ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ.พิมพา]

..ฝนสั่งฟ้า..

เพียงชั่วครู่ สายวสันต์ ลดหลั่นสาย
พรมใบไม้ ไล้ใบหญ้า ระย้าไหว
ดับความร้อน ค่อยห่างหาย ละลายไกล
หลงเหลือไฟ ที่อวยไอ ในใจเรา

ผ่านเหน็บหนาว ผ่านเรื่องราว เศร้าและสุข
ผ่านความทุกข์ ผ่านความจริง สิ่งโง่เขลา
ผ่านความหลัง ความผิดหวัง ค้างคาเงา
ภาพของเรา ภาพของเธอ เผลอครวญคราง

ทุกทุกอย่าง ช่างพรูพร่าง เหมือนอย่างฝน
ฟ้ามืดหม่น ใครทุกข์ทน อีกหนบ้าง
พลิ้วสายน้ำ ระเรื่อยพรำ ทุกลำราง
ท้นเอ่อทาง ที่จะย่าง ระหว่างใจ

เหมือนม่านกั้น หวั่นดวงตา คราลาจาก
วันที่พราก อีกกี่ฝน จึงทนไหว
กี่สายน้ำ ที่ชอกช้ำ ร่ำไหลไป
กี่ดวงใจ จึงรับรู้ อยู่ว่ารัก

วาริน
๑๘/๕/๕๗