักบางครั้งนั่งซึมเหม่อ
มียิ้มน้อยยิ้มใหญ่คล้ายละเมอ
บางทีเผลอน้ำใสไหลล้นตา

ส่องกระจกเด่นดั้งไหล่หลังผม
พูดคำคมจิ๊จ๊ะทั้งคะขา
วันทั้งวันเพ้อพร่ำจำนรรจา
เฝ้ากู้เพรียกเรียกหาแต่"วาริน".. ..

"ดิน"

พอเจอชาย ปรายโปรย โรยคำหวาน
แว่วหวิวผ่าน กานท์กลอน อักษรศิลป์
ทำ..เคลิบเคลิ้ม คล้อยตาม ความกวินท์
หมั่นไส้"ดิน" เดี๊ยะโดน กระโถนลอย..
 
..ที่กับ"ขลุ่ยฯ" คอยด่า สารพัด
แถมเข่า-หมัด มาพร้อม ซ้อม-เตะ-ต่อย
เบ้าตาบวม บอบช้ำ คล้ำเป็นรอย
ขอถามหน่อย นี่..นาง ว่างรึไง..
 
..จึงน้อมนำ คำเตือน เยือน"ดิน"ว่า
ฮึ!จงอย่า เยอะนัก จักเจ็บได้
ความอดทน คนเรา โปรดเข้าใจ
ว่ามีใช้ ไม่มาก..ขอฝากเตือน
 

[D]

ยล"ขลุ่ย"ครางพลางครวญกำสรวลไห้
ตื้นตันในอุราน้ำตาเปื้อน
รักมิเคยถ่ายถอนรานรอนเลือน
ยังคงเหมือนเดิมที่เรามีกัน

ส่วน"วาริน"พี่ท่านทหารใหญ่
ต้องเอาใจใส่หน่อยคอยห่มขวัญ
ขอถ้อยทีถ้อยโน้มอย่าโรมรัน
เพราะใจฉันนั้นปองทั้งสองคน

"ดิน"

[พ.พิมพา]

ทหารไทยใจน้อยต้องคอยโอ๋
แค่อยากโชว์มาดแมนแฟนฉงน
ขับอีแต๋นแทนรถถังยังพอทน
แต่ขาดคนชื่อละอองดินต้องดิ้นตาย

วาริน
๒๗/๕/๕๗

[D]

ยลน้ำคำฉ่ำหวานทหารกล้า
สุขอุรายิ่งนักรักไม่หน่าย
ต่างสัญญารักล้นจนวันตาย
ต่อนี้ไปเกาะชายไว้จ่ายแชร์

"ดิน"

[ไพร พนาวัลย์]

มาอีกคนหนึ่งแล้วน้องแก้วจ๋า
วิ่งถลาหลบกระโถนเกือบโดนแผล
ทะเลาะกันอยู่ได้ช่างไม่แคร์
สายตาแลชาวบ้านขี้คร้านฟัง

ทหารใหญ่ไม่อยู่ช่างน่าหยิบ
แอบกระซิบคนงามด้วยความหวัง
มัคทายกจาวเหนือน่าเบื่อจัง
จะลุกนั่งโอดโอยจนเดินเอียง

ส่วนนายหัวชุมพรคอยอ้อนออด
แต่กินแห้วตลอดปอดเป็นเสี่ยง
ตัวพี่เป็นกะเสดตะกอนอยากนอนเคียง
อยู่วังเวียงนารายณ์ขอจ่ายแชร์

เพราะรักเธอมากมายแทบตายชัก
มาแอบทักทุกตอนจนนอนแผ่
หัวใจของหนุ่มน้อยถูกลอยแพ
ขอวอนแม่จันทร์เพ็ญอย่าเผ่น แน่บ 

ไพร พนาวัลย์

 

จาวเหนือ=หละปูน=ลำพูน
กะเสดตะกอน=เกษตรกร

[D]

รักของน้องเหลือเฟือมีเผื่อให้
ขอเพียงใจพี่ยาอย่าผลอบแผลบ
กระแด้งกระด้องสองเรากระเป๋าแฟบ
พ่อตัวแสบ ขออย่างเดียวอย่าเลี้ยวลด

กะเสดตะกอนนอนหนุนอุ่นดวงจิต
พบมิ่งมิตรชิดข้างช่างสวยสด
เห็นหนทางสว่างจ้าอนาคต
รวบไว้หมดชายชราเข้าท่าฮิ...?

"ดิน"

*ผลอบแผลบ....ภาษาแถวบ้าน"ดิน"เอง
*กะเสดตะกอน.....ภาษาของ "อาเปา" ค่ะ

[ดารกะ]

ทหารไทยใจน้อยต้องคอยโอ๋
แค่อยากโชว์มาดแมนแฟนฉงน
ขับอีแต๋นแทนรถถังยังพอทน
แต่ขาดคนชื่อ"ละอองดิน"ต้องดิ้นตาย

วาริน
๒๗/๕/๕๗

 

 

เห็นเขาเคียงคู่กันฉันแทบดิ้น
น้ำตารินสิ้นงามไร้ความหมาย
สุดเจ็บช้ำคำลวงทรวงมลาย
นี่หรือชายคนซื่อ...ชื่อ"วาริน"..?

ก้อย

 

 

[พ.พิมพา]

รักของพี่ครั้งนี้ไม่มีฝืน
แต่รักของคนอื่นไม่รู้สิ
เป็นรักจริงรักแรกแปลกไหมนิ
ดอกรักผลิริรักหนักใจละ

จึงขอนวอนคนดีอย่าหนีหาย
ระวังชายหลายหน้ามาพบปะ
พูดคุยได้ต่อเนื่องเรื่องธุระ
แต่ห้ามนะเรื่องรักพักไว้ซะ

วาริน
๒๙/๕/๕๗

สระอะยากไหมเอ่ย 

[พ.พิมพา]

ทหารไทยใจน้อยต้องคอยโอ๋
แค่อยากโชว์มาดแมนแฟนฉงน
ขับอีแต๋นแทนรถถังยังพอทน
แต่ขาดคนชื่อ"ละอองดิน"ต้องดิ้นตาย

วาริน
๒๗/๕/๕๗

 

 

เห็นเขาเคียงคู่กันฉันแทบดิ้น
น้ำตารินสิ้นงามไร้ความหมาย
สุดเจ็บช้ำคำลวงทรวงมลาย
นี่หรือชายคนซื่อ...ชื่อ"วาริน"..?

ก้อย

 

 

วานท่านไพรไขขานกานท์มาตอบ
ว่าท่านชอบใครอยู่ให้รู้สิ้น
คนชื่อก้อยหรือคอยน้องละอองดิน
ส่วนวารินแอบรักแสนหนักใจ

วาริน
๒๙/๕/๕๗

[/b]

[ไพร พนาวัลย์]

แอบรักใครหนักอกอย่าปกปิด
เผยมานิดติดต่ออาจพอไหว
เราจะได้ไม่ต้องแย่งกันไง
เดี๋ยวรถไฟชนกันสนั่นเวบ

ไพร พนาวัลย์

 

[พ.พิมพา]

ถึงรักมาแค่ไหนไม่อยากบอก
กลัวช้ำชอกหัวใจให้อักเสบ
เดี๋ยวเลยเถิดจบเห่ใช่เซเล๊ป
ถึงเด็กเทพแต่บ้านนอกกระจอกนัก

วาริน
๒๙/๕/๕๗

[D]

อ้าว...ไหงเป็นงั้นฉันเก้อเผยอยิ้ม
โถ..เก๊กซิมซิเราเขาปากหนัก
อ่านบทกลอนปลาบแปลบแทบสำลัก
เต้นตึ๊กตั๊กเลยใจจะวายเอา

"ดิน"

[พ.พิมพา]

คิดเข้าข้างตัวเองกริ่งเกรงอยู่
รู้ทั้งรู้ทึกทักเอาเราคู่เขา
คงกินแห้วแววเห็นแค่เป็นเงา
เพียงเบาเบากระซิบทีมีแฟนยัง

วาริน
๑/๖/๕๗

[D]

เอ่ยกระซิบข้างหูให้รู้แน่
ว่าดวงแดสาวไกลสดใสปลั่ง
บอกพี่ชาย"วาริน"ให้ยินดัง
น้องวาดหวังฝันใฝ่ไว้เป็น..แควน..? 

"ดิน"

[พ.พิมพา]

หากรับรอบน้องขัวร์ไม่มั่วนิ่ม
แอบอมยิ้มอุ่นใจได้ควงแขน
ไม่เดินเดี่ยวเปล่าเหงาแกนแกน
ขอมอบแหวนวงน้อยไว้ร้อยใจ

วาริน
๑๑/๖/๕๗

[D]

จูบประทับรับแหวนจากแฟนหนุ่ม จิตร้อนรุ่มมิน้อยประดอยใส่ ซึ้งความหมายชายชาญทหารไทย เดือนผ่านไปไหงนิ้วเรียว เขียวงี้ฟวะ...?

"ดิน"